Heimwee

Er was een heerlijke tijd,

toen ik vrij en blij kon shotten,

spelen, stoeien, levensblij ravotten,

hij was zegenend gebenedijd.

Die is eilaas voorbij,

het sleept, kriept, piept en pijnt,

wijl mijn motoriek verdwijnt,

door al de opgelopen averij.

Dit is nu eenmaal ‘t leven,

je groeit en bloeit als kind,

wordt volwassen, werkt en mint,

onberekend in je geven.

Vóór je ‘t beseft, ziet en weet,

ben je door ‘t leven heengeraasd,

achterom kijkend stomverbaasd,

naar de sporen, van lief en leed.

Toch bleef blijheid overeind,

lach, juich en zing,

om ‘t leven waardoor je ging,

langs ‘n weg nauwkeurig afgelijnd.

Wat ‘n geluk, je geest bleef fit,

blijf spelen met gevoel en woord,

dansend op ‘n slappe koord,

waarop je dankbaar te springen zit.

Michiel Marter - Garrucha - 16 maart 2007  (O1948)