E.H. Frans De Wilde

Geboren te Sint-Pauwels op 11.04.1914

Overleden te Tielrode op 28.10.1977

11.06.1938: priesterwijding

23.08.1938: subregent aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas

30.06.1946: onderpastoor van de parochie O.L.Vrouw Hemelvaart te Eksaarde

30.03.1948: onderpastoor in de dekenale kerk O.L.Vrouw te Temse

20.07.1960: directeur van de vrije vakschool Vrij Technisch Instituut te Temse

31.08.1968: pastoor van de parochie O.L.Vrouw te Nieuwkerken

17.03.1975: pastoor van de parochie Sint-Petrus te Tielrode

Bij zijn afscheid aan de Normaalschool...

Terwijl de studenten volop in de examens zaten, kwam het nieuws toe dat E.H. Frans De Wilde, sinds 23 augustus 1938 subregent aan de Normaalschol, door de bisschop benoemd werd tot onderpastoor te Eksaarde.

Ons hart spreekt oprechte taal, wanneer het zijn spijt uitdrukt om het heengaan van deze verdienstelijke priester, want gedurende al de tijd dat wij hem in ons midden mochten behouden, hebben de studenten, zijn collega's en directeurs niets anders te zijne opzichte gekend dat eerbied, bewondering en diepe genegenheid.

En dat is geen wonder, als men weet dat E.H. De Wilde, vanaf zijn priesterlijke loopbaan in onze Normaalschool, over de oorlogsjaren heen tot op het laatste uurtje van zijn aanwezigheid hier, de streng, waarmee hij aan zijn geliefde taak was gebonden, gedurende gans die tijd heeft gespannen gehouden in eenvoud en nederigheid, in verdoken behulpzaamheid en priesterlijke offervaardigheid.

De wegen die hij afgekoerst heeft in en buiten het gesticht voor de goeie gang van het huis, voor ravitaillering en andere vele zorgen zijn ontelbaar. Hij heeft tegen die moeilijkheden gevochten met zijn jonge geweld en zijn rijk optimisme in taaie volharding; en wij, wij  dikwijls de vermoeienis op zijn aangezicht gelezen, maar telkens de vreugde in de bekroning en de zegen ervan mogen genieten.

Want een zegen en een geluk is hij geweest voor ons gesticht.

Aan hem in de eerste plaats dankt de school, dat zij gedurende die moeilijke jaren het leven heeft gehouden, dat de refters kenden de veiligheid van het dagelijks brood.

Voor de studenten was hij de goedheid achter de strenge brilglazen, de leute in hun spel bij feestdagen, de zachte hand die leiden kon zonder te kwetsen. Voor zijn directeurs was hij de vriendelijke en onwaardeerbare hulp en voor zijn collega's de opgeruimdheid, de offervaardigheid, de guitige, de blije kamergast, de vriend, de broer. Voor zijn taak de onverdroten werker in edele stiptheid.

Ons afscheid is geroerd, omdat wij veel ontvangen hebben van uw gaven, E.H. De Wilde, en de herinnering in de geest van uw directeurs, collega's, van uw oud-studenten en van al degenen die gij geestelijk en stoffelijk hebt geholpen, zal edel, blij en blijvend wezen. Onze wens, ons dankbaar gebed en onze overtuiging is, dat uw vele gaven in uw nieuw arbeidsveld rijke zielevruchten zullen doen gedijen. 

Een normalist getuigt:

"Hij gaf ons soms wel eens een slechte nota. Hij was in die tijd econoom en moest dus de Normaalschool voorzien van het nodige proviand. Toen wij dat later allemaal vernamen, hebben wij de wijze waarop hij dat oploste tenzeerste gewaardeerd." 

In memoriam

Het onverwachte overlijden van pastoor Frans De Wilde te Tielrode heeft in heel het Waasland heel wat ontsteltenis en beroering verwekt. Vooral dan omdat deze drieënzestigjarige nog lang niet aan het einde scheen van de vele mogelijkheden waarover hij beschikte, en met hem een priester verdwijnt van wie men in alle eerlijkheid kan getuigen dat hij een zegen is geweest voor zijn volk.

Als subregent aan de Normaalschool te Sint-Niklaas, als onderpastoor te Eksaarde en te Temse, als directeur van het Vrij Technisch Onderwijs te Temse, als pastoor te Nieuwkerken en te Tielrode, heeft hij schijnbaar geen spectaculaire dingen gedaan. Maar wat hij deed was allemaal van zo'n degelijke kwaliteit dat het ver boven hem zelf en de tijd uitsteeg en zelfs een eeuwigheidsdimensie kreeg.

De velen die pastoor De Wilde gekend hebben, hebben hem aan hen zien voorbijgaan als de sterke, stoere, robuuste man met een hart als koekebrood. Als Frederik Van Eedens vers 'Het is schoon een goed mens te zijn' ooit in iemand konkrete gestalte kreeg, dan is het wel in de figuur van pastoor De Wilde. We zouden hier terecht heel wat superlatieven kunnen gebruiken, al passen die dan niet bij zijn al te bescheiden persoonlijkheid, maar zijn spontane en ongedwongen hartelijkheid, zijn onberekende en  grenzeloze inzet waren maar enkele van de meest opvallende kenmerken van zijn groot, schoon en goed hart, dat anderzijds toch zo kwetsbaar en gevoelig was, en hem ten slotte ook fataal is geworden.

Het valt ons in de gegeven omstandigheden niet moeilijk een zekere parallel te trekken tussen het providentiële levenswerk van de man die ons maar al te vroeg ontviel en dat van zijn patroon uit het verre Assisië. Evenals deze zag pastoor De Wilde zich als priester geroepen om ook zijn krachtige schouders te steken onder de krakende kerk van deze tijd. Hij heeft het gedaan op zijn manier, met de onvoorwaardelijke inzet van zijn dynamische persoonlijkheid, maar in alle geval met veel meer succes dan diegenen die er maar van op afstand op staan toe te zien, heel goed kunnen uitleggen wat er allemaal zou moeten gedaan worden, maar er voor de rest geen hand naar uit steken.

De herinnering aan deze nobele priester zal ongetwijfeld nog lang blijven voortleven, in alles wat hij hier tot stand bracht en in het dankbaar hart van de velen die het geluk hadden hem te kennen.

(In 'Kasteelgalm', winter 1977, uit 'Het Vrije Waasland') 

{gotop}