Welkom!
Beste gast
Graag verwelkomen wij u op deze site. Ze is bedoeld voor allen die enige verbondenheid voelen met de Bisschoppelijke Normaalschool van Sint-Niklaas of belangstelling hebben voor het rijke verleden van deze school.
In het bijzonder richten wij ons tot de honderden normalisten die in deze school hun opleiding tot onderwijzer of regent hebben gekregen. Bij uitbreiding richten wij ons ook tot de studenten van de Humaniora-afdeling en de leerlingen van de lagere oefenschool. Wij maken gebruik van de vele artikelen en foto's die in de loop der jaren verschenen zijn in de tijdschriften, uitgegeven door de school zelf. Tevens putten wij uit eigen fotoarchief om feiten en gebeurtenissen te visualiseren. Deze site is nog in opbouw en dus nog erg onvolledig. Wij staan open voor opbouwende suggesties en bijdragen om zo de site verder uit te breiden. | ||
Voorgevel Normaalschool
Het originele huisnummerplaatje van de Normaalschool
De speelplaats van de normaalschool in 1922
Bekijk een panoramisch zicht op de Normaalschool: Panorama
-O-O-O-
Hieronder verschijnt maandelijks een kunstwerk, een lied en een gedicht van een oud-leraar of oud-student van de Normaalschool.
Kunstwerk
Schilderij: 'Groepsportret' - 60 x 80 cm - olieverf op doek - Jan Stremes (H1981)
Muziek
Cantate 1, no 1 'Jauchzet, frhlochet' uit 'Weihnachtsoratorium van J.S. Bach, uitgevoerd door 'De Wase Kantorij' onder leiding van Willy Vriesacker (H1980)
GEDICHT
Gedicht: ‘Donderdag. Wit' - Paul Vereecken (O1979)
Donderdag. Wit.
Dit is nog geen verrijzen, nee.
Dit is het wassen van het licht
dat opstaat met de zon
en alle kou en rouw verjaagt,
de warmte welkom heet
en stralend wit de lente viert.
Die dan, vanuit de bloesembotten,
de kaarsen aan de hoge kerselaar,
gretig de gloed verspreidt
met fabuleuze fakkels:
een bruidsstoet in april.
Dit is nog geen verrijzen, nee.
Dit is één fonkelend verlangen
dat dapper zich een uitweg zoekt,
met blozend liefelijke wangen
langsheen de tinten van de tijd.
Dit is de jongen van weleer
die pront ontwaakt,
zijn korte broek opduikt en
kleur na kleur en keer op keer
het pad opgaat langs bonte,
felle, lumineuze velden.
Dit is nog géén verrijzen, nee.
Dit is het feest van ’t vlakke land
dat altijd weer het leven viert
en stralend elk van ons pleziert
als alles ruikt naar goesting in april.
De lente draagt een zonnebril.
Paul Vereecken - 2023
Lees de gedichten die al verschenen zijn: klik hier.