3 juni 1990 - Een nieuwe speelplaats

Al verscheidene jaren trachten werkgroepen de speelplaats te verfraaien, kindvriendelijker uit te bouwen. Van al dat moois blijven thans nog heel wat restanten over.

Onder de overdekte speelplaats speelt men nog steeds in de knikkerbakken en de houten zitbanken blijven er hun deugdelijkheid bewijzen (al sinds september 1985).

OP 9 april 1987 plantten tweede- en zesdeklassers drie lindes achteraan op de speelplaats. Op drie jaar tijd zijn het al stevige bomen geworden.

Tijdens de vakantie van 1987 kreeg de parking een andere indeling. Ook daar werd het element groen niet vergeten.

Het onkruid kwam er vanzelf.

In augustus 1988 renoveerde men de schooltuin. Ondanks de zware voorjaarsstormen van 1990 bleef de dakbedekking van het tuinhuis zitten (het vakmanschap van de dakwerkers is dus bewezen).

Wie tijdens de grote vakantie van 1989 de school voorbijkwam, moet gedacht hebben dat ze afgebroken werd. De internen-kamers boven de lagere school, reeds vele jaren leeg en verlaten, werden weggehaald (zeg maar naar beneden gesodemieterd). Toen alle puin opgeruimd was, bleef een triestige speelplaats achter. De werkgroep stond er verslagen bij.

Ook Ciske.

Wie is Ciske? Een jongen van onze school? Uit het eerste of het zesde?... Je mag zelf kiezen. Laten we hem de jongen van Sint-Francicus noemen (pennevrucht van zijn geestelijke vader, Berno).

Feddy Corné volgde Ciske en vertelde ons het volgende:

"Je had Ciske moeten zien op het einde van de vorige vakantie! Het schooljaar moest nog beginnen en het ongenoegen stond zo op zijn gezicht te lezen! Waarom? De speelplaats was niet om aan te zien. Het zware materiaal dat gebruikt werd om de verouderde internenkamers af te breken, had een ware ravage aangericht op de speelplaats. Putten her en der.

Gebroken tegels alom. Van een 'speel'-plaats was geen sprake meer. De bezorgdheid van Ciske was dan ook begrijpelijk.

Toch zag je na een paar dagen het gezicht van Ciske opklaren. Aan het twinkelen van zijn ogen zag je dat hij met plannen rondliep. Ze waren heel eenvoudig: er diende gezorgd te worden voor een vernieuwde speelplaats.

Ciske stuitte op ongeloof, op wantrouwen, maar vooral op enthousiasme. En dat laatste haalde de bovenhand. In die geestdrift werden er door de leerkrachten plannen gemaakt: de tegels moesten uitgebroken en vervangen worden. De groenvoorzieningen moesten uitgebreid worden. Een ruimte voor een speeltuin diende voorzien te worden. 

De leerkrachten plantten hun ideeën over naar leerlingen en ouders. Ook zij deden hun daadwerkelijke duit in het zakje. Zij brachten op hun beurt ideeën aan. Op basis van het ideeëngoed toog men naar een architect met de opdracht een ontwerp te maken voor de nieuwe speelplaats.

Wachtend op zijn ontwerp werden Ciske en de zijnen geconfronteerd met de prangende vraag: "Wie zal dat betalen? Wie heeft zoveel geld?" De directeurs van humaniora en lagere afdeling gingen dan maar eens aan de onderhandelingstafel zitten met de vertegenwoordigers van het bisdom. Dank zij hun inzet werd een compromis bereikt: het bisdom nam de bevloering voor zijn rekening. Wat er op de bevloering moest komen, werd de financiële zorg van de lagere afdeling. Voor wie het budget van een school kent, een gevaarlijk uitgangspunt. Door het toedoen van het oudercomité kon Ciske een zucht van verlichting slaken. Toen ook de sportraad een fikse duit in de speelplaatsspaarpot beloofde te steken, kon Ciskes vreugde niet meer op. Daar bovenop schonk Pieter Vereecken een deel van de opbrengst van de Esso-zegels en de firma 'Zakenreizen Ticket' gaf ook een financiële duw in de rug. Men zou van wal kunnen steken. Zij het dan met rijden en omzien".

Een leerling uit Freddy's klas, Bart Van Pottelberge (zoon van Stefan) deelde ons op 23 april 1990 het volgende mee:

"Het werd tijd dat er een nieuwe speelplaats kwam en eindelijk... Het is zo ver. Er komt een nieuwe speelplaats. Op 2 april begonnen kranen onze speelplaats open te breken. Alle stenen werden op sterke vrachtwagens geladen. Die vrachtwagens reden naar hun eigen firma. Omdat kranen op onze speelplaats aan het werk waren, moesten we spelen op de speelplaats van de humaniora. Ook tijdens de paasvakantie werd er voortgewerkt en (raar maar waar) ook de meesters werkten mee. Elke dag legden de meesters en mannen van de firma een steentje bij. Ze gingen alles doen wat er op een voorafgemaakt plannetje stond. Er komen ook nog grote speeltuigen bij, later. Wat was de verrassing groot toen we de eerste dag na de vakantie met grote ogen konden kijken naar een prachtige vernieuwde speelplaats. Nog wat onwennig onderzochten we elk verborgen hoekje. Ik geloof dat onze speelplaats de mooiste is van heel de stad."

Inderdaad, Bart, dat geloven wij ook. Het is werkelijk geweldig wat er op zo'n korte tijd (op 2 april was men begonnen) gerealiseerd werd.

1990speelplaats104In telegramstijl sommen we de belangrijkste werkzaamheden toch nog maar eens op, hopelijk in juiste chronologische volgorde en met een lichte vrees voor de onvolledigheid.

- uitbreken van de tegels

- wegbreken van het scheidingsmuurtje (daag, mooi geschilderd verkeersparkje)

- betonelementen van de mini-bloembakjes worden zitjes in de schooltuin

- afbraak van de meeste betonnen scheidingsplaten aan de parking

- weggraven van ongeveer 50 cm grond

- aanleg van de rioleringen: buizen en zinkputten

- aanbrengen van een betonnen fundering

- herstel van het dak van de fietsenberging

- opmetsen van de centrale bloemenbak en de speeltuinbak

- asfalteren

- roosters en stoepjes voor de ingangen uitbreken en betegelen met betontegels

- afwerken van de centrale bloemenbak

- opmetsen van de groenbakken aan de Aarschotstraat - en Dalstraatzijde

- zagen en plaatsen van biels op de hoeken van de bakken

- uitspreiden van keitjes op de parking

- afsluiten van de fietsenberging met houten balkjes

- bakken vullen met teelaarde of Scheldezand

- bloempjes planten in de middelste bak

- voegwerk

- uittekenen van de speeltorens

- samenstellen van de materiaallijst voor de torens

- bouw van twee houten torens

- verfwerk: muren, torens, lijnen op de speelplaats

Twee maanden was de speelplaats toneel geweest voor daverende machines, donderende betonmolens, jankende kettingzagen, bonkende voorhamers, kloppende truwelen, piepende kruiwagens, ronkende boormachines, zuchtende meesters.

Ondertussen zwiepte Ciske reeds op zijn skateboard de speelplaats rond, plannen broedend voor het nakende schoolfeest.

En natuurlijk zou dit keer de spiksplinternieuwe speelplaats decor worden voor alle festiviteiten.

De werkzaamheden in beeld

Het grote schoolfeest!

1990speelplaats01
Directeur Bert Van Goethem verwelkomde alle genodigden. Hij sprak vooral dank uit voor de financiële steun van het bisdom en van de andere geldschieters en voor het immense werk van het korps. De nieuwe speelplaats noemde hij een teken van de geest op Sint-Franciscus, onze school!

1990speelplaats02Fanny Staes, of nee euh Neeltje Mees... of beter gezegd Nelly Maes sprak namens het stadsbestuur. Midden in haar stad was een nieuw 'pleintje' tot leven gekomen zonder dat de financiële kopzorgen van het stadsbestuur geprikkeld werden, zo zei ze. Haar viel de eer te beurt om een herinneringssteentje te overhandigen aan al wie met de bouw van de nieuwe speelplaats te maken had gehad. Als eerste mocht Roland Goossens tot bij haar en ik geloof dat zijn steentje wel wat zwaarder woog dan de andere... Terecht! Na hem volgden de ontwerper van de speelplaats, alle veldwerkers en de directeur van het lager en die van de humaniora, de heer De Keulenaer, beter gekend als Paul De Meulenaer (niet waar Nelly Faes, euh Maes?).

Diocesaan hoofdinspecteur Van Paepeghem vergeleek in zijn rede de nieuwe speelplaats met die uit zijn kwajongenstijd. In zijn eigen spitsvondige spreekstijl wenste hij alle jongens veel plezier en speelgenot op deze eigentijdse schoolspeelruimte.

1990speelplaats03Ondertussen had Sebastiaan Braem trouw met de paraplu de sprekers droog gehouden. Sebastiaan, uit 6A, die gedurende 2 maanden trouw alle werkzaamheden had gevolgd en tal van kleine klusjes had opgeknapt. Een ware schildknaap van Roland! Bert Van Goethem had dus speciaal 'Basti' uitgekozen om op het podium naaast de hoge personaliteiten te mogen staan. En het was wel even ontroerend toen Bert aankondigde dat de kleinste van de twee torens CISKE zou genoemd worden en de grootste BASTIAAN! Proficiat dus, Sebastiaan en een daverend applaus.

1990speelplaats04Als slot van de openingsceremonie, met voor kippevel-zorgende muziek uit 'Also sprak Zarathustra' van Richard Strauss, brachten enkele jongens uit 5B hun fakkels samen tot een soort olympisch vuur midden op het podium. De spelen konden beginnen.

1990speelplaats05Plots kwam Ciske Foubert vanachter één van de decortorens gesprongen en begon samen met de jongens uit het eerste bellen te blazen en het podium te schrobben. Dat was meteen de start van een hele reeks gevarieerde nummertjes vol van beweging, dans, toneel, muziek met als thema 'Overal spelen kinderen'. De weermaker zegende heel dit gebeuren met een druilerig goedje zodat de meeste toekijkende ouders, familieleden en andere toeschouwers onder het afdak hun toevlucht hadden gezocht tussen pannenkoek- en hotdogbakkers, frietenmakers en lustige tapgasten.

Toch draaide de spektakelmolen enthousiast verder. De jonge acteurtjes hielden er ondanks het mottig weertje de moed in. De jongens van de wijkschool beeldden liedjes uit:

3W'ers, als groene mannetjes, aten lichtgroene rijstebrij uit groene pannetjes.

2W en 3Ww keken steevast naar de lieftallige Chantal die als hoofdadvocate de dansmaat aangaf.

De 4W'ers van meester André waren prachtig uitgedost voor een zeer mooi afgewerkt nummertje over de drie schuintamboers.

De jongens uit 1W dansten de onverslijtbare poppenstoet.

De nattigheid van het asfalt en de glibberigheid van hun planken maakten het de skaters uit 5A niet altijd even gemakkelijk om hun kunsten te vertonen. Vele moeders hielden hun adem in, ook bij het steltennummer van 6A en 6B. De helpers van het Rode Kruis bleven echter werkloos.

De jongens van 4A hinkelden er lustig op los en hadden zowaar een echte Schot met dito doedelzak mee.

Juf Marina en haar jongens uit 3A dansten goedgemutst de volksdans Piepkenduik.

Op de tonen van een pittig stukje jazz liet meester Jan zijn jongens uit 2A lekker vliegeren.

Dat was meteen ook het laatste nummertje. En God zag dat het goed was en liet het nog wat harder regenen. Hoe was 't Gods mogelijk!

Iedereen trok naar droge schuiloorden. Zo kon men alle klassen bezoeken, rustig zoeken naar bekende gezichten bij de fototorens in de gangen of in de videoklas tussen bekers en trofeeën meevieren met 10 jaar sportraad. Die jubilerende sportraad had eerder tijdens de namiddag de jongens uit elke klas verrast met een ballenworp.

Het werd dus een zeer goed gevulde, gevarieerde Sint-Franciscusnamiddag. Enkel en alleen mogelijk dank zij de inzet en de interesse van zoveel goede mensen die de school genegen zijn. Ieder die in meer of mindere mate verantwoordelijkheid droeg op dit feest mocht fier zijn over de geleverde prestaties. En ondanks de tegenvaller van het weer toch tevreden het doek sluiten van dit prachtfeest. Het was echt 'AF'!

(Dédéjèr in 'In-fra', zomer 1990)

Vernieuwingen in 1992

 

De voltooiing in 1994

1994speelplaats01

{gotop}