Diplomajaar 1962

Eerste rij: 1 Eduard De Witte, 2 Maurits Tachelet, 3 E.H. Roger De Mulder, 4 E.H. Hugo Verbeke, 5 E.H. Roger Beirnaert, 6 E.H. Marcel Ascoop, 7 E.H. Richard Weemaes, 8 E.H. Ignace De Sutter, 9 André Van de Walle, 10 E.H. Georges Stuyts, 11 E.H. Emiel Van Hecke, 12 Michel Roose,

Tweede rij: 13 Omer Van Hoye, 14 William De Paep, 15 Gaston Van Guyse, 16 Herman Van der Steen, 17 Fernand Capeau, 18 Lucien Vanderheyden, 19 Eugène De Varé, 20 E.H. Guido Smet, 21 André Beghyn, 22 Willy Van der Herten, 23 Roger Troubleyn, 24 Jan Van Poucke, 25 Etienne Morjean,

Derde rij: 26 Edward Schelfhaut, 27 Gilbert D'Hoye, 28 Eddy Baele, 29 Roland Goossens, 30 Hugo Deckers, 31 Frans Reynders, 32 Rudy Van Impe, 33 Willy De Pauw, 34 André Van Hoecke 35 Walter Weemaes, 36 Antoine Lannoey, 37 Carlos Martens, 38 Eugeen Verhellen,

Vierde rij: 39 Daniël Van Acker, 40 Achiel Smet, 41 Willy Van Rompu, 42 Jozef De Cock, 43 Jozef De Witte, 44 Rudy Van Impe, 45 Gilbert Cornelis, 46 Stefan Van Pottelberge, 47 Arsèle Rowaert, 48 Ulrik Wauters, 49 Herman Laneau, 50 François Lardenoit.

Gediplomeerden

Economische

Wetenschappelijke B

Koster-Orgelist

- Jozef Vervoort

Een vruchtbaar jaar...

Studeerden verder:

Carlos Martens, Eugeen Verhellen, Ulrik Wauters, Jozef De Cock, Jan Van Poucke, Omer Van Hoye

Kwamen in de Bisschoppelijke Normaalschool terecht als leraar of onderwijzer:

Stephan Van Pottelberge, Roland Goossens, Ulrik Wauters, Jozef De Cock, Jan Van Poucke, Etienne Morjean

In de kijker

Gilbert Cornelis

Gilbert Cornelis is een gepensioneerd onderwijzer uit Beveren (diplomajaar 1962) en zijn grote hobby is beeldhouwen geworden. Of liever niet zijn hobby maar zijn passie. Maar wat een prachtig werk levert meester Cornelis af!

Het is ook al een tijd geleden dat Gilbert de virus der kunst in zijn geest en handen kreeg. Hij was bij een goede vriend die tekenaar was en hij bekeek diens werk. En dan zei Gilbert plots: "Als ge eens moest weten hoe jaloers ik ben op jou..." En toen zag de onderwijzer het voor zijn geest opdoemen. Het moment dat hij in zijn klas een tekening op het bord moest zetten. Hij keek dan argwanend over zijn schouder naar de leerlingen of ze hem niet te veel uitlachten.

Maar zijn tekenaar reageerde daar niet op. Tot september 1978 er aankwam. De man liet Gilbert weten: "We rijden elke maandagavond naar de Tekenacademie in Temse en als je wil komen we je telkens oppikken." Gilbert repliceerde nog zo van "Jamaar, Academie... dat kan ik niet..." Waarmee begonnen? Wanneer? Wel die man reageerde daar niet op...tot in september 1978 ...Zijn vriend de tekenaar wuifde dat geaarzel weg en zei: "We zullen het daar leren!" Leren tekenen dus! Zo ging de wagen der kunst aan het rollen.
De Beverse onderwijzer Gilbert Cornelis begon zo aan het tekenen bij Jozef Pauwels in Temse. Later in Beveren nog op de zolder van de Centrumschool bij Bruno Van Dijck, Ron Van de Vijver, Erik De Haes en Wim Van Remortel. "Daar leerden we  tekenen en ook etsen en schilderen, aquarel en olieverf. En als de microbe je te pakken heeft, wil je méér. Dus op naar de Academie in Sint-Niklaas: portrettekenen en olieverfschilderen bij Jacques Neve en modeltekenen of figuur bij Hubert De Volder en Staf Pijl. Dit alles mondde uiteindelijk uit in beeldhouwen bij Bob Wellens met boetseren, eerst naar plaasteren model. Dat waren vooral koppen. Dan later volgde het levend model: van portret naar figuur en dat levensgroot", zo vertelde Gilbert zijn opgang.

Maar hij stopte nog niet want tussendoor trok hij naar de Academie van Berchem om er een cursus ‘bronsgieten’ te volgen. Tenslotte bekwaamde hij zich nog in het kunstambacht 'steenkappen' en dat  vooral in Belgische hardsteen en Italiaanse carraramarmer.

Gilbert Cornelis had dus mogelijkheden genoeg om zijn inspiratie voor kunst te uiten en zijn scheppingen ook te tonen in groepstentoonstellingen van de Koninklijke Piet StautKring en enkele 'toevallige' zoals in het Natuursteenbedrijf Carrara en Kunst in het Dorp te Sint-Gillis-Waas. De thema’s die bij hem veel aandacht krijgen zijn muziek en ‘menselijk lichaam’. Wat een sublieme beelden kapte hij van muzikanten met instrumenten maar ook abstractie ‘muzikale vormen’. En wat hij over het menselijk lichaam brengt is eigenlijk moeilijk te omschrijven, men moet het zien, die borstbeelden, die torso’s, die vrouwelijke vormen.

Het is nog niet zo dat Gilbert Cornelis kan zeggen, daar in die gemeente, op dat stadhuis, in die wijk, op dat plein staat een werk van mij. Tenzij het Christusbeeld dat in zijn straat in de Onze-Lieve-Vrouwkerk staat. De meeste van zijn werken staan bij particulieren. Er is geen discussie, met Gilbert Cornelis heeft Beveren een beeldhouwer die op een zeer aantrekkelijke en vooral sprekende manier zijn gevoel in de werken steekt en dan nog zodanig dat iedereen ermee van kan genieten.

(Rolf Duchamps in ‘Waaskrant.be' van 03.03.2009)

Enkele werken

Lees ook: Gedenkteken Paul Spaenhoven