Babbel- en Knabbelavond NF 1990

Vrijdag 23 november 1990. Babbel en Knabbel NF verlaten de doos van hun geestesvader. Spoeden zich naar de studiezaal. Ontmoeten daar leerlingen van 6MW in hun mooiste strikjes. En de gelegenheidsbarkeepers van de school: de naarstige kernleden van het oudercomité.

Is het nu niet voor de tiende maal dat Babbel en Knabbel het avondlicht bewonderen? Toch voelen zij zich een beetje onwennig. Die letters NF achter hun naam luiden inderdaad een nieuw tijdperk in. Tot vorig jaar wisten zij precies hoeveel 'jonge' oud-leerlingen opnieuw de studiezaal zouden betreden om de eerste studie-indrukken op hoog niveau, de prille werkervaringen en de witte broodsweken uitvoerig te vertellen aan leerkrachten, die ooit in deze ruimte ronddwaalden als achterdochtige geheimagenten op zoek naar niet-geoorloofde examenparktijken. De tijd weigert echter alle respect voor heimwee. Babbel en Knabbel kregen een nieuwe formule. Geen inschrijvingen vooraf meer. Geen kou lijdende leraars meer in tochtige schoolgangen. Geen kruisjes meer op ellenlange computerlijsten. Geen karren broodjes meer die met gulle hand uitgedeeld werden opdat de zusters niet een week lang broodjes moesten eten.

Nieuwe formule. Wij nodigen uit. Jij beslist maar of je komt. En op de avond zelf merken wij welk besluit je genomen hebt. Geen toegangsgeld. Je bent welkom. Je drinkt iets. Je eet iets. Democratische prijzen. De eenvoud zelf! En toch weer niet zo nieuw. Vertrouwde gezichten. Jan Van Puyvelde en echtgenote houden hun woord: ze zijn er. De zoveelste ronde "herken je me nog?" Namen raden. Anekdotes voor de geest halen. Bevestigd horen wat je nauwelijks durfde vermoeden. Merken dat sommige klassen na zoveel jaar nog steeds een vriendenploeg zijn, die de opgedane voetbalervaring op onze speelplaats elk weekend in competitie gebruikt. Heimwee naar de tijd in de Kasteelstraat. Het berouw van een oud-leerling om de jeugdzonden bij die of die leraar. Verwondering omdat die andere leraar er dit jaar niet is. Ongeloof als je vertelt dat Leo Geerinck echt met pensioen is. De strafstudies. Verscheidene militairen: het vaderland wordt bewaakt! Het leven als rijkswachter. Betogingen. Arrestaties. Controles. Het mooie en het harde. De onmacht soms omdat een job niet altijd beantwoordt aan jongensdromen. En de laatste zin: "Het valt op dat alle leraars zo vriendelijk zijn vanavond."

Eindelijk: onze ware aard wordt ontdekt.

Babbel en Knabbel NF. Vertrouwd en toch nieuw. De vaststelling dat die en die ook als oud-leerling komen. Je nog precies de eerste schooldag in het eerste jaar van die en die herinneren. En meteen beseffen dat je toch stilaan wegglijdt van je eigen jeugd.

Halftwee 's ochtends. De studiezaal ademt opnieuw haar week-endstilte. Amedee verzamelt de laatste organisatorische ingrediënten in zijn doos. Babbel en Knabbel NF verdwijnen weer voor een jaar. En volgend jaar, als de huidige zesdes ook naar de oud-leerlingenavond komen, zal ik weten dat ik langzamerhand heel oud begin te worden.

(Freddy Van Hove in 'Infra, 4e jg. nr 1, winter 1990-91)

{gotop}