Reünie onderwijzers klas 1972 - 26 oktober 2019 in Dendermonde

Onderwijzers 1972 TE GAST IN TENERE MUNDE

Op 26 oktober 2019 trok het gezelschap naar de enclave in Denderland. Onze groep bestond uit een 17 leden die elkaar op geregelde tijdstippen opzoeken om de banden aan te halen.

Danny en Agnes De Rauw, Antoine en Mireille De Decker, Lucien en Betty Smet, Walter en Rita Rottiers, Robert Lenoir, Gerrit en Christine Pintens, Marc en Mia Roets, Leo en Liliane Van Praet en Georges en Ine Dhollander.

Willy Vergauwen en Lucien Naudts beloofden er volgende keer weer bij te zijn.

De stad zou als oudste naam Tenere Munde dragen naar onze laatste info. Ze ontstond op een eiland dat gevormd werd bij de samenvloeiing van Dender en Schelde. Pas omstreeks de jaren 1100 zouden de heren van Theremonde de huidige stad tot een burcht uitbouwen en Dendermonde zou openbloeien.

Onze nieuwsgierigheid was gewekt en we begaven ons op weg naar het centrum van de driehoek Brussel, Gent, Antwerpen. Nadat de leden van BNS O-72 omstreeks 14.00 u op de Grote Markt neerstreken volgde een geanimeerde zoen- en zoemsessie om ons te vergewissen of die ouwe mannen en madammen wel degelijk het juiste zegel droegen.

Alle aanwezigen werden echt bevonden en we konden onze geheimontsluitende tocht aanvatten. Uit het niets flitste Guido Koen tussen de leden van de BNS-groep. Hij zou ons rondleiden in de stad. Even werd de pui van het stadhuis gebruikt om het traditionele kiekje te nemen.

1 Mia De Crits (mevr. Roets), 2 Marc Roets, 3 Rita Rottiers (mevr. Rottiers), 4 Robert Lenoir, 5 Agnes Bogaerts (mevr. De Rauw), 6 Antoine De Decker, 7 Betty Ongena (mevr. Smet), 8 Mireille Ivens (mevr. De Decker), 9 Danny De Rauw, 10 Christine Van Kerchove (mevr. Pintens), 11 Ine de Deyne (mevr. Dhollander), 12 Georges Dhollander, 13 Gerrit Pintens, 14 Liliane Van Praet (mevr. Praet), 15 Leo Van Praet, 16 Walter Rottiers, 17 Lucien Smet.

Dan leidde Koen ons uit het jeugdig rumoer naar de achterzijde van het huis van de Denderstad.

Hij vertelde over vondsten die geleid hadden tot zijn kennis, maar ook over rampen die vernietigend uithaalden en bewijzen verteerden. Op het eiland, gevormd door de splitsing van de stroom, was de burcht gebouwd door de toenmalige Vlaamse graaf. Een plek met deze ligging was uitzonderlijk te verdedigen, gaf de gelegenheid tol te heffen van voorbijvarende schepen, liet toe dat men leer zou looien en vlas kon roten, was bijzonder als aanlegsteiger en vooral veilig ten tijde van oorlog. Haalde je de brug op dan kon er niemand in.

Koen haalde zijn hart op toen hij kon vertellen over de oorspronkelijke Denderloop dwars door zijn stad over de grote markt tussen de huizen. Hij wilde ons door zijn stad leiden maar zei dat we na de wandeling slechts enkele puzzelstukjes zouden kennen, maar bij een terugkeer naar Dendermonde we het geheel beter zouden kunnen inschatten.

Op de Grote Markt herkenden we twee middeleeuwse gebouwen: het stadhuis en het vleeshuis met bovenaan een zonnewijzer. Links van het stadhuis stond een rood stenen gebouw met opvallende horizontale witte banden van Balegemse zandsteen. Het gerechtsgebouw, wereldberoemd in Vlaanderen.

Langs het Dievenstraatje verlieten we de open plaats en kwamen we in een brede laan waar vroeger de Dender vloeide. Hermelijnenpootjes konden je naar de rechtbank brengen.

Bij het volgende kruispunt stond Pater Pieter De Smet te turen naar de Indianen die hij ooit bekeerde als missiepater. Achter hem doemde de Onze Lieve Vrouwkerk op die aan de abdij verbonden was. Wat buiten een schijnbaar log Romaans bouwwerk leek, werd binnen omgetoverd tot een warm en ruim interieur.

Nadat we de Nikolaasingang achter ons lieten kwamen we in een overweldigend kerkschip terecht. Hier viel het schilderij van Caspar de Crayer op die de tenhemelopneming van Moeder Maria voorstelde.

Verder was een doek van Antoon Van Dijck te zien dat de lijdende Christus afbeeldt. Opvallend waren ook de heldere fresco’s die her en der in het godshuis op muur, op pilaren en aan altaren te zien waren.

Aan de achterzijde van de kerk stond nog een uitzonderlijke doopvont in arduin die de bekering van Paulus afbeeldt en ook zijn opname in de kring der apostelen.

We hadden genoeg wierook gesnoven en verlieten de kerk langs de moderne bibliotheek om de kazematten te bereiken.

Momenteel worden ze gebruikt als fietsenstalling maar ooit was het een verdedigingsgordel ten tijde van de Oostenrijkse en Hollandse periode. Even verder kwamen we aan de nieuwe Dender waarmee de stad grootse plannen heeft, maar enkel de nodige fondsen laten op zich wachten.

De binnenscheepvaart zou opnieuw de stadskern kunnen bereiken en het hoogteverschil van het water zou door een sas worden opvangen.

Koen benadrukte dat wat studenten voor Leuven betekenden, hier overgenomen werd door de justitie, de advocatuur, de gevangenis en de gerechtelijke functie. Hij bracht ons door de binnenstad tot het stiltegebied: het begijnhof. Het geheel is een gigantische driehoek die uit overwegend witte huisjes bestaat met de voorzijde naar het plein gekeerd. Uitgezonderd langs de zijde die na de eerste wereldoorlog verkocht werd en in particuliere handen kwam, werd de bouwstijl niet gerespecteerd. Ook de kapel moest dan heropgebouwd worden door de grote oorlogsschade. Tot in 1990 verzorgden de begijntjes mee het onderwijs aan de aangrenzende school. Een van de huisjes was in oorspronkelijke staat hersteld en zo kregen we een indruk van het leven in die periode.

Alhoewel het begijnhof als werelderfgoed bij de UNESCO erkend is, gaf het complex een onverzorgde chaotische indruk.

We vervolgden onze wandeling naar de markt en waren net op tijd om een glimp op te vangen van de binnenkant van het stadhuis. In de gangen hingen heel wat typische kunstwerken van de hand van Denderzonen en dochters.

Toen we bij een mini Ros Beiaard kwamen begonnen de ogen van Koen te blinken. Hij zou de legende uit de doeken doen voor ons.

Het verhaal gaat terug tot onze voormalige keizer Karel De Grote. Aymon, heer van Dendermonde leefde in twist met zijn Keizer. Het kwam tot een verzoening toen Aymon trouwde met Adelheid, de nicht van Karel. Ze schonk vier zonen aan de Dendermondenaar: Ritsaert, Writsaert, Adelaert en Reinout. Ze groeiden op en werden tot ridder geslagen. Ieder kreeg een zwaard en een paard. Reinout kreeg het prachtige, sterke Ros Beiaard. Hij kon het temmen en leek onoverwinnelijk.

Bij een twist onthoofdde Reinout Lodewijk, de zoon van de Keizer. Nu zinde deze op wraak en eiste het leven van het Ros. Hij nam Aymon gevangen. Adelheid smeekte Reinout zijn paard op te geven in ruil voor het leven van haar man. Het paard zou verdrinken in de Schelde. Toen Reinout zijn paard de rug toekeerde, verdronk het in de rivier.

In 2020 gaat de volgende ommegang van de vier Aymonskinderen.

De tijd was omgevlogen en we waren ingewijd in de Dendermondse overlevering. We dankten Koen voor deze fijne namiddag en maakten plannen voor het volgende samenzijn.

Met uitzondering van Leo en Liliane gingen we aan tafel. We genoten van het lekkere eten en van elkanders gezelschap.

Na een warme tot ziens beloofden we er volgend jaar weer bij te zijn. Op naar 2020.

Georges Dhollander