Vakantiekamp augustus 1976 - Stotert-Olmen

Traditiegetrouw werd er in de vakantiemaanden 'gevakantiezorgd' (= nieuw oefenschoolwerkwoord). Kende 'vakantiezorg' zijn normaal verloop, dan werd een groep jongens van het vijfde en zesde leerjaar toch in een aparte ban gehouden: zij gingen op kamp naar Stotert-Olmen. Het was de eerste keer sedert onheuglijke tijden dat de school opnieuw een kamp organiseerde.

Hoe het groeide...

1975... juli... speelplein Hoge Kouter... vakantiewerking.

In de zomerse julimaand zaten enkele VP-leiders te genieten van een middagsiësta tijdens de jaarlijkse VP-werking. Herman Schack, Gerrit Heirman en Johan Lybeert trokken hun stoute schoenen aan en opperden tijdens deze middagrust de volgende vraag: "Is het niet mogelijk om er met de VP-jongens enkele dagen op uit te trekken?" Uit de stilaan ernstiger wordende gesprekken werd uiteindelijk de basisidee toch geboren. Zo besloten we - als we het zouden doen - de inschrijvingen te beperken tot het vijfde en zesde leerjaar van de lagere school. We moest iedereen uit die klassegroepen de kans krijgen.

Vooraleer we met de idee naar de opperste schoolgezagdragers trokken werkten we het hele opzet uit. Daarom gingen we op zoek naar geschikte kampplaatsen. Tijdens de maand augustus kon je hele groep initiatiefnemers - die ondertussen uitgebreid was met Ludwig Lybeert - dan ook terugvinden in gans België: Dworp, Genk, Maasmechelen, Sint-Maartensvoeren, Eupen, Olmen en Herentals trokken onze belangstelling. Uit de verscheidenheid van instellingen - variërend van archislecht tot steengoed -  kon het domein Oosterborg onze goedkeuring wegdragen.

Nadien werkten we ook een stramien uit van de kampwerking: een dagindeling werd opgebouwd, de spelvarianten werden opgeschreven, een menu werd uitgewerkt.

Met deze voorstellen trokken we naar directeur E.H. Eduard De Witte. We kregen carte blanche om van wal te steken. Dan zij onze voorafgaande uitwerking stonden we meteen al een heel eind in de realisatie van ons eerste kamp. De grootste bekommernis lag in het vinden van koopersoneel. Gelukkig vonden we in de heer en mevrouw Marc en Lieve Bogaerts, Hilde Lybeert en Greet Maes enthousiaste medewerkers.

Ook de collega's onderwijzers van het vijfde en zesde leerjaar verleenden tenvolle hun medewerking bij het bekendmaken van ons initiatief.

Freddy Corné

Na het eerste kamp...

Meerdere belevenissen en ervaringen worden verteld door een leider (Herman Schack) en een deelnemer (Frank Massa, 6e leerjaar) aan het kamp.

Door de leidersbril...

Eindelijk was het zover! Na talloze avondvergaderingen, afspraken en verkenningen was 12 augustus 1976 de langverwachte dag, dan toch aangebroken. Een azuurblauwe lucht, een doorgewinterde leiding en ervaren koks, m.a.w. alle ingrediënten waren aanwezig om van ons kamp een nooit meer te vergeten ervaring te maken. Toen de bus vertrok met de zegen van de ouders en de directie slaakte hoofdverantwoordelijke Freddy Corné, een zucht van opluchting.

Nauwelijks een week hersteld van een pijnlijke ziekte zag ook hij de realisatie van zijn droom: op kamp met leerlingen van vijfde en zesde leerjaar. Het geduld werd niet te lang op de proef gesteld: reeds na een uur bereikten we de kampplaats. Oosterborg te Stotert-Olmen. De verwachtingen waren hoog gesteld maar zoveel luxe hadden de jongens toch niet verwacht voor een kampplaats! Na een korte kennismaking werden ze rondgeleid in de onmiddellijke omgeving van het domein. Dan kwam de eerste maaltijd 'op verplaatsing' aan de beurt. Waar wij van een massa overschot gevreesd hadden, bleek deze vrees toch ongegrond. Dertig hongerige wolven stormden op de tafels af en hadden in een minimum van tijd al de boterhammen verorberd. Na een korte platte rust ging het kamp pas definitief zijn gang en de volgende dag kende iedereen reeds de vaste uurregeling.

Men diende op te staan om 7 uur. Dan sprong iedereen fris uit de veren (uitzonderingen zijn er altijd, nietwaar, dames?) en begon het over- en weergeloop naar de waszaal. Hoe vlug werd deze niet omgetoverd tot een groot modderbad! Na de verkleedpartij en modeshow met pyjama's in de meest originele kleuren en de groet aan de vlag, werd er ontbeten. Was de koffie soms wat slap en had hij zelfs één keer de kleur van thee, dan zorgden de koks er toch voor dat elke dag weer wat anders op tafel kwam. De opruimdiensten en de afwassers waren ook na elke maaltijd van de partij. Velen waren steeds bereid tot helpen en anderen met lichte dwang op hun taak gewezen. Daarna begon het spel (of de wandeltocht) dat duurde tot 12 uur, slechts onderbroken door een kleine versnapering om 10 uur. Na het middagmaal volgde een half uur lang platte rust. De leiding dacht dat de jongens deze rust hard nodig zouden hebben, maar wat een misslag! Rond halftwee waren de enigen die nog op hun bed lagen de leiders. De namiddagspelen duurden tot het avondmaal van halfzeven. Maar juist daarvoor volgde bijna elke dag een kleine zwem- of ploeterpartij. Natuurlijk hadden we evenals de 5-sterrenhotels aan de Costa Brava, een klein zwembad aan onze achterdeur. Na het avondeten werd met de avondactiviteiten aangevangen die eindigden om halftien. Dan volgde een wasbeurt en ging men slapen. De leiding ook? Neen! De plicht riep, onder de vorm van vergaderingen die, naarmate het later werd, sterk tegen een bonte avond aanleunden. Toch bleef er steeds een leider op de slaapzaal, gewapend met een lamp, om al te rumoerige knapen het hoofd te bieden. Feit is, dat de meesten reeds na een kwartier in dromenland verzonken waren.

Onder de hoogtepunten van het kamp mogen zeker de tochten naar diverse zwembaden gerekend worden. Een eerste tocht leidde ons naar een... droog zwembad, zoveel hadden we van dat zwembad verwacht, maar wat een teleurstelling toen. Na een ijsje was de teleurstelling nog slechts half zo groot zodat we de terugtocht fris en monter konden aanvatten. Een tweede tocht naar een zwembad was heel wat succesrijker, en dat mocht ook wel! Deze tocht was zo maar eventjes twintig kilometer lang, heen en terug! De weg was zo maar niet aangegeven maar werd nog lastig gemaakt door allerlei opdrachten. Het zwembad van Mol lag lang niet droog bij onze aankomst en anderhalf uur werd gezwommen in een vijftig meter lang openluchtbad!

Bert Van Goethem en enkele onderwijzers van de lagere oefenschool brachten ons een bezoekje. Bert Van Goethem gaf trouwens die dag blijk van een sprankelende fysische conditie op een halve dagtocht. Had hij zijn roeping als sportman gemist?

Was het voedsel steeds sterk variërend, dan was het toch soms niet naar ieders smaak. Freddy Corné kon echter niet dulden dat het eten in de vuilnisbak verdween en zag er niet tegen op een halfuurtje op te offeren om een jongen 'paté' of 'boterhammen met boter' te voederen, want koken kost geld!

En wat nu? Voor zover we reeds hoorden, stond iedereen zeer positief tegenover de kampervaring. Ook wij leiders hopen op een volgende uitgave. Met een gelijkwaardige inzet. Met eenzelfde groep toffe jongens, en met eenzelfde heerlijkschijnende zon, moet het dan weer een overheerlijk kamp worden.

Herman Schack

... en door de deelnemersbril bekeken

Donderdagmorgen 12 augustus omstreeks 9 uur. Iedereen, op één na, was paraat aan de school. We reden door een prachtig landschap, en wanneer de klok tienen klepte, kwamen we op de plaats van bestemming aan. Een pracht van een kampplaats!

Eerst gingen we de omgeving verkennen. Daarna, en natuurlijk ook in de volgende dagen, hebben we veel fijne spelen gespeeld. 's Avonds sliepen we heel lekker, maar de eerste dag konden een paar jongens de slaap niet vatten.

Op moederkensdag hebben we de H. Mis bijgewoond in openlucht. De maaltijden waren heel smakelijk.

Het nachtspel was wel één van de spannendste spelen: het werd een ware zoektocht.

We hebben vele wandelingen gemaakt, zelfs tot in Mol.

De jongens waren in drie groepen verdeeld: blauw, groen en geel. We hielden een Tour de France. De blauwe (Brooklyn) hadden de meeste punten, maar de groene (Gitane) en de gele (Flandria) hebben ook hun best gedaan.

Het was een kamp dat de vele jongens die meegingen, niet zo vlug zullen vergeten.

Ikzelf en misschien nog andere jongens zouden graag nog teruggaan.

Frank Massa, zesde leerjaar

Verslag van de kampleider

Ons eerste tiendaagse kamp ging door te Olmen. En het was alsof de weergoden hun instemming gaven met het geheel: die uitzonderlijke hete zomer zorgde er mede voor dat ons eerste Normakamp een succes werd. De zevenentwintig jongeren die samen met ons de eerste sprong gewaagd hadden konden enthousiast hun wedervaren vertellen: het nachtspel, de dagtochten, de waterspelen, de aangrijpende misviering met E.H. Emiel Van Hecke, het gezellige samenzijn, het smakelijke eten. Het waren allemaal exponenten van ons roesverwekkende succes.

Freddy Corné

vakantiekamp1976Eerste rij: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Leo Roelant,

Tweede rij: 10 Stefaan Lambrechts, 11 12 13 14 15 16 17 18 Maes, 19

Derde rij: 20 Peter Van Hoeylandt, 21 22 23 24 25 26 27 Frank Massa

Vierde rij: 28 Herman Schack, 29 Gerrit Heirman, 30 Johan Lybeert, 31 Ludwig Lybeert, 32 Freddy Corné