30 juni 1983

Het Reinaertspel

Auteur: Willem die Madoc maakte, in een moderne bewerking van Jos Houben

Acteurs: de laatstejaarsstudenten van de Menswetenschappen

Regie: André Schepens

In het uiterste puntje van de staart van het schooljaar 1982-83 zat nog een stukje expressie van dierlijk-listig, ja vernijnige aard: het Reynaertspel. De ultieme vieringen waren al (nog) aan het nagalmen in de speelzaal toen André Schepens en de laatstejaars van de Menswetenschappen de kroon op hun werk in de lessen expressie zetten met een publieke opvoering van wat zij in mei al vertoond hadden aan een groot deel van de medeleerlingen.

Willem die Madoc maakte, de auteur van het middeleeuwse dierenepos, wilde zijn tijdgenoten een spiegel voorhouden en hen via de dierenwereld wijzen op hun eigen gebreken. De moderne bewerking van Jos Houben behoudt de grote lijnen en de personages van de twaalfde-eeuwse tekst, aldus bewijzend hoe universeel de satire van Willem - en de door hem aangeklaagde menselijke feilen - wel zijn.

De BNS-humaniorastudenten toonden hier - nog maar eens - wat jonge mensen met bezieling, volharding en samenwerking kunnen. De figuranten uit de vierdes en uit de groep van de Fietsenrekgesprekken, de technische ploeg (schitterend decor!) en vooral de spelers zelf hebben de klus met heel grote onderscheiding geklaard. Doe het zelf maar eens na: de bewegingsbeheersing, de mimiek, het synchroon spreken met de stemmen op de klankband, de concentratie, daags vóór de grote vakantie... Het vergt allemaal een discipline en een doorzetting die vele onheilsprofeten in de jongeren van vandaag niet (willen?) zien. Aan dit alles is echter de inbreng van André Schepens niet vreemd: met een vanzelfsprekend enthousiasme bereikt hij met zijn 'mannen' wat anderen enkel kunnen dromen.

Dat de klankband het eventjes begaf had te maken met de ouderdom van de band - hij dateert van de opvoering van het massaspel op de Markt, midden de jaren zeventig. Er wordt overigens gefluisterd dat die 'storing' gefikst was... om een niet-voorziene pauze, en dus drankverbruik, uit te lokken. Hoe dan ook, dat er af en toe wel eens een kleinigheid misliep, een dia ondersteboven geprojecteerd, een masker verkeerd opgezet, viel enkel op omdat de rest zo af was, het waren slechts schoonheidsfoutjes.

Was het tijstip voor deze opvoering wellicht ongelukkig gekozen, het was bijzonder jammer dat zo weinigen hun medeleerlingen, (oud)leerlingen of vrienden een steuntje in de rug kwamen geven. Wij hebben het ons nochtans niet beklaagd.

(CF in 'Kasteelgalm', herfst 1983)

Het Reinaertspel in zwartwit

Het Reinaertspel in kleur