Geert Maes
Geert Maes werd geboren te Sint-Gillis-Waas op 4 juli 1963. Hij werd licentiaat godsdienstwetenschappen aan de KU Leuven.
Tijdens het schooljaar 1986-87 pendelde hij tussen het Sint-Jozef-Klein-Seminarie en de hogere cyclus van de Humaniora in de Bisschoppelijke Normaalschool, waar hij een gedeelte van de opdracht van Rudy Van Acker overnam, samen met Noël Selis. Daarna was hij leraar in het College te Sint-Niklaas.
Hij werkt nu in In Dhanwar (India) voor het project SOS Junglekids.
In Dhanwar werkte de Wase pater Jezuïet Sidon Maes (in 2001 overleden in Dhanwar), een neef van Geert Maes, al sinds 1946 in India.
Na het eerste bezoek van Geert Maes in 1989 aan zijn oom in India was hij zeer geraakt door de inzet van zijn oom en de leefomstandigheden van de lokale mensen. Deze behoren allen tot de 'tribalen', de oorspronkelijke bewoners van India, waarop de overgrote meerderheid van de Indiase samenleving neerkijkt. De 'cultural shock', de hoop en wanhoop, de twijfels over wat en hoe te doen, het zinderde lang na bij Geert. Hij verbleef maanden in de trappistenabdij van Westmalle en tijdens dat verblijf groeide het idee van 'SOS Junglekids Dhanwar'. De missiepost in Dhanwar zou gesteund worden vanuit België. De werking van 'SOS Jungle kids' wordt financieel gedragen door pleegouders en door activiteiten die de pleegouders organiseren in diverse Wase gemeenten.
Het linken van een student aan financiële pleegouders betekende een grote stimulans voor pater Maes om onderwijs voor de kinderen van de lokale jungledorpjes uit te bouwen.
1998 werd een scharnierjaar: naast de uitbreiding van 'SOS Jungle kids' werd ook een ambitieus programma voor kleinschalige initiatieven in de 108 jungledorpjes rond de missie Dhanwar opgenomen in het programma van de Vlaamse NOGO: VIC (Vlaams Internationaal Centrum); nu KIYO - Kids and Youth). Naast Brazilië, Filippijnen, Burundi en Congo nu ook (Tribal) India deel uit van het totale ontwikkelingsprogramma van VIC. De NGO verwachtte dan wel van Geert om in India de taak als coördinator voor het Indiaprogramma waar te nemen. Geert zette de stap, verliet als leerkracht het College en engageerde zich als coördinator voor het VIC en, in navolging van zijn oom, de campus in Dhanwar verder uit te bouwen. Een hele uitdaging. De oprichting van Gram Sabha (soort lokale gemeenteraden), lobbywerk naar de overheid toe, advocacy voor tribale rechten, de opstart van duurzame inkomensverwervende groepsactiviteiten en eerstelijngezondheidszorg. Gezien er in de streek nog nooit een dokter geweest was, moest hiervoor een 'medisch kamp' georganiseerd worden. In zijn zoektocht naar medisch personeel voor het gezondheidscentrum kwam hij in 2006 in contact met dokter Renuka Suprabha Kerketta, ook behorend tot de tribale gemeenschap. Zij was bereid het project te steunen en dit 'medisch kamp' resulteerde op 12 februari 2007 ook in een huwelijk met Geert. Een huwelijk tussen een buitenlander en iemand uit een tribale Oeraon-stam was nog nooit gebeurd.
Een duizendtal studenten verblijven nu op de campus in Dhanwar. Ze hebben financiële pleegouders. Naast enkele pleegouders in Amerika, Engeland en Nederland zijn allen woonachtig in België, hoofdzakelijk in het Waasland. Pleegouders betalen 80% van wat nodig is voor de opvang en onderwijs voor een student. 20% is de eigen bijdrage door de student zelf (ouders, dorpelingen...). Deze eigen bijdrage kan ook gebeuren in de vorm van rijst, een geit of kippen, werk op de campus...
De studenten verblijven een tiental maanden per schooljaar op de campus, sommigen verblijven er permanent. De voornaamste onkosten worden gevormd door het loon voor de leerkrachten, drie maaltijden per dag en basisschoolbenodigdheden.
Het opleidingscentrum SOS Junglekids werd nu ook erkend door de Indiase regering. Het is een waardering voor het werk onder de gemarginaliseerde tribale bevolking in de lokale jungle.