Inzegening gebouwen regentenschool 26 mei 1957
(verslag Paul Rumes, voorzitter oud-leerlingenbond)
Een blij terugzien
26 mei 1957! De lang verwachte en betrachte dag! Zonnig doch ietwat koud. ’t Was toch droog; geen regen. Dàt was hoofdzaak! Vanaf halfnegen kwamen ze aan op de normaalschool: de personaliteiten, de leden van het erecomité, talrijke oud-leerlingen, vele ouders van leerlingen… Een handdruk hier, een schalkse groet daar: ’n blij weerzien voor allen, na zóveel jaren voor sommigen. Zij die niet regelmatig naar de jaarlijkse oud-leerlingendag komen herkenden de normaalschool haast niet meer, buiten de ‘klassieke’ voorgevel! Van bij het binnenkomen valt de keurig aangelegde en onderhouden wintertuin op. En dan verder de nieuwe kapel, ’n nieuwe studiezaal, turnzaal en feestzaal met speelscène, ’n gemoderniseerde muziekzaal, ’n gans nieuwe oefenschool, geplaveide speelplaatsen, laboratoria met up-to-date uitrusting en collecties, centrale verwarming, ruime en luchtige klassen, eigen kamertjes voor de regenten, enz…!
“We zijn veertig jaar te vroeg geboren,” zei een der collega’s, “de huidige normalisten zullen het wel wat beter hebben dan wij het hadden! Maar ’t is hun gegund, van harte!”
Eerst naar de Onze-Lieve-Vrouwkerk…
Te 9.40 u stapten 500 leerlingen, in keurig turnuniform, op muziekmarsen van de Kon. Harmonie ‘Excelsior’, in stijlvolle optocht naar de Onze-Lieve-Vrouwkerk, gevolgd door oud-leerlingen, ouders van leerlingen, personaliteiten, leden van het erecomité en zijn Hoogwaardige Excellentie Mgr. Calewaert, omringd door zijn assistenten aan de troon, E.H. kan. Vlerick, diocesaan hoofdinspecteur en E.H. kan. De Man, pastoor-deken, E.H. Van Laere, directeur van de Zusters van O.L.V. Presentatie; verder E.H. L. Reyntens, professor aan het seminarie, als ceremoniemeester, E.H. Weemaes en verschillende leraars van de normaalschool.
Indrukwekkend was het! Nog nooit in Sint-Niklaas gezien! Versierde en bevlagde huizen en straten, wimpels, bloemen, wind in de wapperende vlaggen, zon en lachende mensen, die meevierden reeds, van in de vroege morgen, en blij waren omdat ze hun sympathie konden betuigen aan het adres van het instituut dat duizenden christelijke onderwijzers-opvoeders vormde ten bate van Kerk en Land!
De foto’s zeggen ons hoe mooi deze inzet was, die optocht naar de kerk, en hoe de geburen van de normaalschool in de Kasteelstraat, de Westerstraat, de Plezantstraat en de Dalstraat hun best deden om gans de wijk een feestelijk uitzicht te geven! Onze normaalschool is immers ook een beetje de ‘hunne’, dààrom feesten zij mee vandaag op deze zonnige meidag!
… om God te danken
Te 10 u werd in de Onze-Lieve-Vrouwkerk een plechtige Mis, met pontificale assistentie, opgedragen door E.H. R. Weemaes, directeur van de normaalschool. De Gregoriaanse gezangen, onder leiding van de E.H. prof. Ignace De Sutter, werden uitgevoerd door het normaalschoolkoor.
De ruime kerk liep vol! God werd gedankt voor al het goede dat door de normaalschool kon verwezenlijkt worden, dit elite-instituut, waar van 1847 tot en met einde 1956, 3625 onderwijzers waaronder 25 hoofd- en kantonnale inspecteurs, en van 1952 tot en met 1956 75 regenten gevormd werden, die, verspreid over ’t Vlaamse land en ver daarbuiten, met apostolische geest werken als overtuigde Vlamingen en christelijke opvoeders het volkskind ten bate! God werd gesmeekt de Bisschoppelijke Normaalschool te blijven zegenen. Er werd gebeden, innig gebeden, voor de zielenrust van onze overleden oud-bestuurders, leraars en collega’s; voor het huidige korps van professoren die thans de normaalschool besturen en er onderwijzen en opvoeden.
Plechtige ontvangst ten stadhuize
Te 11 u werden mgr. Calewaert, het professorenkorps, de personaliteiten, de voorzitter en het bestuur van de oud-leerlingenbond door het stadsbestuur ontvangen ten stadhuize.
Bij ontstentenis van burgemeester De Vidts nam dhr. schepen J. Van Royen het woord om de verbondenheid te belichten die sinds het oprichten van de normaalschool ononderbroken tot op deze dag bestaan heeft tussen het stadsbestuur en de normaalschool. Hij prees de culturele en sociale taak van de school en van haar kwekelingen, hierbij de beste wensen formulerend voor de toekomst.
Directeur Weemaes dankte om deze plechtige ontvangst. Mgr. Calewaert sloot zich hierbij aan en sprak in ontroerende bewoordingen de dank uit van de Kerk tegenover het bestuur van de hoofdstad van het Soete Waasland.
Daarna werd de erewijn aangeboden.
“Maar sterven voor ’t kruis, dat is Vlamingenmoed”
Wat een prachtige aanblik, die vóór het stadhuis van de Grote Markt tuchtvol opgestelde leerlingen van de normaalschool, de humaniora-afdeling en de hoogste klassen van de oefenschool, voor de uitbeelding van ‘O Kruise, den Vlaming!’.
Van op het perron en de trappen leidend naar het stadhuis, waar mgr. de bisschop, E.H. directeur en verder al dezen die de ontvangst op het stadhuis bijwoonden, hadden plaats genomen, benevens honderden sympathiserenden die zich op de Grote Markt hadden opgesteld, konden wij de stijlvolle demonstratie van symbolische ritmische oefeningen bewonderen, in devote stemming uitgevoerd, gedragen op de mooie muziek van het Vlaamse lied ‘O Kruise, den Vlaming.’
Een machtig en welverdiend applaus onderlijnde dit eerste optreden van onze leerlingen.
Bloemenhulde aan onze oud-leerlingen, gestorven voor het vaderland
In stoet naar het monument: 1 Paul Meskens, 2 Hubert De Laender
De keurploeg van de BNS vóór het stadhuis:1 Hubert De Laender, 2 Paul Meskens, 3 Wilfried De Geest, 4 Etienne Van GuyseIn perfecte orde werd terug de optocht gevormd, die van op de markt naar het Kardinaal Mercierplaats opstapte, waar aan het Monument der Gesneuvelden een bloemenhulde plaats had aan onze oud-leerlingen voor het vaderland gestorven in één van beide wereldoorlogen.
Opgesteld rondom het monument, dat met de onderscheiden groepen studenten een sober esthetisch geheel vormde, werden – op deze blijde dag – ook zij niet vergeten, die eens leerlingen waren van de normaalschool maar als jonge, veelbelovende leerkrachten in dienende liefde vielen te velde…
E.H. professor Windey riep hun beeld voor ons terug op:
Verschelden Hilaire, Van Hoyweghen Ernest, Ysebaert Achiel, Maes Jan, Rohart Karel, Van de Putte Michel, Van Hyfte Karel, Schoorens Ernest, Bauwens Omer, Nieman Jules, Waterschoot Gerard, Van Goolen Celestin, Verhaegen Gilbert, Van Santen Jozef, De Poorter Michel, Verhoeye Jozef, Stautemas Gaston.
De vlaggen neigden, de hoofden werden ontbloot, de gemoederen beroerd…
Inniger nog werd deze Dodenhulde toen E.H. directeur Weemaes, in naam van de normaalschool, dhr. volksvertegenwoordiger Van den Berghe, in naam der oud-leerlingen, en de jonge heer Etienne Backx in naam van de studenten, bloemengarven neerlegden aan de voet van het monument en de Kon. Harmonie ‘Excelsior’ het ‘Last Post’ liet weergalmen over het stille plein en het Vaderlands lied speelde, dat klonk als een gebed.
Een der aangrijpendste momenten van de dag was deze bloemenhulde in haar onderscheiden fases.
En verder ging de optocht… terug naar de normaalschool
De terugkeer werd dan aangevangen. Onder de sympathiebetuigingen van die honderden die zich opgesteld hadden langs de weg, ging de stoet – ja, ‘de stoet’! – langs de Grote Markt, hoek Parklaan, Onze-Lieve-Vrouwstraat, Onze-Lieve-Vrouwplaats, Dalstraat en Kasteelstraat terug ‘naar huis’, naar de normaalschool.
“Heer, zegen dit huis, die erin wonen, onderwijzen en onderricht geven.”
Deze aanhaling synthetiseert gans het verloop der plechtige inzegening van de Bisschoppelijke Regentenschool met Humaniora-afdeling.
Mgr. de bisschop zegende met het gebruikelijke ceremonieel de nieuwe lokalen in van de sinds 1950 opgerichte Regentenschool, alsook deze van de Humaniora-afdeling, waarmede van wal werd gestoken in september 1956.
Langs de luidsprekers om konden al de aanwezigen in het ruime gebouwencomplex deze plechtigheid volgen alsook het feestadres beluisteren namens de regenten aangeboden aan monseigneur door de jonge regent Jozef Bracke.
Het feestmaal…
’t Was reeds ver over ’t middaguur… en de hongerige magen klepten alarm! Iedereen kon, in de hem voorbehouden zaal, het middagmaal gebruiken.
Kom, lopen we even binnen in de ruime studiezaal, herschapen in feestzaal, waar voor 250 oud-leerlingen en genodigden het feestmaal werd opgediend.
De spijskaart loog niet waar ze Gezelle zeggen liet:
‘In de Lekkerbeet
Smaakt alles wat men eet!’
Lees maar wat ons werd aangeboden:
Aspergeroomsoep
Tongreepjes in Normandische saus met aardappelpuree
Varkenslendenstuk met erwtjes en aardnoten
Fruitsalade
Mokka
’t Was van ‘Lek mijn lippeken’!... Dat alles werd overgoten met een lekkere teug wijn! (’t Water, dat in de inschrijvingsprijs begrepen was, had ‘men’ vergeten op tafel te zetten! Kwatongen zegden dat zulks opzettelijk geschiedde, opdat niets anders dan wijn zou gedronken zijn!)
Was ’t waar of niet wat Gezelle andermaal zong onderaan het menu:
“Altijd een en ‘tzelve knagen
Doet in ’t eind de mage tragen;
Weze ’t wild of weze ’t visch,
Altijd ‘tzelve ondeugend is!”
En de wijnkaart zei ons verleidelijk:
“Streel je keel
Doch…”
Wat mocht dat woordje ‘doch’ betekenen? We lazen het onderaan:
“Drink je laatste glas
Alsof ’t je eerste was!”
Hier ook was die raad goud waard… want, had monseigneur niet onmiddellijk na de potage zijn tafelrede gehouden, dan zou er wellicht zo weinig van in huis zijn gekomen als van de spreekbeurten van de ‘goudvis’, dhr. Flor. Vandenbussche (1907), die aan ’t improviseren ging en van de ‘zilvervos’, dhr. inspecteur Alfons Van Rossem (1932) die een flink gestelde tafelrede voordroeg.
Monseigneur feliciteerde en dankte àl dezen die hadden meegewerkt om van deze dag te maken wat hij was! Hij dankte in het bijzonder E.H. Weemaes, de goeie normaalschooldirecteur, dhr. Heyman, de wijze staatsman in dienst van Kerk en Land en dhr. Van den Berghe, de strijdvaardige volksvertegenwoordiger, onze sympathieke voorzitter, die op zijn beurt nadien de organisatoren van deze dag in de bloemekens zette.
Het aanhoudend en niet te dempen geroezemoes leerde ons, dat op dergelijke dagen aan de feestdis zo weinig mogelijk dient ‘gesproken’ en zoveel mogelijk dient gegeten, gezongen, gedr.. (naar de voorschriften, cfr. menu) en verbroederd!
Er was gezelligheid zoals wij er nooit voordien kenden op onze oud-leerlingendagen. De oorzaken? De speciale dag? De organisatie? ’t Lekker eten en drinken? De muziek? Om het even: de atmosfeer was er en – hoorden we door verscheidene collega’s zeggen - “zo zou ’t àlle jaren moeten zijn!”
Wel, mannen, we zullen er voor zorgen! En… wie weet mag toekomend jaar ons vrouwke niet meekomen, nu dat men toch aan ’t moderniseren is op de normaalschool!!!
Demonstratie in lichamelijke opvoeding
’t Was 16 u zonder dat we ’t wisten! Op de speelplaats waar de demonstratie doorging in Lichamelijke Opvoeding, waren de twee grote tribunes (1200 zitplaatsen) voltallig bezet, als de bankettierders-oud-leerlingen de voor hun ‘gereserveerde’ plaatsen kwamen innemen.
Wat de leerlingen van de oefenschool, van de humaniora en van de normaalschool ons hier te zien gaven, onder de bevoegde leiding van dhr. Van de Walle, was de bekroning van maandenlange intense inspanning, die openbloeide tot een prachtige en stijlvolle demonstratie.
Bijgaande foto’s van deze topprestaties zeggen ons meer dan woorden. Zij tonen ons in beeld wat onze kleintjes reeds kunnen, hoe de oefenschool en de moderne humaniora reeds gedrild zijn, hoe onze getrainde normalisten het doen en hoe de keurgroep presteert!
Wij willen deze rubriek niet besluiten zonder een speciaal woordje van hartelijke gelukwensen toe te sturen aan het adres van die 500 ‘studenten in uniform’, aan hun knappe en zeer bevoegde leider, dhr. professor Van de Walle! Zij zorgden voor het showgedeelte op deze dag: de optocht, de uitbeelding van ‘O Kruise den Vlaming’, de esthetische opstelling aan het monument der gesneuvelden en, als bekroning, deze schitterende pedagogische demonstratie! Proficiat, mijnheer Van de Walle! Gefeliciteerd, beste jongens, in naam van de honderden die u bewonderden!
Volksvertegenwoordiger Van den Berghe ‘bezielend en strijdvaardig’
Onmiddellijk na het optreden van studenten, die opgesteld stonden vóór de tribunes, nam volksvertegenwoordiger Van den Berghe het woord. Hij feliciteerde leerlingen en leraren, wees op de voortreffelijke samenwerking tussen school, gezin, geestelijke en wereldlijke overheden. Hij bezwoer de ouders trouw te blijven aan het katholiek onderwijs.
E.H. directeur Weemaes ‘gelukkig en dankend’
“Deze dag is voor het katholiek normaalonderwijs een hoogdag geworden. Dat is in de eerste plaats te danken aan U, dierbare studenten; dank zij uw kunde, vaardigheid en stijl waardoor gij dit turnfeest hebt doen uitgroeien tot een prestatie zonder voorgaande in deze normaalschool.”
Zo sprak de overgelukkige directeur zijn dierbare studenten toe en om zijn gelukwensen in een daad om te zetten kondigde hij aan dat, met de toelating van de monseigneur, een dag vrijaf werd verleend aan àl de studenten…, wat natuurlijk op een oorverdovend applaus onthaald werd!
Verder dankte de directeur de leden van het werkcomité en wel gans in het bijzonder – en welverdiend – E.H. professor Windey “die met de toewijding die wij van hem kennen de ongeëvenaarde uitvoerder was van alle comitéschikkingen”.
Verder werd door de directeur een warme hulde gebracht aan dhr. Van de Walle, leraar in de lichamelijke opvoeding, die met bloemen bedacht werd onder instemmend applaus van àl de aanwezigen. Het zal de geburen van de normaalschool eveneens genoegen gedaan hebben dat ook zij betrokken werden in dit dankwoord. En om te besluiten dankte de directeur de Almachtige: “God zegende ons vandaag, moge God ook in de toekomst deze normaalschool zegenen in haar verdere bloei!”
Lach en leute in avondstemming!
Deze schitterende dag werd besloten met een ‘Gezellige Ontspanningsavond’, een ‘Recital van Vlaamse Humor’.
In een paar uren was de ruime zaal waarin het feestmaal doorging omgetoverd in een gezellige clubzaal, waarin de talrijke tafeltjes en stoelen stormenderhand werden ingenomen door honderden aanwezigen.
De aangeworven artiesten, dhr. Willy De Swaef, laureaat van het Nationaal Zangtornooi N.I.R., dhr. Em. Eeckman, klaviervirtuoos en harmonicafantasist, bijgestaan door zijn tienjarig zoontje Marc, de humorist dhr. André Syx, allen ingeleid door de conferencier wisten onmiddellijk de gewenste atmosfeer te scheppen, die gans de avond duren zou en in stijgende lijn zou gaan tot in de late uurkens…
Mooie alleen- en samenzang, opwekkende klavier- en harmonicamuziek, afgewisseld door het optreden van onze fijne humorist en spreekvaardige conferencier, zorgden er voor dat lach, lol, leute en gezelligheid hoogtij vierden terwijl de kelners hun handen en schenkborden vol hadden met dranken allerhande aan te brengen om de dorstigen te laven!
Het N.I.R. zond op donderdag 30 mei 1957 een klankbeeld uit van deze avond; op 22 mei had volksvertegenwoordiger Van den Berghe langs de radio het feest aangekondigd. De Vlaamse televisie gaf in ‘panorama’ op 1 juni 1957 een korte beeldopname van de plechtigheid.
{gotop}