Hektor Colpaert

Hektor werd geboren te Sint-Niklaas op 12 november 1935.

Hij woont te Sint-Niklaas, Schongaustraat 16, is gehuwd met Gerda Meukens en is vader van drie meisjes.

Hij behaalde in 1957 het diploma regent, sectie Letteren aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas.

Hij werd er vanaf 2 september 1957 leraar aardrijkskunde, tekenen, Frans, Nederlands, maatschappelijke en economische problemen en geschiedenis aan de middelbare oefenschool van de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas. Ondertussen studeerde hij verder en in 1981 behaalde hij het licentiediploma Geschiedenis aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Hij is nu ere-bestuurder van de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, waar hij gedurende vele jaren actief lid van was en meerdere bibliografische studies publiceerde in de 'Annalen van de 

K.O.K van het Land van Waas'.

Bij zijn zilveren jubileum: 25 jaar leraar in de Bisschoppelijke Normaalschool in 1982

Wat het eten betreft is Hector niet zo kieskeurig: de dagelijkse keuken is ook lekker. Indien toch moet gekozen worden, dan witloofgerechten. Koffie en jenever zijn zijn lievelingsdranken.

Zijn vrijetijdsbesteding is erg gericht op de 'culturele sector': lectuur, toneel, film, tentoonstellingen. Daarnaast wordt ook tijd gemaakt voor wandelen en reizen.

Sport is voor Hector: volleybal. Maar hij heeft wel een slechte techniek: zijn smashes zijn erg onberekenbaar wat wel eens verwarring en consternatie schept bij de tegenstander. Maar ook dat heeft voordelen. Zijn lectuur is vooral gericht geweest op zijn beroepsbezigheden. Daarom las hij de laatste jaren vooral geschiedenis. Daarvóór hoofdzakelijk jeugdlectuur. Wat de voorkeurlectuur betreft - voor zover er nog tijd rest - : hij leest graag poëzie en probeert die van op afstand te volgen (H. Andreus, L. Vroman, R. Kopland e.a.). Daarnaast houdt hij zeer veel van S. Carmiggelt (vermenging van humor en pessimisme).

Op de draaitafel ligt vooral klassieke muziek van Bach, Beethoven of Mozart. Ook wel barokmuziek en muziek uit de middeleeuwen en bij vlagen wat country & western en folk.

Vooral de bergen (Zwitserland) trekken Hektor aan. Anderzijds vindt hij dat er in Europa zoveel te zien valt dat het haast zonde is tweemaal naar dezelfde streek te reizen. Vandaar dat hij en zijn gezin al heel wat landen bezocht hebben: van Zweden tot Italië, van Cornwall (Engeland) tot Joegoslavië.

De uitdrukking 'plezierigste karwei thuis' is voor hem een contradictio in terminis. Hij is eigenlijk een boekenmens en ervaart een karwei als tijdverlies, toegevend dat hij bij het maken van die opmerking wel fout zal zijn. Toch zijn er karweien waar hij niet om geeft: koken en afwassen. Maar hij haat timmeren, gaten boren of een of ander herstellen, als de pest.

Wanneer het in de klas goed gaat voelt hij zich behaaglijk in zijn werk. Vooral in de lessen Nederlands wanneer een tekst, een gedicht, een boek goed overkomt, wordt dat het best ervaren.

Minder prettig is het als je een vak moet geven waarvoor je eigenlijk niet bent opgeleid (b.v. tekenen).

Voorkeurvakken buiten de specialisatie zijn de lessen literatuur in de hogere jaren. Of kunstgeschiedenis. Maar dat ligt nog in het verlengde van wat hij gedaan heeft. Omdat vreemde talen hem altijd hebben geïnteresseerd, zou hij wel Frans of Engels willen geven, ook.

Wat er in 25 jaar het meest veranderd is, is een zaak die iedereen natuurlijk vanuit zijn opvoeding en milieu bekijkt. De hele maatschappij is sterk veranderd in opvattingen en levenswijze. Misschien is de enorme economische groei nog wel de belangrijkste factor. Dat heeft een aantal dingen mogelijk gemaakt zoals de democratisering van het onderwijs, waardoor de ontwikkeling in een stroomversnelling is geraakt.

De moeilijkst te beantwoorden vraag is die omtrent de evolutie van de jeugd in die 25 jaar: het is immers gevaarlijk te spreken over dé jeugd. "Ik veralgemeen niet graag. Bovendien is de klas niet direct de meest geschikte plaats om de jeugd echt te leren kennen. Misschien toch dit. De toegenomen welvaart heeft de kans op verwenning groter gemaakt. Vandaar dat de jeugd het nu misschien moeilijker heeft dan vroeger. Zij moeten uit teveel mogelijkheden kiezen. Anderzijds is alles wat nonchalanter geworden: de houding, het uiterlijke, de kledij".

Alternatief beroep: professioneel wandelaar.

(Kasteelgalm, lente 1982)

{gotop}