Stefaan Van den Abbeele: vredes- en klimaatactivist
Stefaan Van den Abbeele werd geboren in Gent op 18 mei 1958 en groeide tot zijn 27ste op in Oudegem. Hij is 'een filosoof van Haaghem'. Net als zijn ouders studeerde hij voor onderwijzer en behaalde in 1978 het diploma aan de Bisschoppelijke Normaalschool. Hij mocht verder studeren en werd begin 1983 licentiaat in de pedagogische wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven (KUL). Na zijn studies koos hij wegens gewetensbezwaren voor 20 maanden burgerdienst, meer bepaald bij Jeugd & Vrede, een vzw in Brussel. In afwachting van de begindatum kwam E.H. Eduard De Witte hem thuis vragen of hij in mei een paar weken 'de Gust' (August Van Acker) wou vervangen aan de Bisschoppelijke Normaalschool. Het werd zijn allereerste interim als onderwijspedagoog.
In augustus 1983 begon hij aan zijn burgerdienst op het hoogtepunt van de anti-rakettenbeweging. Jeugd & Vrede (nu Tumult) ontwikkelde lesmateriaal en gaf navorming aan leerkrachten in heel Vlaanderen. Het pionierswerk op het gebied van vredesopvoeding beviel hem zo goed dat hij vijf jaar bleef werken in de vredesbeweging. In het schooljaar 1987-88 in combinatie met deeltijdse interims in het lager onderwijs in Brussel. In 1988 werd hij educatief medewerker bij 11.11.11 en de eindredacteur van hun onderwijspublicaties voor mondiale vorming. In 1997 ging hij naar Aalst wonen omdat hij ondertussen coördinator was geworden van Jebron vzw, een open huis voor vorming en pastoraal. (Lees hieronder meer over 'Jebron vzw). Twee jaar later kreeg men echter geen subsidies meer voor dit pastoraal vormingswerk.
Stefaan werd vanaf 1998 leraar godsdienst in de derde graad T/BSO en na vele interims in scholen in de Denderstreek en in de Vlaamse Ardennen geraakte hij benoemd in het Sint-Augustinusinstituut te Aalst. 'Als eeuwige student' was hij ondertussen afgestudeerd als diocesaan catecheet (HIG Ganshoren) en als master in de wereldgodsdiensten (KUL).Vanaf 2000 was hij tevens docent didactiek in de lerarenopleiding voor de 'zij-instromers' (volwassenenonderwijs).
Op 18 mei 2023 wordt Stefaan 65 jaar en wordt verondersteld dat hij met pensioen gaat. Maar hij wil blijven lesgeven en heeft dat officieel aangevraagd. Dat is evenwel een gunst! In tijden van een enorm lerarentekort!? Pas eind augustus krijgt hij uitsluitsel van zijn Inrichtende Macht. Als het niet lukt, wordt hij 'herintreder' en begint hij weer interims te doen.
Tot hier zijn professionele loopbaan die getuigt van wereldwijde betrokkenheid en religieuze inspiratie. Die lijn heeft hij ook consequent doorgetrokken in zijn vrije tijd. Het geweld de wereld uithelpen en opkomen voor meer rechtvaardigheid, een moeilijke en tijdrovende aanpak. Stefaan werd een zeer betrokken burger in Aalst als coördinator van de lokale 11.11.11-actie, als voorzitter van het Vredeshuis en als medetrekker van de Jebrongemeenschap. Gaande van een mars voor meer verdraagzaamheid en respect, over stiltecirkels in solidariteit met iedereen die lijdt door de oorlog in Oekraïne, tot wandelingen langs verhalen over oorlog en vrede en langs stedelijke begraafplaatsen. In de aanloop naar de klimaatmars in Brussel op 23 oktober 2022, was hij een van de trekkers van een interlevensbeschouwelijke klimaatwake in de Sint-Pauluskerk, een klimaatwandeling in natuurgebied Honegem, een infonamiddag over Aalst en het klimaat, de filmvoorstelling ‘Duty of Care’ van Nic Balthazar, enz. Hiermee onderstreept hij het belang van de klimaatzaak, ook voor de gewone mensen. Op 27 januari 2023 werd door de partij Groen Aalst de 'Groene Pluim' aan Stefaan uitgereikt voor al zijn engagementen in de stad van de gebroeders Daens. Lees hierover meer:
Jebron vzw waar zoekers thuis zijn
De Jebrongemeenschap...
Als zoekende mensen levend in deze tijd willen wij ons oefenen
in een andere manier van kijken, luisteren en spreken,
een andere manier van gaan en leren.
Kijken doen we met de blik van de zwakken en de kleinen,
met wier ogen en stemmen in de samenleving nauwelijks rekening wordt gehouden.
Luisteren willen we naar vreugde en pijn in de verhalen van mensen,
naar de tekenen van onze tijd,
naar woorden die perspectief geven aan onze gemeenschap.
Spreken oefenen wij in naam van wie monddood gemaakt wordt.
Met mensen gaan we een weg waarbij we vooral oog hebben
voor hen die langzaam vooruit komen,
voor alles wat kwetsbaar en weerloos is,
en voor allen die door een niets ontziende economie dreigen vertrapt te worden.
Leren gebeurt tijdens spontane of georganiseerde leerhuizen
waar de vaak dodelijke mechanismen van onze samenleving geanalyseerd worden,
waar verhalen van bevrijding klinken die in ons de hoop levend houden op een andere wereld die mogelijk is,
waar ons samenleven zelf kan uitgroeien tot een proeftuin van die nieuwe wereld in gerechtigheid.
Om dit te kunnen, zoeken we inspiratie.
De bijbel is een eeuwenoude traditie met verhalen over JHWH, de ENE,
de Profeten en bij uitstek Jezus Messias waarin velen van ons inspiratie vinden.
Eveneens vinden we steun in teksten van andere religies of ideeën van denkers.
In deze verscheidenheid van inspiratiebronnen vinden wij verbondenheid bij elkaar.
Daarom komen wij op geregelde tijdstippen samen waar we vieren
rond brood en wijn
met verhalen uit de hertaalde en geactualiseerde bijbel en menselijke verhalen van hier en nu,
verhalen levend in onze maatschappij.
Tijdens die momenten van samen vieren is er ruimte voor woorden, stilte, zang en symbolen,
die het hart van de aanwezigen verwarmen en zo de gemeenschap op de been houden.
In dit zoeken vinden we bondgenoten met wie we op tocht kunnen gaan en door wie wij ons gedragen weten.
Lees ook:
- Stefaan Van den Abbeele doet oproep voor klimaatacties. klik hier.
-'Groene pluim 2023' voor Stefaan Van den Abbeele. klik hier.