E.H. Rudy Van Acker
Rudy Van Acker werd geboren te Gent op 05.05.1951 als oudste van 8 kinderen. Hij studeerde aan het Sint-Hendrikscollege in Deinze. Daarna werd hij Kandidaat in de exacte wetenschappen en baccalaureus in de theologie. In 1976 werd hij priester gewijd.
Van xx tot 1986 was hij leraar pedagogie aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas.
Hij werd medepastoor te Drongen in 1986 en op 20 december 1992 werd hij er aangesteld als pastoor..
Hij was diocesaan proost van de KAJ en de VKAJ.
In 2002 werd hij deken van Geraardsbergen en pastoor van de centrumparochie, van Schendelbeke, Idegem, Zandbergen, Nieuwenhove, Waarbeke en Grimminge
In november 2008 werd hij benoemd tot deken van Deinze en pastoor in de parochies O.L.Vrouw Deinze, Sint-Petrus en Paulus in Bachte, Sint-Jan Baptist in Grammene.
Hij is tevens parochie-administrator voor de parochies O.L.Vrouw en Sint-Jan in Bachte-Maria-Leerne, Sint-Martinus in Sint-Martens-Leerne en vanaf 01.09.2012 ook van Sint-Niklaas in Meigem, Sint-Bartholomeus in Vinkt, Sint-Agnes in Wontergem en Sint-Amandus in Zeveren.
Op 28 april 2021 werd hij ook benoemd als pastoor van Hansbeke Sint-Petrus en Sint-Paulus, Landegem Sint-Blasius en Sint-Margriet, Merendree Sint-Radegundis, Nevele HH. Mauritius en gezellen, Poesele Sint-Laurentius, Vosselare Sint-Eligius.
Bij zijn afscheid aan de Normaalschool in 1986
Voor de dertigste maal maak ik het mee dat een priester uit de schoolgemeenschap verdwijnt.
Gezien het aantal in de rij niet eens opvallend... en toch!
Rudy betekent voor ons - mensen uit de pastorale groep en collega's - meer dan velen uit de reeks ervoor.
Vooreerst behoort Rudy tot die generatie priester-leraars welke schaars worden. Op school niet eens een kaarttafel vol! Wij blijven er dus 'alleen' voor staan, hopend op een pinkstergebeuren.
Rudy is voor ons allen een symbool van vernieuwing en aanmoediging. Tijdig werden vergaderingen gepland én uitgevoerd. Acties werden, met sierlijk handschrift, aangekondigd. De nodige posters en documentatie verschenen op tijd... een hoop materieel werk.
De échte Rudy ging echter dieper. Massavieringen maakten plaats voor meer aansprekende klasvieringen. Uitnodigende vrijheid kwam in plaats van gebod. Iedereen herademde. Men kreeg er weer zin in. Initiatieven groeiden. Alleen... het bleef nog te beperkt. Rudy wou meer mensen (met voorbedachte raden?) betrekken bij het pastoraal gebeuren, zowel binnen als buiten de school.
Geregeld werden sprekers uitgenodigd en ook priesters-in-opleiding konden rekenen op zijn edelmoedige hulp en begeleiding. Zonder veel woorden, maar met des te meer luisterbereidheid bemoedigde hij deze jonge mensen en liet hen ook kennismaken met enkele gastgezinnen.
Wij kunnen moeilijk anders dan spontaan 'dankjewel' zeggen.
Dank voor de inzet, de levenskunst, de vieringen, de sobere morgengroet, de schalkse tien-urenlach, het diepere gesprek of de gastvrije kamer-met-borrel.
Rudy, we weten dat Drongen op u kan en mag rekenen. Tot ziens!
(Jozef De Cock in 'Kasteelgalm' 1986)