E.H. Paul Verbeke

Geboren te Sint-Pauwels op 22.09.1917

Overleden te Temse op 14.11.1965

30.05.1942: priesterwijding

Van 19.06.1942 tot 1951 subregent aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas.

13.06.1951: onderpastoor van de O.L.Vrouwparochie in Sint-Niklaas

21.08.1965: pastoor in Temse-Velle

Op 14 november 1965 overleden bij een verkeersongeval

Bij zijn afscheid aan de Normaalschool in 1951

De Normaalschool is gelukkig geen blijvende woonplaats voor de studenten, evenmin als voor directeurs, leraars en subregenten. En toch zal ieder van hen bij vele oudleerlingen en oudcollega's zijn eigen herinneringen blijven oproepen, want elk gaf toch op de school het beste van zichzelf voor de opvoeding van meerdere studentenjaren. Niet min dan 9 'klassen' zullen zich subregent Verbeke blijven herinneren: de ijverige, bedrijvige en gewaardeerde subregent. Zijn activiteiten waren uiteenlopend, maar zijn talenten heeft hij steeds in dienst gesteld van de studenten en de collega's. - Het was een sportieve subregent, onder wiens impuls en dank zij wiens ondernemingen - hoeveel km heeft hij met zijn fiets afgelegd voor de school?! - talrijke interscolaire sportprestaties en 'ontmoetingen' konden doorgaan, dank zij wiens initiatief de 'intra-muros werking' van ontspanning, van feesten en wedstrijden in het kleurloze internaatsleven afwisseling bracht. Het was een muzikale subregent, die vaak met de steun van zijn stem, in en buiten de kapel, de zanguitvoeringen luister bijzette. De normalisten zullen zich herinneren hoe hij zijn laatste zangsolo liet horen in het wijdingsvolle 'Onze Vader' van Peter Benoit. E.H. Verbeke was bijzonder de toegewijde proost van de missiebond, die in de lijn van zijn voorgangers, de missieactie van de normalisten wist op te voeren, en de band legde tussen de missionarissen en onze school. Bij dit alles, nam hij tijdelijk nog de redactie van het 'Bulletin' op zich, waarvoor hier ook onze oprechte dank.

Vele studenten en oudleerlingen zullen nauwelijks vermoed hebben dat onder zijn streng gezicht een groot medevoelen met hun noden en verlangens schuil ging, zodat hij soms meer leed dan zij zelf, onder de eentonige zondagnamiddagen...

Wij twijfelen er geenszins aan dat E.H. Verbeke zijn rijke gaven voortaan op de grote Lieve-Vrouwparochie te Sint-Niklaas zal kunnen ontplooien. Wij danken hem voor wat hij - ongezien en in het openbaar - voor de Normaalschool heeft gedaan. Wij wensen hem een zegenrijk apostolaat toe, weliswaar buiten de Normaalschool, maar toch nog in de schaduw van haar muren!

(E.H. Raf Windey in 'Bulletin', 1951 nr 3)

In memoriam

Pas zes weken nadat hij als pastoor werd aangesteld als pastoor op zijn nieuwe parochie Temse-Velle overleed E.H. Paul Verbeke. 

Hij was gedurende negen jaar (1942-1951) subregent op de normaalschool en vele van de oud-leerlingen zullen zich wel herinneren hoe hij met zijn heldere ogen en zijn klare kijk de dingen zeer vlug doorhad. Van zijn organisatorische talenten mocht ook de oud-leerlingenbond genieten toen hij gedurende twee jaar als secretaris fungeerde tijdens de ziekte van E.H. Windey. Ook na zijn benoeming tot onderpastoor op O.L.Vrouwparochie te Sint-Niklaas was hij regelmatig op school als biechtvader van de studenten en als proost van de plaatselijke Katholieke Filmliga, zodat de band met de normaalschool en haar bewoners steeds nauw gebleven is tot de laatste dagen van zijn plots afgebroken leven.

Toen hij tot pastoor werd aangesteld op de mooie landelijke parochie van Temse-Velle in het Waasland, kon hij onmogelijk zijn geluk verbergen. Vanaf de eerste dagen zocht hij contact met zijn parochianen, die dan ook terecht heel veel van hem en van zijn werklust mochten verwachten. Zijn apostolaatszin, evenals zijn hartelijke dienstbaarheid en vriendelijke omgang met de mensen, had hem op die enkele weken reeds zeer dicht gebracht bij zijn nieuw werkmilieu.

Moeilijk was het te geloven dat de Heer hem zo plots in de eeuwigheid had opgenomen na het verkeersongeval dat hem was overkomen.