31 maart 1946

Het grote Wereldtoneel

Auteur: Gabriël Calderón - vertaald door P. Boon, redemptorist

Acteurs: 38 normalisten

Regie: E.H. Frans De Bruyn, leraar Nederlands

Enscenering: E.H. Gustaaf Van de Merlen

Muziek: E.H. Felicien Vandenbossche

Belichting: Jozef De Clippeleir, oud-leraar aan de normaalschool

1946toneel

1946studententoneel

Rolverdeling

De dichter:                        Gerard Van Nerum (O1946)

De wereld:                        André Van Landeghem (O1946)

De koning:                        Robert Baetens (O1946)

     De koningsheraut:      Gerard Demedts (O1946)

     1e hofknaap:              Oscar Phlips (O1948)

      2e hofknaap:             Achiel Foket (O1948)

De wijsheid:                     Julien Dhont (O1946)

      1e kloosterling:         Raymond Van Hoecke (O1946)

       2e kloosterling:        Julien Walraed (O1946)

De wet der genade:        A. Haentjens

De schoonheid:             Marcel Van Mele (O1948)

Het kind:                        Jozef Bogaerts (O1947)

De boer:                        André Van Holder (O1946)

Het boerken:                 Gaston De Langhe (O1948)

De arme:                      Cyriel Verheyen (O1946)

       2e arme:               Odilon Van der Elst (O1946)

       3e arme:               Valère Van de Voorde (O1946)

De rijke:                       René Van Robays (O1946)

       De vrienden:        Daniël De Backer (O1946)

                                   Lucien De Winne (O1946)

                                   Roger Herman (O1946)

                                   Alfons Soetens (O1946)

                                  Marcel Steurbaut (O1946)

                                  Leonard Zaman (O1946)

         Hoofdzonden:  Piet De Coeyere (O1947)

                                 Gaston De Langhe (O1948)

                                 Paul Kiekens (O1948)

                                 Pieter Mahieu (O1948)

                                 Ernest Rombaut (O1947)

                                 Marcel Vervaet (O1948)

                                 Gentiel Van Wiemeersch (O1948)

De dood:                  Hendrik Dentant (O1946)

         Engelen:         Lucien De Winne (O1946)

                                Petrus De Winne (O1948)

                                Paul Raman (O1948)

                               Willy Coppieters (O1948)

Inhoud van het stuk 

In dit allegorisch spel, dat geenszins blijft bij een abstractie, maar waarin de gedachte, om zo te zeggen, een menselijk bestaan heeft gekregen, geeft Calderon ons met een vijftal personen een diepzinnig, tragisch, menselijk spel van aarde en eeuwigheid, spel van innigheid en uitbundige lach, van gespannen tragiek en zachte schoonheid; het speelt in de hemel en op de aarde, en het speelt meteen, zonder dat we 't bemerken, in ons, toeschouwers... in ieder van ons... in 'elckerlijc'...

God, de Dichter, bewondert zijn grootse scheppingswerk en verwijlt met voorliefde bij de wereld, waarin Hij de weerglans ziet van de hemelse schoonheid.

Hij roept de Wereld op en nodigt deze uit tot het opvoeren van zijn heerlijk spel: "We zullen zijn, Ik de Dichter; gij, de Wereld, zij het theater; en de mens acteur."

De Wereld ordent de chaos tot zeeën, bergen en steden als theater, het decor met de requisieten liggen spelensklaar.

God roept de zielen op, en deelt de rollen uit van Koning, Boer, Schoonheid, Kind, Arme en Rijke: het drama neemt een aanvang; de mensen hebben hun vrije wil en de Dichter geeft elk te gelegener tijd Zijn Wet: de Genade. Hijzelf zal zijn spel bijwonen.

Nu worden de stervelingen in de tijd geworpen door de poort van de geboorte: hier begint de diepe tragiek.

Allen eisen hun rechten op, allen spelen volgens hun rol: de sierlijke-frivole gratie van de Schoonheid, de sobre-klassieke daad van de Wijsheid, de majestatische allure van de Koning, de naïeve leuke Boer, die een glimlach uitlokt, de klagende berusting van de Armen tegenover de onbekommerde plezierroes en de tragische parodie van de Rijken.

Na die 'korte comedie', roept de stem van de Dood iedere sterveling naar de poort van het graf, en in dat vrange ogenblik ziet ieder zijn leven in, smeekt om genade, of, zoals de Rijke, keert zich voor eeuwig van God.

In de schaduw van de dood moeten allen de kostumen en requisieten weer afleggen en aan de Wereld teruggeven. Alleen de Wijsheid draagt haar geestelijke verdiensten mee.

In een flitsend, kort, doch aangrijpend moment zal nu Gerechtigheid geschieden, wanneer de spelers voor de Dichter verschijnen, die zijn gezegenden uitnodigt aan te zitten aan het Eeuwig Gastmaal. 

Reactie

De families van de studenten woonden in grote getale de toneelopvoering bij, die een waar succes is geweest.