Bouwkamp 4 - 25 juli 1977 - Moggio Udinese Noord-Italië 

 Moggio Udinese in Noord-Oost Italië is een dorp dat hevig was geschonden en verminkt door de aardbeving van mei 1976.

Meer dan veertig kleine projecten werden door de bouwgezellen uitgevoerd in Moggio Udinese en in de kleine dorpjes errond.

Wanneer een paar mensen in naam van de school een bouwkamp willen organiseren, en er komen zich zomaar eventjes een dertigtal mensen aanbieden om mee te gaan naar een streek ergens in Noord-Italië, waar een jaar tevoren de diepere krachten van de aarde zich lieten horen, dan stelt dat voor de organisatoren heel wat problemen, zoals: reizen, materiaal, keuken, werkverdeling, verzekering... en het samenzijn van dertig mensen.

Op 4 juli was het zover: 's morgens vroeg vertrokken er veertien mensen met een busje en 's avonds rond negen uur vertokken wij met zijn tienen met de trein in Gent-Sint-Pieters.

Daar zaten we dan voor drie weken in Italië. Maar lang bleven we niet zitten in een dorpje dat gebombardeerd leek. Hier nog een wankele muur van een huis, daar nog een alleenstaande klok niet meer omringd door muren, tussen mensen die het lachen bijna verleerd hebben... en toch werken of beter zwoegen voor een nieuwe kerk, een nieuw huisje, met het gevaar van nog mogelijke aardschokken.

Algauw werd er naar werk gezocht. We werden dan in groepjes verdeeld en ieder kreeg zijn taak. Men ging helpen verhuizen, metselen, repareren, vernissen... Zo ging het veertien dagen aan een stuk met telkens als beloning het lekkere eten van onze lieftallige meisjes en 's avonds het slechte Italiaanse bier, dat men vergat tussen Vlaams en Italiaans plezier. De zondag was voor God, dus ook voor ons, een welverdiende rustdag, waarop we Grado en Venetië gingen teisteren. Zo gingen de dagen voorbij met hard werken, religieuze beleving, vreugde en verdriet en met een groep van mensen die elkaar steunden, waardeerden en respecteerden.

Maar zoals aan alle mooie liedjes een eind komt, kwam er ook een eind aan het Italië-kamp. Een kamp dat geslaagd is dank zij de volle inzet van een dertigtal mensen daar ter plaatse en dankzij de steun van zovelen hier uit ons 'welvarend landeke'.

(Piet Van Avermaet in 'Kasteelgalm', 33e jaargang - nr 4)

 Waren bij de bouwgezellen: Piet Van Avermaet, Jozef Dhondt, Roland Goossens, Johan Van Ackere,...)