Herinneringen aan oefenschoolonderwijzers
In het eerste leerjaar zat ik bij André Boel. Een van de dingen die ik als jongen van zes opmerkte was dat meester Boel ons zeer aanschouwelijk dingen aanleerde. We leerden schrijven met de sierlijke letters van de Methode D'Haese. Achteraan in de klas werd de muur volledig ingenomen door een visueel overzicht per maand van gans het schooljaar. Bij iedere maand hing een foto met daarbij iets typisch voor de maand, bv. november herfstmaand met verkleurde bladeren van de bomen, Allerzielen, Allerheiligen... Dankzij meester Boel denk ik nog altijd in schooljaren van september tot en met augustus!
In het tweede leraar kwam ik terecht bij René Stuer. Ik herinner mij hem als een strenge onderwijzer maar dat had ook zijn voordelen. Door zijn discipline ken ik nog altijd de tafels van vermenigvuldiging uit het hoofd!
In het derde leerjaar kreeg ik les van Urbain Marin. Ik kreeg van hem ooit veel punten omdat ik als enige een kerklied zonder fouten kon zingen ( Mogen alleen één zijn, Vader...). Ik ben wel gelovig en spiritueel gebleven. Wat een voorbeeldfunctie! Wist je trouwens dat er bij Julien D'hont, de toenmalige directeur van de lagere school, thuis een prachtig schilderij hing van Urbain? Een spelend kind... Ik ontdekte het toen ik later samen met Julien actief was in de OLV-parochie in Sint- Niklaas. En Urbain is later in de artistieke wereld terechtgekomen!
Het vierde leerjaar was bij Jan Van Poucke. Ik herinner me nog een leuk voorval. We moesten op een keer allemaal in de kapel te biechten gaan. Telkens er een leerling uit de biechtstoel kwam zei Jan ons: "Kijk eens hoe die jongen nu glundert, hij is door Jezus van zijn zonden verlost!" Haha, onderwijzers waren zeer veelzijdig.
Meester Ernest Rombaut in het vijfde leerjaar had de reputatie een zeer strenge man te zijn en de wildste verhalen deden over hem de ronde. Ik vond hem echter een uitstekende vaderfiguur die ons zeer correct behandelde. Dus... ga nooit af op wat anderen over je zeggen!
In het zesde leerjaar zat ik bij Nestor Verbeke, jammer genoeg slechts voor een trimester, want wegens ziekte stopte Nestor na nieuwjaar. Hij was een goede kennis van mijn pa en we noemden hem 'de Stuken' wegens zijn voorname manier van wandelen dacht ik... Hij was een zeer beminnelijk man, een onderwijzer van de oude stempel die wel leek ontsnapt uit een boek van Ernest Claes.
Nestor was een fervent sigarenroker en telkens hij in de klas kwam verstopte hij zijn sigarenstompjes achter de gordijnen aan de kant van de speelplaats.
Ik denk dat meester Julien D'hont, onze directeur, ons reeds voorbereidde op onze eventuele legerdienst! Telkens de speeltijd voorbij was kwam hij op de speelplaats, gaf hij een fluitsignaal en riep: "Strekstand, sta!" We moesten toen stil staan en dan die positie innemen. Bij het tweede fluitsignaal moesten we dan in stilte in de rij gaan staan en met onze handen achteraan op de rug gingen we dan zeer gedisciplineerd naar de klas. Ja inderdaad, het waren andere tijden. (D.S.)
- Nestor Verbeke noemden we 'de Stuken'. Hij was een sigarenroker. Hij legde in de klas zijn sigaar op de vensterbank. Op een dag stond het gordijn in de fik. (F.D.R.)
- Ernest Rombaut was 'Sardientje'. In zijn autootje had hij een sardienenblikje als asbak. (F.D.R.)
{gotop}