Onderwijzers 1924 - Gent 22 september 1985

Châlet de Maalte Gent

Na de reünie in Châlet de Maalte te Gent en na een gezellig babbeltje bij Julien De Clercq thuis, stuurde hij zijn klasgenoten, naast de 'geactualiseerde' lijst (met adres, overlijdensdatum) van de klasgenoten, volgende brief.

... Ik overloop in stilte de namen van onze collega's op de Normaalschool. Ik kan ze mij nog allen voorstellen, natuurlijk de ene al wat beter dan de andere. 't Is ook al meer dan 65 jaar geleden. Waar is de tijd... Deze lijst stemt tot nadenken! Van de 75 collega's gingen er reeds zeker 44 naar het 'Vaderhuis'. Wij behoren tot de 'Sterken', alhoewel de ongemakken ons niet gespaard blijven.

In deze donkere avonden van de Advent zit ik te dromen van 'ginder'. Ik zie de 'studie' in mijn verbeelding, zo tijdens de avondstudie van 5 uur tot 7 uur. Een gloeiende kachel en een surveillant die traag door de gangen tussen de lessenaars stapt. Voor het slapen gaan trokken we nog eens naar de kapel voor het avondgebed. Ik hoor nog 'Den Breen' met een hoge falsetstem bidden: "Ik dank u mijn God voor al de weldaden die Gij vandaag verleend hebt. Kom H. Geest, verlicht mijn verstand opdat ik kenne waarin ik zou gezondigd hebben en help mij om een rechtzinnig berouw te verwekken." En dan een minuut stilte. We luisterden er niet naar, maar toch heeft dat invloed gehad, want ik bid dat nog alle avonden!

Ik hoor nog de schrille elektrische bel die ons 's morgens wakker riep. Toen liepen we nog een tijdje in stilte op de speelplaats vooaleer naar de mis te gaan. De tucht was streng en we pruttelden wel wat tegen door te 'ronken' in de studie of te 'roken' op de toiletten, maar van hier en nu moet ik toch zeggen dat we een degelijke vorming en scholing hebben gekregen. Ik ben er onze professoren dankbaar voor. Tijdens mijn inspectiejaren heb ik de leerkrachten van onze generatie zien werken. Het waren stuk voor stuk degelijke en plichtvolle leerkrachten. De huidige generatie is wel anders ingesteld.

Wanneer ik naar die 44 kruisjes kijk achter de namen van onze overleden makkers, denk ik met weemoed aan Remi Bourdeau'duy, klein maar vinnig en welbespraakt. Aan Reimond Dauw, de noeste werker, de ernstige vorser in de geschiedenis van de Vlaamse gemeenten, verzamelaar van een schat van waardevolle boeken. Aan Max de Ronne die naast mij zat in de studie. Hij noemde mij 'Hildebrand' n.a.v. de studie van 'Camera obscura' van Nic Boots, Jules Everaert zat naast mij in de klas. Zijn droge komische reacties op de preken tijdens de retraite ken ik nog. Ik zie Cyriel Plaetinck, de letterkundige, de hoop op de toekomst! Mijn beste vriend Amand Vandaele die een zwaar leven heeft doorstaan, Henri Van Hoeywegen, mijn collega op mijn eerste school, een tere kamerplant, te teer om in de wereld te lopen. Nog vele anderen gaan voorbij mijn 'geestesoog', maar ik stop ermee.

Van deze gelegenheid maak ik dankbaar gebruik om u en de uwen een zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar te wensen. Veel vragen we niet op onze leeftijd. Vrede in het hart en een beetje gezondheid is wel het voornaamste. U die nog uw levensgezellin mocht behouden zijn wel de besten onder ons. Wees dankbaar dat u de last van de hoge ouderdom nog samen moogt dragen, enkele collega's uit onze groep moeten reeds lang hun partner missen. Mocht u nog lang samen blijven.

Ik wens vooral sterkte en herstel aan collega Alfons Meesters en Gaston Seghers die op de laatste samenkomst om reden van ongesteldheid niet konden aanwezig zijn. Ik wens u allen, alsook uw echtegnoten, toekomende zomer opnieuw te mogen ontmoeten.

Zeer hartelijk,

Julien De Clercq