Dieter Meganck: muzikant bij Elllis

dieter09
Dieter Meganck werd geboren te Mortsel op 30 augustus 1964. Hij is de zoon van Jacques Meganck en Elisabeth Vermeulen, de neef van E.H. Marc Meganck, allen oud-leraars aan de Bisschoppelijke Normaalschool, en kleinzoon van Victor Meganck, oud-secretaris van de BNS. Hij ging naar de Lagere Oefenschool en deed daarna zijn humaniora Wetenschappelijke B in de Normaalschool (1976-1982). Hij volgde daarna een jaar Kinesitherapie aan het Hoger Instituut voor Paramedische Beroepen (Sint-Lievenspoort) in Gent. Maar dat bleek niet de beste keuze.

Met zijn ervaringen als welpenleider bij de scouts Sint-Tarsicius in Sint-Niklaas, als monitor bij de Christelijke Mutualiteiten én bij Jeugdkampen Duinen-Heide leek een loopbaan als onderwijzer een logischer keuze. Hij volgde de (toen nog) tweejarige onderwijzersopleiding (keuzevak muzikale expressie) aan de Bisschoppelijke Normaalschool en behaalde zijn diploma in 1985. Hierna deed hij onmiddellijk zijn militaire dienstplicht: een maand opleiding in Turnhout (Kazerne Blairon), drie maanden KROO-opleiding in Westhoven (Kazerne Passendale) en daarna vier maanden sergeant bij de 68ste  Compagnie Genie in Westhoven (Kazerne Brasseur).

Zijn eerste opdracht in het onderwijs was op de Sint-Eligiusschool in Antwerpen. Hij kreeg de taak om in alle klassen muziekles te geven. Een droomopdracht! De resterende uren stond hij in duobaan in het eerste leerjaar. Voor enkele uren gaf hij ook nog Nederlands aan anderstalige leerlingen op de Sint-Amelbergaschool in Temse.

Tijdens het schooljaar 1987-88 kreeg hij een volledige tijdelijke opdracht in het zesde leerjaar aan de Sint-Jorisschool in Bazel. Voor het eerst een eigen klas. Een heel fijne ervaring.

Sinds 1988 is Dieter leerkracht op de Gemeentelijke Basisschool De Eenhoorn in Kruibeke. Hij begon er in het tweede leerjaar, verhuisde naar het zesde, het eerste, het vijfde en nu al enige tijd in het vierde leerjaar.

Dieter schoolde zich regelmatig bij zoals o.a. een opleiding Mentor in Beveren en een BanaBa-opleiding (specialisatie in een bepaald vakgebied) 'Zorgverbreding en Remediërend Leren' aan de Arteveldehogeschool in Gent.

Naast zijn schoolopdracht is muziek zijn passie, en dat al van kindsbeen af. Elk instrument dat hij in handen kreeg wou hij bespelen. Eerst binnenshuis, later op de podia met verschillende bands zoals 'Toernee General', 'Resolut', 'Beautiful Noise' en sinds 2013 met 'Elllis'. Hoe dit allemaal verliep laten we Dieter zelf vertellen.

Muziek

Muziek heeft me altijd al geïnteresseerd. Zowel passief (Bij een quiz deed ik altijd de muziekronde.) als actief. In mijn jonge jaren ging ik dan ook naar de jeugdmuziekschool in Sint-Niklaas, toen nog in een rijwoning aan het station van Sint-Niklaas. Maar dat vond ik niet echt plezant. Ik heb dit dus maar 1 jaar gedaan, jammer achteraf bekeken. Liever speelde ik thuis muziek op de blokfluit van de papa en op een klein gitaartje (Dankjewel, Sinterklaas) waarop ik toch al wat liedjes begon te tokkelen. “The house of the rising sun”, liedjes van The Beatles en van Simon & Garfunkel, allerlei kleinkunstnummers. Ik componeerde zelfs al wat eigen nummer(tje)s. Het boekje met de teksten van toen, eigenhandig (over)geschreven met de akkoorden er bij, ligt vandaag de dag nog steeds in mijn kast. Neef Herman, maar zeker Johan Frencken (toen mijn leider bij de jongverkenners en nu nog steeds actief als gitarist bij de Brosius Band) zetten de muzikale vonk in vlam. De kleine gitaar werd groot. Ook buurman Guido Van den Wijngaert deed zijn duit in het zakje. Hij had thuis een piano staan waarop ik dan leerde spelen. Ik zette de gitaarakkoorden om naar pianoakkoorden. Er kwam dan ook op mijn kamer een orgel te staan, zo een met 2 klavieren en voetpedalen voor de bastonen. Dan hoefde ik de buurman niet élke dag te storen. Alle vrije momenten speelde ik muziek. Als ik een instrument zag, speelde ik er op. En dan liefst iets met snaren. Ik heb in de loop der jaren al menig instrument op de kop kunnen tikken. Van een saz, een oud (uitgesproken als oet), een bouzouki, een balalaika, een ukelele, een banjo, een altviool, een charango, allerhande gitaren, een accordeon, een set Irish whistles, … Je kan wel stellen dat ik een autodidact ben. Ik probeer en blijf proberen tot ik het ‘naar behoren’ kan.

Maar je kan niet enkel binnenshuis blijven spelen. Ik trad naar buiten...

Clemens non Papa (alt- en basblokfluit)

dieter02Van 1976 tot 1982 was ik lid van het blokfluitorkest 'Clemens non Papa' in de Bisschoppelijke Normaalschool, onder leiding van leraar Pol Verstraete. Naast de wekelijkse vrijdagavondrepetities en tal van optredens nam ik ook een aantal keer deel aan de muziekweken tijdens de zomervakanties (inclusief koorzang en Orff-instrumenten, geleid door Kris Suetens). Ook gaf ik les altblokfluit aan beginnende Clemens non Papa-geïnteresseerden. Toen ik de BNS-deur achter mij sloot, werd het Clemens non Papa non Dieter.

 

Toernee General (blokfluit, akoestische en basgitaar)

In 1994 stelden Marc Vermeesch en Dieter Verhofstadt vast dat zij een passie voor Nederlandstalige muziek deelden. Samen met hun gemeenschappelijke vriend David Kestens, richtten zij 'Toernee General' op. Hun repertoire bestond voornamelijk uit Oudnederlandse liedjes in een eigen arrangement en enkele voor de hand liggende covers van onder andere Kadril. Die traditionele liedjes werden aangevuld met eigen werk. Marc stond garant voor bluesy werk met speelse en subtiele teksten. De liedjes die Dieter Verhofstadt aanbracht waren melancholisch getint en sloten aan bij wat men doorgaans verstaat onder kleinkunst. Met David Kestens op dwarsfluit, Marc Vermeesch op gitaar en blokfluit, Dieter Verhofstadt op gitaar en zang, en af en toe een samenzang, genoten zij in ruime vriendenkring enige bijval en vrolijkten zij op zeer ongeregelde tijdstippen een feestje of een vernissage op. dieter01Bij zo’n gelegenheid, rond 1995, viel ik voor hun muziek en mocht ik mij als bassist aansluiten bij de groep, mijn eerste groep. <foto> Toen Marc Vermeesch zich ook ging toeleggen op accordeon en Dieter Verhofstadt zijn djembé in de groep introduceerde, nam ik steeds vaker de gitaar over. Wij sloegen nu ook samen aan het componeren, met een heleboel instrumentale nummers tot gevolg en ook enkele nummers voorzien van tekst. Met 'Alleen', 'Het huis waar het altijd heet is' en 'Goedenavond, allemaal' deed ik mijn duit in het repertoire-zakje. De troef van 'Toernee General' was tevens hun zwakte: veel verschillende instrumenten en bijgevolg een aandoenlijk rommelige podiumact, een veelheid maar daardoor ook een gebrek aan stijl. Met violist Koen Vanmeerbeek werd het geluid specifieker en homogener en sloeg de balans definitief door naar de folk, dankzij Koens inbreng van een resem traditionele volksliederen. Het hoogtepunt van de groep was een optreden in het naprogramma van Laïs in 1998 in Essen, de thuisbasis van de drie intussen beroemde meisjes. Koen Vanmeerbeek verliet de groep om zich toe te leggen op projecten die toch dichter aansloten bij zijn muzikale wensen. 'Toernee General' groeide definitief uiteen toen achtereenvolgens David Kestens en Dieter Verhofstadt een Erasmusavontuur aangingen in Spanje en Portugal. Dieter Verhofstadt bleef liedjes schrijven. In 2001 was zijn repertoire dermate aangegroeid dat hij de oude strijdmakkers terug begon aan te porren om de werkzaamheden te hervatten. David Kestens had zich intussen in Zwitserland gevestigd en Marc Vermeesch en ik hadden andere, al dan niet muzikale, prioriteiten. Pas in het najaar van 2002 kwamen Marc Vermeesch en Dieter Verhofstadt weer samen, ditmaal voornamelijk om Dieters verse repertoire in te oefenen. Maar dit kende geen gevolg meer. Toernee General was niet meer...

Resolut (akoestische gitaar, piano, accordeon, mandoline)

dieter03De kracht van het lied bracht in juni 1986 een aantal mensen samen, uit Melsele, Beveren en het Waasland. Zij werden begeesterd door het repertorium van de strijd- en solidariteitskoren. 'Resolut' bestond bij de oprichting uit een 12-tal leden en is nu uitgegroeid tot een volwaardige groep van een vijftigtal zangers en muzikanten. Onder leiding van de eerste dirigent, Ludo Verbeuren, werd hun eerste lied, het Zuid-Afrikaans strijdlied ‘Nkosi sikele Africa’ (God zegen Afrika). Dit nummer was in 1986 nog verboden in Zuid-Afrika. Nu is het een van de twee nationale liederen van dit land. Ludo werd in die beginperiode bijgestaan door een groepje geïnspireerde én (uiteraard) gemotiveerde helpers. Rond 1990 werd ik, op vraag van Jan Tilley, een van de Resolutmuzikanten.  Sinds 2003 staat het solidariteitskoor 'Resolut' onder de deskundige leiding van Liesbet Van Reeth en co-dirigent Hilde Maris. 'Resolut' kiest bewust voor sociaal engagement en solidariteit. Solidariteitsliederen, maar ook wereldmuziek, genieten onze aandacht. In de liederenkeuze staan mensenrechten en respect centraal, maar liederen over de liefde en hoop krijgen eveneens een plaats. De naam 'RESOLUT' is speciaal gekozen met de link naar de muzieknoten maar duidt vooral op het resolute (vastberaden) karakter in hun visie. 'Resolut' gaat steeds op zoek naar liederen die hen raken zowel op inhoudelijk als op muzikaal vlak, en met een boodschap van hoop dat het beter kan met onze wereld! 'Resolut' heeft al meerdere totaalspektakels gerealiseerd en twee daarvan werden uitgebracht op cd (studio-opnames): dieter04het eerste optreden kreeg als titel ‘Recht in de ogen’ en had de mensenrechten als thema. Het tweede optreden droeg de naam ‘Over de schreef?’ dieter05met als thema 'respect' in de meest brede betekenis van het woord.  We gaven dit vorm met zang, muziek, dans, woord en beeld. Met de titel ‘Zaadjes van papaver’ gaf 'Resolut' in 2003 zijn medewerking aan het project 'De Groote Oorlog' van het Cultureel Centrum ‘Ter Vesten’ te Beveren. Het koor trad toen op met de wereldberoemde Britse a cappellagroep Coope, Boyes & Simpson, o.m. bekend van hun deelname aan verschillende Vredesconcerten in Passendale in de Westhoek. Toen het Cultuurcentrum Ter Vesten in 2006 in de steigers stond voor een grondige verbouwing, pikte 'Resolut' hierop in met het programma ‘Klinkers en Klanken’ en maakte van het podium een heuse bouwwerf met stellingen en betonmolens. Wederom onder regie van Bart Haest trachtte 'Resolut' met de kracht van het lied, het onrecht te slopen en te bouwen aan een verdraagzame en rechtvaardige wereld. Nadien, in 2011, speelden we 3 keer Ter Vesten vol met ‘Onder vuur’. dieter12dieter14Onze eerste buitenlands stapjes werden gezet in 2013 met een reis naar Italië. Eind 2014 verzorgden we terug een totaalspektakel in Beveren met ‘Onderstroom’.dieter13 Er volgde in 2016 weer een buitenlandse koorreis terug naar Italië. Er waren onder meer concerten in Treviso, Grado, Porto Gruaro, Venzone en Chioggia. In Fagagna was er een avondvullend programma en werd er verbroederd met het koor Carâl Feagne. In 2017 zongen we samen met Eleonor (Elly Aerden) een concert. dieter06In 2018 speelden we terug 3 zalen vol met “Gewo(o)n de aarde”. Wegens tijdsgebrek ben ik hiermee in 2020 gestopt.

 

 

 

Beautiful Noise (akoestische gitaar)

dieter07dieter08

 

 

 

 

 

 

Samen met Guido Van Hoyweghen (blokfluit en klarinet) speelde ik van 1983 tot 2000 af en toe wat concertjes in cafés, op jaarmarkten, huwelijken, …

 Af en toe’se groepjes (akoestische gitaar)

Er zijn in deze stijl nog wel een hele reeks tussendoorse optredens de revue gepasseerd, maar het is te omslachtig om deze allemaal uit de doeken te doen.

Elllis (slaggitaar, mandoline)

In 2013 werd geschreven: "Drie lyrische stemmen met een grote L (Liesbet Van Reeth, Linde Van Puyenbroeck en Liesbeth Verlaet) vonden elkaar in de les folkzang bij Elly Aerden (Eleonor) en verlangden naar meer: Elllis was geboren. De begeleidingssectie werd uitgebreid met 2 gitaren, banjo en mandoline (Karl De Maeyer en mezelf), viool (Graciela Zaera Moraña) en contrabas (Kris van Daele). Opgemerkt door Erwin Libbrecht (Kadril) namen we onze eerste demo-cd op in de studio van Wild Boar Music. We werden in 2015 door Muziekmozaïek uitgeroepen tot winnaar in de categorie Folk op de Gentse Feesten en stonden we al op Dranouter! Ons repertoire is geïnspireerd door bluegrass, folk en country van onder meer Cherryholmes, The Wailin' Jenny's, Sarah Jarosz en Gillian Welch. Een samenspel dat niemand onberoerd zal laten."ellis

Op http://elllis.be/ krijg je wat informatie, kan je zien wanneer en waar we reeds hebben gespeeld, wanneer we binnenkort gaan spelen en kan je 4 nummers beluisteren. Op https://www.facebook.com/elllismusic/?ref=br_rs kan je foto’s en video’s bekijken.

We zitten in een Gents systeem dat ‘Artiest zoekt Feestneus’ heet, een systeem dat nu door de corona-situatie omgetoverd is tot ‘Artiest zoekt Serviceflat’.

 Beluister hier de muziek van Elllis.

Lees hieronder het artikel in Folk(Magazine) nr. 3 van september-oktober-november 2015.

elllis2

Lees hieronder het interview in ‘Country versus Country’ van oktober 2018.

dieter11
Elllis, een bluegrassband, ontstaan uit drie jonge dames die samen hun examen folkzang aflegden, dit zo leuk vonden en daarom besloten om samen verder te gaan. Momenteel bestaat deze band uit drie zangeressen en vier muzikanten met een gezamenlijke passie: muziek en fun maken. Momenteel is Graciela, de violiste in de band, de verantwoordelijke om ons te woord te staan. De volledige groep samen krijgen is niet evident, tenzij voor een optreden natuurlijk. Daarom zijn we blij met Graciela voor dit interview. Zij is een jonge dame van Spaanse afkomst en is heel goed Nederlandssprekend! Graciela, stel de groep eens voor aan onze lezer.

De drie L’len zijn Liesbet Van Reeth, Liesbeth Verlaet en Linde Van Puyenbroeck. Zij zijn de zangeressen van de band. Dan heb je mezelf (Graciela) als violiste, Karl De Maeyer speelt op gitaar en banjo, Dieter Meganck op slag-/ritmegitaar en mandoline en last but not least heb je Pieter de Meyer op contrabas en elektrische bas.

dieter10

 Elllis, drie L’len in de naam, een schrijffoutje?

Neen, dat was een idee van Dirk, de verantwoordelijke in ’t Ey te Belsele. Dat is de plaats waar alles begonnen is. Liesbet, Linde en Liesbeth hadden daar hun allereerste optreden in opdracht van Elly Aerden, de leerkracht folkzang in de Academie voor Muziek, Woord en Dans van Sint-Niklaas. Na hun examen besloten ze verder te gaan in deze bezetting en noemden zich Ellis, verwijzend naar de naam van Elly. Maar Dirk vond, gezien ze met drie L’len waren, dat ze er Elllis van moesten maken. Dat examen hebben ze afgelegd vijf jaar geleden. Daarna zijn ze op zoek gegaan naar vier muzikanten om het geheel wat meer ‘body’ te geven. Drie jaar geleden werden ze uitgeroepen tot “Beste Folkband” op de Gentse Feesten, een prijs die wordt toegekend door Muziekmozaïek. De hoofdprijs was een optreden tijdens het festival van Dranouter en een optreden in ’t Ey in Belsele waar ze hun prijs konden in ontvangst nemen.

Welke stijl van bluegrass brengen jullie? Is het de traditionele, de modernere of de klassieke bluegrass? En brengen jullie eigen nummers?

Wij spelen niet de typische uptemponummers met veel instrumentale intermezzo’s want we leggen vooral de focus op de samenzang van de drie talentvolle zangeressen. Zij beslissen trouwens ook welke nummers we brengen. Maar wij mogen als muzikant ook voorstellen doen, hoor. Ikzelf (Graciela) heb ook een nummer voorgesteld, namelijk Railroad Bill van Andrew Bird. Hij is een muzikant die ook zijn eigen nummers schrijft. Hij komt zelf uit de bluegrass en de folk en doet nu heel moderne dingen. Wij zoeken vooral originele nummers die we in een modern jasje steken en waar we een Elllis-touch aan toevoegen.

Wie houdt zich bezig met de arrangementen, wie beslist?

We doen dat samen. Er is altijd iemand die de leiding neemt en ervoor zorgt dat we verschillende versies kunnen beluisteren en bekijken via YouTube. In de repetities geven we samen dan een andere vorm aan het gekozen liedje. Het repeteren gebeurt op projectbasis. Met zeven mensen in een band is dat samenkomen niet evident. We oefenen meestal bij iemand thuis. Wanneer we een repertoire hebben opgebouwd, komen we samen om de nieuwe nummers samen door te nemen. We hebben ook een eerste zelfgeschreven nummer in ons repertoire staan. Een vriendin van Pieter, de contrabassist, schreef deze tekst en vond het leuk als er iets mee gedaan werd, dus vandaar… Dat nummer wordt heel goed onthaald door het publiek en in de toekomst willen we meer eigen nummers brengen. De muziek zelf schrijven is toch wel iets speciaal en deze samen opbouwen rond een tekst, dat geeft toch een speciaal gevoel.

Ik veronderstel dat jullie allemaal muzikaal geschoold zijn?

Iedereen is ergens professioneel bezig met muziek, Liesbeth is afgestudeerd als logopediste en geeft workshops en doet aan zangcoaching in Herentals. Ze zingt in Radio Spandex en in Humble Grumble. Liesbet is dirigente van een solidariteitskoor (Resolut) en heeft ook een a capella groep met Eline (?) en ook eentje met Liesbeth V. en Elly A. (MissT). Dus zij is ook professioneel bezig met muziek. Karl is leerkracht gitaar in de Academie voor Muziek, Woord en Dans in Sint Niklaas en speelt ook in Kwatrijn, Pieter en ikzelf spelen in verschillende bands en we geven ook initiatielessen. Dieter, een onderwijzer die op zijn school de muziekprojecten in handen neemt, is onze autodidact. Iedereen is dus wel bezig met muziek.

Hopen jullie in de toekomst als band beroepshalve ermee bezig te zijn?

Elllis is er gekomen voor het plezier, het is als groep vooral belangrijk om gewaardeerd te worden. We spelen het liefst in kleine ruimtes zoals een huiskamer of een schuur voor een luisterpubliek. Natuurlijk zouden wij graag op grote festivals spelen, maar het is een moeilijke wereld om binnen te raken. Dus, neen, wij hoeven dit niet beroepshalve te kunnen doen, we doen het voor het plezier.

Jullie prijs was een optreden op het festival in Dranouter, hoe hebben jullie dat ervaren?

Dieter: Uiteraard is Dranouter een begrip, en niet enkel nationaal. Hét folkfestival van Dranouter. Alleen al naar daar mogen gaan, op de artiestenparking mogen gaan staan, dat speciale armbandje mogen aandoen, bonnetjes krijgen voor te mogen gaan eten in het restaurant, een mens zou voor minder ongelofelijk fier zijn. Ondanks het feit dat het die dag snikheet was, krijg ik nog steeds emo-rillingen over het ganse lijf als ik erop terugkijk. Ik voelde mij ergens een beetje een ster, een beetje een bluegrass-folkie. Hoe dikwijls zeiden we niet tegen elkaar: “Besef je wel dat wij hier mogen komen spelen, hier op Dranouter?”

Graciela, in Dranouter was je er nog niet bij, tijdens het tweede optreden op de Gentse feesten wel. Dat was jouw eerste optreden met deze groep. Een hele ervaring, neem ik aan?

Dat was fantastisch, spelen voor zo’n groot publiek en ondanks het feit dat we eigenlijk luistermuziek brengen, hebben we kracht genoeg om zo’n groot publiek in beweging te brengen. Misschien dat de charme van onze drie zangeressen ervoor iets tussen zit, dat kan… Wij vormen samen een mooie groep: de drie zangeressen en vier muzikanten, wel zonder percussie. Soms is dat moeilijk om een setlist op te stellen voor een publiek als op de Gentse feesten, want we leggen vooral de nadruk op de drie stemmen binnen de groep. Door ook instrumentale stukken te brengen, verkrijgen we een mooie balans en kunnen we een groter publiek aan.

Jij bent van Spaanse afkomst, Graciela. Heb jij daar gestudeerd of was je toen al in België?

Allebei, ik ben klassiek geschoold op het conservatorium in Spanje. Ik heb als Erasmus-student gestudeerd en heb jaren in een filharmonisch orkest gespeeld hier in België, waar ik mijn vriend leerde kennen. In België kan je als klassiek geschoolde instrumentalist ook andere richtingen doen. Hier heb ik singer-songwriterprojecten gedaan. Dankzij vrienden heb ik ook de folkmuziek leren kennen, Hongaarse en Roemeense muziek ook nog. Voor mij persoonlijk, als violiste, is Elllis een perfecte band want je speelt altijd de begeleiding of een solo. Het samenspel van de vier muzikanten is eensluidend (?) fenomenaal binnen de groep.

Jullie zijn van plan om in de toekomst eigen nummers te brengen?

We gaan natuurlijk nog covers brengen, maar wat de inspiratie betreft hebben we elk een andere achtergrond van muziek. We zijn met zeven mensen in de groep en ik denk, wanneer we eigen nummers gaan brengen dat iedereen ook zijn inbreng zal hebben. Deze songs zullen dan eerst samen met de drie vocalen uitgewerkt worden om het mooi eenstemmig te laten klinken en dan werken de muzikanten apart aan dit nummer om het verder op punt te zetten. Dat doen we altijd bij een nieuw nummer, de muzikanten oefenen apart en wanneer het kli(n)kt, komen we weer samen met de drie stemmen en zorgen we dat het een geheel wordt. Tijdens dat apart oefenen proberen we van alles uit tot we het goed vinden.

Waarom hebben jullie ervoor gekozen om bluegrass en country te brengen?

Het was een stijl die mooi bij onze stemmen paste en die ons erg aansprak, o.a. door de film O brother where are thou. De meerstemmigheid komt ook terug in die stijl en dat is ons handelsmerk.

Elllis bestaat vijf jaar, ik veronderstel dat de keuze voor hun eindwerk iets te maken had met de toen uitgebrachte film “The Broken Circle Breakdown”?

Inderdaad, door de populariteit van deze film moesten Liesbet, Linde en Liesbeth het nummer “If I needed you” uit de soundtrack van de film brengen voor het examen in de muziekschool.

Wat zijn de verdere plannen binnen de groep?

Eigen nummers schrijven en een cd uitbrengen hiervan en misschien een video erbij. Veel mensen vragen videomateriaal. We gaan dat allemaal goed bekijken, wel of niet op cd, misschien via internetaankoop werken. Goed kijken wat interessant is want dat zal ook een investering worden.