Onderwijzers 1945 - Laarne 1953

Na 8 lange jaren scheiding hebben ze elkaar ontmoet

Eindelijk, na gedurende de vijf magere oorlogsjaren - de tijd van 'wannekens, semoule en raaptutten' - een echte Vlaams-optimistische en pallieterse geest te hebben gedemonstreerd, waren ze ondergedoken in het duistere maquis van stilzwijgendheid en afzondering.

Maar met de gulle zomerzon, die zich door de depressies en labiele luchtstromingen heen wrong, traden ze weer in het licht der belangstelling.

En waren ze nog niet 'au grand complet' op het 'rendez-vous' te Laarne bij Firmin Van de Voorde, de organisator van deze eerste bijeenkomst, de meest representatieve figuren waren er toch: E.P. Ignace Vercruyssen (ex-broeder Renatus) en E.P. Paul Witzoreck, exponenten van ons Vlaams geloof, dichters en zangers, nachtbalartisten en badzaalspecialisten, vaders in potentie en echtgenoten in acte, ja zelfs een onverbeterlijke vrijgezel.

Om half tien werd er verzameld ten huize van Firmin Van de Voorde. En of de begroeting hartelijk was!

Pater Ignatius (Omer Vercruysen) zag er stralend uit. Zijn gezicht was als de evenaarszon. Pater Paul (Witzoreck) probeerde ernstig te kijken, zijn vreugde wegmoffelend achter een weelderig Scheutistenbaardje, Firmin (Van de Voorde): mager, zichtbaar zorgen-dragend (misschien over een eventuele opslag van de benzine?); Paul Van Wauwe, de technische leraar, een opvallende voorliefde koesterend voor bolvormige lichamen; Robert Henderickx, even ernstig als altijd; Georges Spijsschaert, de verst-gekomene, vermoeid van de reis; Georges Adriaenssens, de lange, die in een te klein beddeke slaapt en zich bijna kan kammen met zijn zakdoek; Flor Verbeke, pas enkele dagen getrouwd en die na zijn huwelijk zijn eerste stap in de wereld mocht komen zetten; André Van Gasse, Frans Van Peteghem, stil, peinzend en de Tuur (Colpaert) die had ingetekend en toch niet kwam; Oscar (Van der Biest), de charmante vrijgezel, medelijdend luisterend naar al onze huiselijke zorgen en troostend waar hij kon.

Toen enkele minuten vóór tien het gezelschap ophoepelde om de H. Mis bij te wonen die werd opgedragen door pater Ignatius en geassisteerd door pater Paul en E.H. Roger Van Gasse (O1943) broer van André, kwamen er nog vier van de tram gevallen: Laurent D'Hoore, zonder sjerp, Marcel Colpaert en Roger Heyse, duchtig sigaretten paffend om zelfs een surveillant te doen watertanden en Ghisleen De Prijcker, die verwonderd ws dat we zoiets in Laarne hadden 'durven' beleggen.

Eerste rij: 1 Oscar Van der Biest, 2 3 4 5 6 7

Tweede rij: 8 9 André Van Gasse, 10 11 Pater Ignatius (Omer Vercruysen), 12 Pater Paul (Witzoreck) 13 14

Tijdens de H. Mis liet Flor Verbeke zich langs zijn beste zijde 'horen' en zijn prachtige baritonstem vulde het stemmige kerkje van Laarne.

Na de H. Mis werd er met de vier telaatkomers opnieuw verbroederd in een ruime herberg en de stemming steeg naar 'zenit'. Iemand voelde zich 'zo blij als een mus'.

Om half één werd er gedineerd in het prachtige 'Gildenhuis' en je kon het zien dat wij tijdens de oorlog tekort gehad hebben. Ondertussen stond Flor Verbeke het meest in de algemene belangstelling omwille van de niet voorziene hoge vlucht die zijn ontwikkeling heeft genomen en het vermenigvuldigen van zijn talenten sinds de normaalschooljaren, hetgeen hij ons genoeg had gedemonstreerd reeds vóór het diner. Er werd nog een groepsfoto genomen met een toestel van 7 500 fr. nota bene, en onderwijl werd er vergaderd om:

1 het kasverslag voor te brengen en een geschenk aan te bieden aan de twee wijdelingen,

2 sommige financiële zaken te regelen en onze handtekeningen te zetten op de bladen waarop onze groepsfoto's zouden worden toegezonden en

3 met algemeenheid van stemmen, plus applaus, een telegram met wensen voor spoedig herstel te zenden aan E.H. Henri Ongenae, die de eerste stoot had gegeven voor deze eerste bijeenkomst.

Pater Paul dankte in naam van de wijdelingen en steunde vooral op het aspect van de uitverkiezing bij zijn priesterroeping: "Waarom ik, en niet zovele anderen van ons jaar, die misschien meer gaven en meer godsvrucht hadden." Zelfs rond het lachende baard-gezicht van een Scheutist misstaat de kroon der nederigheid niet.

Pater Ignatius sloot zich aan bij dit dankwoord en drukte vooral zijn verwondering uit en zijn onwennigheid wanneer hij ons, die hij voor 't grootste deel niet meer zag na de Normaalschool, nu hoorde spreken over ' mijn vrouw en mijne kleine'. Hij eveneens beloofde ons aan 't altaar te gedenken en ons door zijn gebed te steunen om 'voorbeeldige Vlaamse gezinnen' te worden, iets 'waar in Kongo ook zo'n groot tekort aan is'.

Met een woord van hulde aan Georges Spijsschaert, de verstgekomene, André Van Gasse, de ijverige scribent, Oscar (Van der Biest), die best geluisterd heeft tijdens de 'pennemesjes', en met de stellige belofte elkaar weer te zien, werd de volgende jaar-bijeenkomst belegd te Lokeren op de laatste maandag van juli, zodat er voor de beide paters een grote kans bestaat dat ze ook daarop nog kunnen aanwezig zijn.

Een prachtige dag, waar de afwezigen nogmaals getoond hebben steeds ongelijk te hebben.

Ghisleen De Prijcker in 'Kasteelgalm' - 1953 - tiende jaargang nr. 3