Geschiedenis van de Hoge Kouter
Op 13 april 1937 werd door de Normaalschool een buitengoed aangekocht, metende 1 ha, 54a, 60 ca, op de wijk ‘Den Hogen Kouter’, voor 50 000 fr. Het plein werd in Sint-Niklaas algemeen bekend als ‘’t Normalplein’. Het is gelegen in de Heimolenstraat 101A te Sint-Niklaas. Het domein moest dienen als speelgelegenheid voor de internen. Op 12 oktober werd het in gebruik genomen door de leerlingen met een ‘footbalmatch’ tussen de normalisten van het derde en vierde jaar (1-1).
Vele jaren bleef het domein onaangeroerd. Mettertijd werd ‘Hoge Kouter’ een ruïne: de terreinen waren onbespeelbaar, putten naast zandhopen, wild struikgewas en onkruid maakten elke georganiseerde activiteit onmogelijk. De resten van een oude loods – ontmanteld onder de tweede oorlog – waren een voortdurend gevaar. Ook de afsluiting was volledig verdwenen, zodat iedereen vrije toegang had.
Gezien de evolutie in de school werd in 1963 de nood aan een openluchtterrein meer en meer aangevoeld. Naast de intellectuele en de culturele vorming is de lichamelijke vorming even noodzakelijk. Dit kon onvoldoende gebeuren binnen de muren van een school.
Hierdoor geïnspireerd en gestimuleerd zocht E.H. Smet, studiemeester-opvoeder, naar een passend evenwicht. Flink bijgestaan door E.H. Raf Leys en E.H. Emiel Van Hecke, gesteund door de schooldirectie, begon hij aan een voor velen onmogelijk werk. Hij mocht ook rekenen op de daadwerkelijke hulp van veel studenten. Jaarlijks werd een tombola georganiseerd om de nodige fondsen bij elkaar te krijgen.
En zeven jaar later werd de ‘Hoge Kouter’ van ruïne een oase. De bestaande beplanting – eiken, beuken en berken – werd gezuiverd en omzoomt het terrein. Nieuwe aanplantingen – honderden sparren - bakenen terreinen en toegangswegen af. Er kwam een voetbalveld met reglementaire afmetingen, waarop schoolcompeties plaats vonden en ook een voetbalveld voor kadetten, met er rond een atletiekpiste. Er werd een verhard terrein (+- 2400 m²) aangelegd voor basket- en volleybal en tennis.
Er werd gebouwd: een ontspanningszaal (leeszaal, eetzaal) met een oppervlakte van 25 bij 6 m, twee kleed- en waszalen met stortbaden, een materiaalplaats en sanitaires.
Gezien het privaat gebruik werd het terrein helemaal afgesloten. Om toezicht te houden en om voor het onderhoud te zorgen werd op het terrein bij de ingang een stemmig landhuis gebouwd voor een huisbewaarder.
Na 1970 werd een nieuw project uitgewerkt: de bouw van drie lokalen van 6 bij 8 m, telkens gescheiden door een gang (prijskaartje 600 000 fr.).
