E.H. Dick Den Blauwen en zijn moeder
In de reeks 'Priesters en hun moeder' verscheen in 'Kerknet' van 27 mei 2019 een mooi gesprek van Dick met zijn moeder.
Dick Den Blauwen werd geboren te Deinze op 06.04.1965. Hij volgde het regentaat in de Bisschoppelijke Normaalschool en behaalde het diploma regent, sectie Nederlands. Hij is nu pastoor van de centrumparochie Sint-Pieter en de H. Hartparochie in Hamme en pastoor van de parochies O.L.Vrouw (centrum Waasmunster), Sint-Jan-Baptist (Ruiter) en Sint-Rochus (Sombeke).
Dick Den Blauwen werd 26 jaar geleden priester gewijd. Als onderpastoor in Sint-Niklaas woonde hij eerst in bij de pastoor-deken en diens huishoudster - 3 generaties onder 1 dak. Toen hij in 2000 aangesteld werd in Beveren, woonde hij korte tijd alleen. Maar na een inbraak besloten zijn beide ouders bij hem in te trekken.
Waarom ook niet?, stelt moeder Niny Herman nuchter. Ik ben altijd thuis gebleven voor de kinderen. En bij mijn andere zoon en dochter logeerden we ook al af en toe. Of we gaan samen op reis. Voor mijn man en ik, en ook voor Dick, leek het logisch om aan cohousing te doen.
Vijf jaar later viel de diagnose kanker en plotseling bleven Dick en zijn moeder alleen over. In 2015 verhuisden ze naar Hamme, toen Dick daar benoemd werd.
Dick • Eigenlijk heb ik dus nooit echt alleen gewoond. Dat zou voor mij een grote aanpassing vergen. Er zijn veel priesters die kampen met eenzaamheid. Als mama er ooit niet meer is, dan zou ik het liefst niet alleen blijven, maar bijvoorbeeld in Sint-Niklaas gaan wonen, waar nu deken Raf Vermeulen met enkele mensen cohoust. Maar ze kan nog lang mee, hoor!
Mensen denken vaak dat ze mijn zus is...
Niny Herman • Ik was pas 20 toen ik moeder werd en ik voel me nog altijd jong. We lachen heel wat af. Vooral als Dick zijn bril weer eens kwijt is. We zijn ook allebei fervente kaarters.
Dick • Moeder houdt zich doorgaans ver van mijn dagelijkse bezigheden. Hoewel ze in het weekend de mis zelden overslaat, is ze anders niet veel in de kerk te vinden. Ik kom niet echt uit een kerkelijke thuis. In mijn roeping als priester speelde moeder geen specifieke rol. Die komt meer voort uit het voorbeeld van priesters destijds in Petegem aan de Leie, waar we woonden. Paul Coorevits en André Peereboom waren heel gedreven priesters. André werd later deken van Oudenaarde.
Al sinds de voorbereiding op mijn eerste communie was ik geboeid door de homilie en beleefde ik de eucharistie bewust mee.
Het gaf mij een goed gevoel om dicht bij de Heer te zijn.
Niny • Er zijn van die momenten waarop je je heel kwetsbaar voelt. Ik wil Dick niet bemoederen en ik houd een gezonde afstand ten opzichte van zijn werk maar ik wil er wel zijn voor hem. Na de dood van mijn man besefte ik eens te meer: het kan zomaar gedaan zijn.
Dick • Dankzij haar aanwezigheid kan ik mij 100% inzetten voor de parochie. In een van de dankgebeden bidden wij: Beschik over ons... Die beschikbare tijd benut ik ten volle. Ik heb geen zorgen om boodschappen, was en plas. Altijd is er een vriendelijk gezicht, een luisterend oor.
Bij moeder vind ik geborgenheid, zorg en een klankbord.
Een gebed in de liturgie van de Heilige Familie vat het mooi samen, vind ik: Heer, God, in het huis van Maria en Jozef heeft uw Zoon Jezus warmte gevonden en geborgenheid. Hierin ligt de grootheid van Maria. Allereerst was zij klankbord voor God en voor zijn bedoeling met haar leven. Vervolgens heeft zij heel concreet voor Jezus zorg gedragen.
Niny • Er zijn niet veel priesters zoals Dick: zó toegewijd. Er is hem niets teveel.
Dick • Moeder toch. Er zijn natuurlijk heel veel toegewijde priesters. Dat het zo mag blijven!
(Uit ‘Kerknet’ van 27 mei 2019)
Lees meer over E.H. Dick Den Blauwen: klik hier en klik hier.