Nuclear war is over

Auteur:

Acteurs: toneelgroep van L.A.S.O. Bisschoppelijke Normaalschool met 21 acteurs: Rudi Verhulst, Danny Seghers, Erwin Burm, Jan De Smedt, Geert Verschaffelt, Raf De Groeve, Karel De Jonckheere, Wim De Wilde, Andy De Rore, Peter De Meester, Johan D'Hondt, Klas Vandenberghe, Wim De Meulenaer, Bruno De Meulenaer, Danny Piessens, Michael Engelen, Filip Meerschaert, Tommy Vaerewijck, Guy Roelant, Kris Coumans, Bart Maes.

Regie: Freddy Van Hove

Een nabespreking

Voor jeugdtoneel is het gegeven vrij zwaar op de hand, een ingewikkelde intrige en een groot aantal personages (29 karakters te spelen door 21 akteurs), een gedachtengang die aanvankelijk voor de jongste spelers ondoorzichtig moet zijn geweest, het spel op een dubbel plan dat de belichting compliceert... Dat zijn slechts enkele aspecten van de grote uitdaging waarvan Freddy Van Hove zichzelf en zijn groep heeft geplaatst. Met een dermate bezwaard lastenkohier ligt het voor de hand dat niet aan alle onderdelen van de produktie evenveel zorg voor het detail kan besteed worden. Dat men het zichzelf niet gemakkelijk maakt, is in se lovenswaardig, maar ik meen dat een lichter gegeven en een eenvoudiger uitwerking het genoegen dat de knapen aan het acteren beleven, nog kan opdrijven, wat toch een van de hoofdbedoelingen van zo'n activiteit behoort te zijn. Wat er ook van zij, in elke commentaar op een project als 'Nuclear War is Over' moet een onvervalste appreciatie de boventoon voeren. Er werd immers binnen de mogelijkheden naar een verzorgd afgewerkte produktie gestreefd en men heeft inderdaad grotendeels een behoorlijk niveau bereikt.

Voor de beoordeling van de individuele prestaties wil ik wel even mijn bewondering kwijt voor alle acteurs uit de lagere en de hogere cyclus, die over heel wat doorzettingsvermogen moeten beschikken, al hun reserves durf, lef en enthousiasme hebben aangesproken en daarenboven de nodige discipline konden opbrengen om het secure en veeleisende groepswerk dat toneelspelen is, tot een succesvol einde te brengen. Dat dat alles uit vrije wil geschiedde, kan de waardering enkel bevestigen.

Rudi Verhulst, Danny Seghers, Erwin Burm, Jan De Smedt, Geert Verschaffelt en Raf De Groeve waren als Tim, Davy, Stijn, Thomas, Bas en Harry de leerlingen van klas D die een centrale rol speelden in het stuk. Opvallend was vooral de vlotheid waarmee het zestal op elkaar inspeelde. Raf De Groeve speelde overtuigend genoeg maar had in heftige scènes wel wat last met de stembeheersing. Jan De Smedt, Erwin Burm en Danny Seghers, allen oud-gedienden van de Fietsenrekgesprekken, voelden zich duidelijk beter op scène dan verleden jaar. Ze konden grosso modo hun karakter steviger neerzetten, hoewel de gebrekkige articulatie, vooral van eerstgenoemde, af en toe de verstaanbaarheid belemmerde. Geert Verschaffelt, die ook voor de tweede keer speelde, onderscheidde zich door een natuurlijkheid en geloofwaardigheid in spel en beweging en een verzorgde uitspraak. Dat geldt trouwens evenzeer voor Rudi Verhulst, debutant in de groep, die bovendien een bijzondere mimiek wist uit te buiten. Over het algemeen kon hij Tim zeer genuanceerd gestalte geven.

Uit de vertolking van Karel Jonckheere, de leraar bijgenaamd de Bom, kon een totale overgave aan het personage afgeleid worden. De theatrale stijl voldeed in sommige scènes maar bevreemdde in andere. Wim De Wilde, de barman van het strandcafé, leverde verdienstelijk werk maar moet dringend zijn uitspraak bijschaven. De rol van de onwezenlijke Spirit was geknipt voor Andy De Rore, die alleen al dank zij zijn zeer jeugdig voorkomen en het hagelwitte kostuum een sympathieke verschijning was. Peter De Meester deed het behoorlijk als journalist maar was niet altijd even goed verstaanbaar. Johan D'Hondt en Klaas Vandenberghe waren geloofwaardige delegatieleiders van A-land en B-land.

Wim en Bruno De Meulenaer, Danny Piessens en Michael Engelen hadden de niet te onderschatten opdracht als spinnen vermomd, de toeschouwers tot ruim halfweg de zaal de prikkende rook (ontwikkeld ter verduidelijking van de zich op dat ogenblik voordoende kernaanval) te doen vergeten en de aandacht op het verdere verloop van het stuk gevestigd te houden. Een opdracht die zij met succes uitvoerden, niet in het minst dank zij een vlot samenspel. De pientere knapen Nico, Gerry, Marnix, Carl en Peter vertolkt door Filip Meerschaert, Tommy Vaerewijck, Guy Roelant, Kris Coumans en Bart Maes maakten een veelbelovend debuut op de BNS-planken.

'Nuclear War is Over' kende een veel vlotter verloop dan vroegere realisaties. De ervaring leert en de uitgebreide technische ploeg heeft zich met veel nauwkeurigheid van haar taak gekweten.

Eén van de jongens had, zo zei hij na de laatste voorstelling, een gevoel dat nieuw voor hem was. Het is het gevoel waarnaar in dit blad, in bijdragen over toneelactiviteiten, op school al vaker werd verwezen, maar dat niet in woorden te vatten is. Het hebben ervan bewijst dat Freddy Van Hove zijn doel bereikt heeft. Een heerlijke vaststelling in een soms harde tijd als de onze.

(Dirk Hennebel in 'Kasteelgalm, zomer 1984)

{gotop}