Bouwkamp 1979 - Moggio Udinese (Italië) - 7 tot 28 juli 1979

Moggio Udinese werd zwaar geteisterd door de aardbevingen van mei en september 1976

Een dozijn weetjes

Wist je dat...

- de groep van 34 bouwkampers hoofdzakelijk bestond uit leraars, studenten, aspirant-verpleegsters... en dat tijdens de 'pedagogisch verantwoorde' doop van de schachten elke ancien twee pete- of metekinderen had.

- de douanes aan de Oostenrijkse grens dachten dat we een zangkoor waren, maar ze vlug het tegendeel inzagen (hoorden) toen we eventjes een deuntje prijsgaven.

- we verbleven in de plaatselijke lagere school, deftige houten barakken, die ingericht werden als refter, keuken, kapel en verscheidene slaapzalen.

- reeds na drie dagen al het werk opgeknapt was dat de Italianen voorzien hadden voor drie weken, maar dat ander aangepast en zinvol werk vinden ginder geen probleem opleverde, bv. kilometers greppels graven en toewerpen, zakjes zand dragen, vernissen, hout zagen, timmeren en nog veel meer.

- we zoals elke goede werkkracht regelmatig het werk onderbraken voor een kort 'pijpuurtje'.

- in het bergdorp Dordolla de vrachtwagens het bouwmateriaal voor de herstellingswerken maar tot op het kerkpleintje konden rijden en wij de stenen en het zand met kruiwagens, zakken en manden langs smalle middeleeuwse straatjes naar hogergelegen huizen transporteerden.

- goddank niemand ernstig gewond werd of ziek te bed moest blijven maar de EHBO-dienst toch zijn handen vol had met (het verzorgen van) bleinen, schaafwonden en andere kleine kwetsuren.

- er bijna elke avond een sfeervolle misviering plaatshad voor de vrijwilligers en elke dag stemmig begonnen en besloten werd met een kort bezinningsmoment.

- we in de weekends 'toeristje' speelden d.w.z. 'het Brugge van het Zuiden' bezochten, in de bergen picknickten, Triëste onveilig maakten, de Adriatische Zee bezoeldelden...

- de meisjes enerzijds ons vertroedelden met lekker eten en onze vuile kleren op grootmoederswijze wasten, maar anderzijds als geëmancipeerde vrouwen om beurt op travaux hun mannetje stonden.

- we tweemaal voetbalden tegen een ploeg van Duitse bouwkampers, meer nog... tweemaal wonnen.

- we 's avonds met onze laatste krachten nog een kaartje konden leggen, een pintje pakken, een wandelingetje maken.

- wij dat korte verblijf in Italië beleefd hebben als een menselijk verrijkende ervaring, en geïntegreerd in ons leven als een onschatbare waarde: 'dat werken voor en met anderen een gave is, waardoor je oneindig meer ontvangt dan jezelf geven kunt'.

(Frank en Stefaan in 'Kasteelgalm', winter 1979)

{gotop}