Getuige niet gewenst

Thriller

Auteur: Willy Wuyts

Rolverdeling

Gunther, een fotomodel: Johan De Meulenaer

Maarten, een fotograaf: Stefan Van Damme

Erika, vrouw van Maarten: Reinout Duymelinck

Peter, een fotograaf: Gino De Saegher

Kris, zoon van Maarten: Peter Duymelinck

Inge, dochter van Maarten: Gino De Saegher

Wouter, de parkwachter: Jan Buysse

Gangster: Jurgen Van Avermaet (a.g.)

Reporter: Stefan Smet

Inspecteur: Luc Permentier

Commissaris: Rudy Van Guyse

Sigrid, een fotomodel: Stijn Vandenberghe

Sofie: Bram De Bruyne

Bompa: Stefan Van Damme

Dirkske, het neefje: Stefan Smet

Verdachte: Johan De Meulenaer

Rozegeur en maneschijn

Komedie

Auteur: H. Moons

Acteurs: studenten Humaniora Sint-Franciscus

Regie: Freddy Van Hove

Opvoering in de speelzaal van de school

Rolverdeling

God de Vader: Mario Van Steelant

Sinterklaas, de echte: Jurgen De Jonghe

Sinterklaas, de opvolger: Tom Van Meir

Sinte Pieter: Christiaan Boone

Jezus: Philip De Roo

Maria: Aernaut De Maertelaere

Jozef: Wim De Smet

Eddy Wallivis, de ster: Jurgen Boel

Tony Servellas, backing vocals: Tim Bogaerts

Stem producer: Freddy Van Hove

Det Haeven, de rocker: Fabrice De Veij

Cloe Seau, de zanger: Jonathan De Decker

Filimon, de trage duivel: Mario Van Steelant

Honoré, de weet-al-duivel: Christiaan Boone

Een acteur getuigt...

Toen in september spelers (met of zonder ervaring) werden verzocht om mee te spelen in de toneelstukken 'Rozengeur en maneschijn' en 'Getuige niet gewenst', gaf ik mijn naam op. De eerste repetitie was maar een kennismaking (met het stuk én met de medespelers). Na maandenlang werken (elke woensdag voor 'Rozengeur...' en elke vrijdag voor 'Getuige...' kwamen de laatste weken en de grote dagen in het vooruitzicht. In de krokusvakantie werd aan het podium en het dekor gewerkt door handige en ook minder handige medewerkers. Na vier maanden repeteren mocht het resultaat zonder blikken of blozen gezien worden (puik werk van de spelbegeleider en de regisseur!). Ik herinner me nog heel goed: vrijdag, 16 maart, de spanning stijgt naarmate de klok naar achten tikt, 8.10 u: het doek is nog dicht, de lichten zijn nog uit, de muziek speelt... trappelende benen...

Eens het doek open was ging het allemaal zonder fouten. We haalden zelfs de pers. Het geheel werd opgenomen op video en die band konden we onlangs aanschouwen met de andere spelers (met de nodige commentaren vandien) op een klein feestje. Nadat alle koekjes op waren, alle glazen leeg, lieten we het erbij.

Ik vind deze ervaring enorm positief en raad dit echt aan iedereen aan! Je leert spreken in het openbaar, duidelijk spreken, vrienden kennen en nog veel meer. Het enige spijtige (als dat spijtig te noemen is) is, dat je (ik toch) het toneel en de toneelgroep erg mist nadien. Ik zou er geen moment over moeten nadenken om de volgende keer dat er gespeeld wordt mee te doen!

(Johan De Meulenaer, humaniora 2A in 'In-fra', zomer 1990)