Bouwkamp 1963 - Gern (Eggenfelden Niederbayern)

Periode: juli 1963

Plaats: Gern (Eggenfelden Niederbayern)

De kerk in GernOpdracht: oorspronkelijk was de bedoeling het bouwen van kleuterklasjes, (na een switch met het college van Boom = Neusiedlersee in Oostenrijk), maar het werd de renovatie van de Sankt-Sebastiankerk. 

Deelnemers: E.H. Emiel Van Hecke, Antoinette De Bruyn en Lucienne Das (kokkinnen), Eddy Neyt, Marc Claus, Herman Vereecken, Paul Geirnaert (2LNS), Luc Van de Sompel, André Schepens, Frans Van Gils, William Verbraecken (allen 3 LNS), Mark Charels (afgestudeerd 4 LNS) en een échte Berliner… Hecht.

Wij vertrokken vanuit Sint-Niklaas richting Beieren voor een reis van bijna 24 uur. De snelweg Nürnberg - Regensburg – Passau was nog in aanbouw!

Bij onze aankomst rond 06.00 u stond een groepje lokale bewoners ons op te wachten en wij werden verdeeld voor een verblijf van enkele dagen bij gastgezinnen, want onze verblijfplaats was nog niet beschikbaar (de oude Kindergarten). Er werd nog enkele dagen lesgegeven en de slaapplaats moest nog worden ingericht. Het stond vast dat onze aalmoezenier, E.H. Van Hecke, zijn intrek zou nemen bij de Pfarrer Haug. André Schepens en ik bleven als laatsten over. Er stond nog een klein jongetje met een Lederhose, geruit hemdje en gebreide gilet ons op te wachten… Het echtpaar Sebastian en Rosa Donath voor hun bakkerij.Toen wij vernamen dat wij onderdak zouden vinden bij bakkerij Donath sprak André de legendarische woorden uit: “Daar zullen we geen honger lijden!”… De bakkerij lag pal in het midden van het dorp, rechtover de dorpsschool. Het bedrijf was meer een minimarkt met aanpalende semi-industriële bakkerij. De eigenaars werden ons voorgesteld: Franz en Rosa Donath. Ze zouden onze pleegouders blijven tijdens ons verblijf, maar ook voor altijd. De dienstbode Frau Schimpfhauser, haar man was de sous-chef in de bakkerij,  bracht voor ons beiden de badkamer in orde. Een grote wolk schuim bedekte de grote badkuip… Nadien werd ons een ontbijt geserveerd met verse broodjes, boterkoeken en… taart! Het huis was zo ruim, dat naast het kinderloos echtpaar, het personeel (familie Schimpfhauser), de moeder van Herr Donath en enkele Schüler van de bakkerij werden ondergebracht. Het pientere kereltje, Walter, die door iedereen 'Birsch' werd genoemd en dat ons had opgewacht, zou onze vaste loods worden in het dorp, samen met zijn iets oudere zusje: Traudy.

De Bäckerei Donath werd later de vaste verzamelplaats voor iedereen. Menig keer verzamelden we in de 'Garten' en vertrokken we niet zonder een glaasje Oostenrijkse wijn of frisdrank.

Het interieur van de kerk in Gern

Bij onze eerste samenkomst werd ons duidelijk gemaakt dat het project waarvoor we uiteindelijk gekomen waren, was uitgesteld… Maar geen nood, men had een andere opdracht voor ons gevonden: de  renovatie van een barok kerkje Sankt Sebastian, vlakbij het kerkhof van Gern.

’s Anderendaags schoten we aan het werk: de oude kerkbanken moesten buiten worden afgebeitst met een verschrikkelijk brandende gel. De vloeren moesten voorzichtig uitgebroken worden, de lambriseringen verwijderd enz… De tweede avond kwam de pfarrer al een kijkje nemen om te zien hoe we waren opgeschoten: “Oei” in het Duits “Huyie” !!!”, riep hij uit. Hij zou dat nog ettelijke keren zeggen: “Piano, Langsam!!!” smeekte hij ons! Wij waren duidelijk te snel van wal geschoten. En inderdaad, later is er nog een klus bijgekomen: de afbraak van een bouwsel rond de eigenlijke Sankt Georgkirche in het centrum van Gern. Emiel Van Hecke ontpopte zich tot een deskundige vloerder onder leiding van een ervaren vakman, Hans.

Werk in het kerkje van Sankt Georg (2e project)

1 Frans Van Gils en 2 Mark Charels
Zaterdag en zondag werd er – in tegenstelling tot eerdere bouwkampen - niet gewerkt, maar werden we met onze pleegouders, naar Salzburg, Brannau, Chiemsee, het Salzkammergut gebracht. Meestal met overnachting. Ongelofelijk!

Na een week was ons gastenverblijf in orde en kwamen we samen in het leslokaal van de Kindergarten. Lucienne en Antoinette kookten erop los, groenten en vlees werden door de bevolking van Gern aangebracht en… wij werden rijkelijk voorzien van het bier van de lokale Hofbrouwerij Gern. De brouwersgasten kwamen geregeld langs om ons te bevoorraden en als klap op de vuurpijl kwamen die kerels ook nog langs op ons bouwterrein aan het kerkhof met rollen bierbonnetjes, indien we ’s avonds nog een biertje wilden nuttigen in de lokale herberg: de Unterwirt en Oberwirt. Ettelijke keren zijn we vanaf ons kerkje de Rot afgezwommen tot de kleine stuwdam.  Door de lokale jeugd werden we op sleeptouw genomen om na het werk te gaan zwemmen in het stedelijk zwembad van Eggenfelden. De “Grüss Gott!” verraste ons keer op keer. Wij hebben nooit zaliger momenten meegemaakt met z’n allen.

                                             Even pauzeren: 1 William Verbraecken, 2 Frans Van Gils, 3 André Schepens, 4 Mark Charels, 5 Herman                                                      Vereecken

                                                       Pauze: 1 William Verbraecken, 2 , 3 , 4 , 5 Mark Charels

                                                        Na een zwembeurt in de Rot: 1 William Verbraecken, 2 Mark Charels, 3 Frans Van Gils

Maar na vier weken kwam het einde van ons bouwkamp in zicht en we smeedden plannen om de bevolking te danken voor ons verblijf. Een nieuwe groep bouwgezellen zou niet meer komen opdagen, want de plannen voor de nieuwe Kindergarten zouden nog enkele jaren op hun uitvoering moeten wachten. We hadden afgesproken om in een grote chalet een bonte avond te organiseren. We zouden de teksten van de liedjes kopiëren, Herman zou vuurspuwen, sketches werden ingeoefend, etc… Het werd een onvergetelijke avond voor de bewoners van Gern en voor ons.

De afscheidsstoet: 1 Frans Van Gils, 2 André Schepens, 3 Berliner... Hecht, 4 Marc Claus, 5 Mark Charels, 6 Luc Van Sompel, 7 Eddy Neyt, 8 William Verbraecken (was om melk gereden bij de boeren), 9 Marc Vereecken. Ergens ertussen staat 'Paulchen' Geirnaert (hij was de jongste. Het knaapje vooraan is 'Den Birch' (knaap); hij heeft later de bakkerij overgenomen. Achter William Verbraecken (8) staan nog Traudy (zusje van den Birch; reeds lang overleden) en daarachter professor doktor Inka Stampl (universiteit van Passau), nu met emeritaat.

Ons afscheid verliep in twee delen: André en Frans kregen de toelating om met autostop terug te keren naar huis. De anderen mochten ofwel mee naar om de andere groepen op te halen, ofwel naar Salzburg worden gebracht waar we in het klooster van de Paters van het H.Hart zouden overnachten.

Daar ontvingen we het nieuws dat iemand van het college van Boom was overleden tijdens het zwemmen in een riviertje dat uitmondt in de Neusiedlersee. In de aanhangwagen van de autobus lagen een aantal grote rouwkransen vanwege de bevolking. De begrafenis zou later in Boom plaatsvinden. Ik herinner me dat Herman en ik deze jongen het jaar tevoren (1962) in Sankt-Vith hadden leren kennen, toen wij in juli ’62 hen aflosten  voor het bouwkamp van het college van Sankt-Vith.

In 1983 hebben we nog een reünie georganiseerd in Haasdonk. Tante Rosa had zoals steeds voor de wijn gezorgd… en alle aanwezige 'Bubewerden bedacht met een gouden muntje uit Oostenrijk…

Nog ettelijke keren bezochten we Gern. Onze pleegouders overleden in 1978 (Franz, der Bäckermeister) en onze 'Tante Rosa' in 1992. Toen we de laatste keer Gern bezochten in 2014 waren de grafstenen verwijderd. Blijkbaar had niemand de concessie verlengd…

(Mark Charels - O1963 - R1965)

   1 Luc Van Sompel, 2                                                                   1 Luc Van Sompel, 2 3

 Nog een reeks foto's...