Illusieloos

Door donkere demonen

geruisloos ingeslopen,

werd mensenziel,

verrassend stil,

tot einde tijd,

van elke wens ontnomen.

Geen schril gekrijs van vreemde klanken,

geen harmonieus gekreun van muffe melodieën,

ging met de dood van mensenziel gepaard…

geen Deus-ex-machina… kwam reddend op de planken!

Maar ergens ver,

waar elke reis de dood ontmoet,

gedragen door een wolk van tijd,

waar elke dood een reisgezel ontmoet,

zweeft tergend traag een zweem van half-vergaan

en half-verteerd verlangen

naar harmonieus ‘herinneren-aan’…

Gedragen door een wolk van tijd:

“Hier hebben twijfels afgedaan…

want as is sterker dan de mens…

verloren tijd… verloren wens…”

Het hoeft niet meer…

vergeefse zorgen:

Als ‘gisteren’ primeert op ‘morgen’!

Martin De Wilde – onderwijzer 1970