Robert Wuytack

2020wuytack
Robert Wuytack werd geboren te Sint-Pauwels op 18 januari 1934. Hij behaalde het diploma van onderwijzer aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas in 1953. Hij begon als onderwijzer in de stadsschool op de Prinses Josephine Charlottelaan te Sint-Niklaas en enkele jaren later werd hij onderwijzer in het stadsschooltje in de toen nieuwe Priesteragiewijk (Don Boscowijk) waar hij collega werd van Walter De Bock (O1956), Eddy Picavet (O1956) en René Dath (O1923). In 1958 was Robert Wuytack, samen met Walter De Bock, Staf De Smedt en Frans De Vogel, medestichter van het poppentheater 'Oekedoeleken'. In die jaren ontwikkelde Robert zich ook aan de stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas in meerdere kunstdisciplines, o.a. bij kunstschilder Georges Fonteyn, etser Romain Malfliet en bij Paul Ausloos, sierkunsten. Tijdens zijn legerdienst, toen hij gekazerneerd was in Tongeren, ging hij met de tram naar de Academie in Luik voor tekenen. Hij volgde ook cursus aan de Provinciale Normaalschool voor tekenleraars te Brussel, samen met Luc Hofman (O1957). Vervolgens ging hij via vrije lessen in de leer bij de grote grafische meesters René De Coninck aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen en Jos Hendrickx aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen.

In de periode 1973-77 was hij leraar aan de Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas.

Reeds jarenlang is Robert Wuytack woonachtig en werkzaam te Borgerhout. Hij was er onderwijzer aan een Borgerhoutse school voor Bijzonder Lager Onderwijs. Nochtans bleef hij zich sterk verwant en gebonden voelen met de culturele activiteiten in het Waasland. In heel wat van zijn werken wordt de dieperliggende inspiratie ontegensprekelijk verklaard door zijn oprechte bewondering voor de bijzondere, karakteristieke landschappelijke schoonheid van het Waasland, inzonderheid voor de door windkracht en regen getormenteerde boompartijen en de weelderige natuurlijkheid van weilanden, meersen en beemden. Zo bleef Robert Wuytack zich als lid actief inzetten bij de Koninklijke Wase Kunstkring.

In het Antwerpse was hij betrokken bij de ooit belangrijke kunstkring 't Getij. Hij leverde een essentiële bijdrage, o.a. als secretaris, tot de werking van de Kunstkring Jacques Gorus vzw in de Venusstraat in Oud-Antwerpen. Dit gerestaureerde huis en deze atelierruimte van de gekende Antwerpse graficus Jacques Gorus is uitgegroeid tot een volwaardig grafiekcentrum. Robert Wuytack stelde er al meerdere keren tentoon, o.a. naar aanleiding van zijn 80e verjaardag in 2014 en nu ook van 14 t.e.m. 29 maart 2020.

wuytack17 distel -aquatintHeel bijzonder voor Robert Wuytack is zijn intense samenwerking met poëtische literatuurbeoefenaars, onder wie Anton van Wilderode steeds een prioritaire plaats innam. Getuigenissen van deze samenwerking liggen vast in een indrukwekkende reeks van perfectionistisch afgewerkte bibliofiele uitgaven of kunstmappen. De reeks werd in 1976 ingezet met 'Een Japanse tuin', een achttal etsen met haiku's van Kris Geerts en een muziekpartituur van Jos D'hollander. In 1978 volgde de map 'en in 't weemoedvuldig waasland' met 15 etsen en evenveel gedichten van Anton van Wilderode. Datzelfde jaar volgde 'De vier seizoenen' met 12 aquatinten en vier gedichten van van Wilderode. In 1980 verscheen 'Een boom vol poëzie' met 5 aquatinten en dichterlijke benaderingen van meerdere dichters. In de jaren 1981 en 1983 verschenen respectievelijk 'Moerbeiboom', één ets met bijhorend gedicht van van Wilderode en 'Een parade van paarden', een map met 6 etsen en evenveel gedichten van dezelfde dichter. In 1985 werd de kunstmap 'Voor de maaibeurt' uitgegeven, met 7 aquatinten en poëtisch begeleidende teksten van van Wilderode. In 1991 was de volgende artistieke map 'Een podium van gras', 7 etsen en 9 kwatrijnen van van Wilderode. Reeds het jaar daarop verscheen de bijzonder beklijvende map 'Het oog in de schors', 6 etsen en telkens twee poëtische tekstbegeleidingen van Van Wilderode en auteur Claude van de Berge. In 1993 was er de uitgave van 'Getijden voor Mathilde', waarin 16 gedichten van Willem Persoon benaderd werden met acht etsen. In 1995 volgde tenslotte de uitgave van 'In het water', een cyclus van 7 etsen die dichterlijk geïnterpreteerd werden door meerdere dichters.

Sinds 1970 stelt Robert Wuytack regelmatig tentoon (Sint-Niklaas, Genk, Siegburg (DL), Gent, Antwerpen, Ekeren, Deurne, Borgerhout, Merksem, Beveren, Melsele, Vrasene, Merksem, Zoersel, Lokeren). Sinds 1960 was hij aanwezig op groepstentoonstellingen overal te lande en sinds 1970 op de jaarlijkse groepstentoonstellingen van de Wase kunstkring en sinds 1979 van Kunstkring 't Getij.

Heel wat werken van Wuytack zijn te vinden in openbare verzamelingen: Koninklijke Bibliotheek Albert I, Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, Prentenkabinet van Antwerpen, Brussel en Coburg (DL), stad Antwerpen en stad Sint-Niklaas.

Over het werk van kunstenaar Robert Wuytack schreef Anton van Wilderode het volgende:

wuytack16 in het water schrijven
"Robert Wuytack kiest geen 'vreemde' of 'verre' onderwerpen. Hij loopt aandachtig door het vertrouwde landschap tussen zijn woonplaats Antwerpen en zijn geboortestreek Waasland. Langs hagen en 'kanten' (zoals het struikgewas en het klein geboomte langs de sloten rondom de akkers bij ons wordt genoemd), langs de rand van bietvelden en bossages, mosbedden en riethagen, zwammen en varens, onderhout en bramen. Hij kijkt wat hem voor de voeten groeit en wat hij met intense toegenegenheid waarneemt geeft hij weer met een gevoelige stift, met 'pointillistische' toetsjes van een kleurpotlood en met een door vaste, geïnspireerde hand gevoerde pen. Hij verleent luister aan het sobere en bescheidene van de dagelijkse flora: de dingen blijven wat ze zijn, maar ze worden gezien doorheen zijn temperament en aanvoelingsvermogen. Een struik blijft een struik en een boom boom, herkenbaar écht, maar aangeraakt door het fluïdum van de kunst (van de kunstenaar).

Robert Wuytack werkt graag in reeksen, suites, variaties op eenzelfde thema. Een werkwijze die ook de toeschouwer tot aandachtiger, indringerder waarneming noopt. Want wie al achteloos zou voorbijlopen aan een ets, tekening of pastel van bijvoorbeeld een braamstruik, - kan dat eigenlijk niet meer wanneer hij even verder weer en weer wordt geconfronteerd met dezelfde of een gelijkaardige braamstruik. Dan moet hij scherper toekijken en wellicht zelfs vergelijken: hij wordt als het ware uitgedaagd zich te verdiepen in het verschijnsel braamstruik, dat hij dacht te kennen omdat hij er al zo vaak achteloos was langs gewandeld. Nu ziet hij 'de' braamstruik, de enige in de wereld. Die werkwijze (herhalen, hernemen, hertoetsen) is géén gemakkelijkheidsoplossing van de kunstenaar, want hij maakt geen pastiches, hij is geen 'afschrijver'. Niet van de natuur. Niet van zichzelf. Hij verplicht zich voortdurend tot verdieping, uitzuivering, verpuring. Zo wordt het naast en bij elkaar zien van die suites nooit vervelend."

Bekijk hier een reeks werken van Robert Wuytack.