Overlijden Erik De Langhe

Op 13 oktober 2018 overleed te Gent oud-onderwijzer Erik De Langhe. Hij werd geboren te Oudenaarde op 5 juni 1939. Hij behaalde het diploma van onderwijzer aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas in 1957. Hij is oud-directeur van de Sint-Michielsschool in Merelbeke. Hij was de grote bezieler van de jaarlijkse bijeenkomsten van de onderwijzers klas 1957.

overlijden erikdelangherouwprent Erik De Langhe

Tijdens de uitvaartplechtigheid sprak Jef Van Gils een afscheidswoord in naam van de klasgenoten 1957.

Erik De Langhe, bezieler van klas ‘57

Beste Lut, Inge en echtgenoot, Piet en Tijs en echtgenotes, lieve kleinkinderen, geachte familie,

Namens de collega’s van klas ’57 onze oprechte deelneming bij het in onze ogen zo onverwachte overlijden van die zo dynamische Erik.

Op het overlijdensbericht staat 'Bezieler van klas ‘57'. Daarover zou ik nu wat willen vertellen.

Laat mij eerst even terugblikken op 60 - 65 jaar geleden toen wij als student op de schoolbanken zaten in de normaalschool van Sint-Niklaas.

Erik was toen een charmante, kleine blonde krullenbol, vaak in korte broek, en  de jongste van de klas. Het was een joviaal kereltje, goed gezind, positief, vlot ter tale, geestig, had acteertalent, kortom, een graag geziene jongen. Bij elke activiteit wilde hij wel meedoen, en vaak nam hij zelf mee initiatief.

Dat zijn de klanken die ik heb opgevangen bij de collega’s deze voorbije week.

Dat temperament van toen heeft hij altijd behouden. Na dat diplomajaar 1957 zagen we elkaar eerder zelden. Ja, er was ons zilveren en gouden jubileum in Sint-Niklaas maar veel meer kwamen wij in de loop der jaren niet samen. Totdat  in 2007, elf jaar geleden, op die gouden jubileumviering klanken opgingen als: ”Waarom kunnen wij niet elk jaar samen komen? Als we dat niet doen is dit de laatste keer dat we elkaar zien want de tijd wordt wel kort, hé.”

En dan heb je Erik, hij springt meteen mee op de kar van de pioniers. Adressen opgezocht en verloren medestudenten terug opgespoord. Dat liep wel eens fout. Ik was in hun ogen al dood en begraven, ze hebben gebeden voor mij, zo ziet u maar.

Het jaar daarop eerste reünie in Eeklo, en de toon is gezet. Daarop volgen Hoogstraten, Sint-Niklaas, Deinze, Boekhoute, Sombeke, Antwerpen, Beveren, Oudenaarde, Dendermonde, Merksplas.

De formule is in grote lijnen telkens dezelfde: in de voormiddag een stukje cultuur en in de namiddag  gezellig lekker eten  en veel babbelen.

Gaandeweg  wordt Erik de rode draad, de blijvende bezieler in dit hele verhaal. Hij kan op een bescheiden manier de zaak leiden, maar ook heel goed delegeren: ”Wie wil de volgende keer iets organiseren, weet het maar te zeggen. Of, "Misschien mogen we nog eens bij jullie komen.” Van nabij volgt hij dan de evolutie, gaat mee op verkenning, en checkt telefonisch of alles op schema zit.

Zo zaten we vijf maanden geleden, helaas voor de laatste keer, met Erik samen aan tafel. Toen nog geen vuiltje aan de lucht.

Erik, wij gaan jou missen, maar wees gerust, we zullen jouw werk voortzetten, en in onze gedachten blijf jij bij ons. Voor ons tachtigers tikt de klok sneller en sneller, daarom zeggen wij u geen vaarwel maar tot weerziens.

Merelbeke  20 oktober 2018                                                            Jef  Van Gils