E.H. Georges Van Driessche: diamanten priesterjubileum

Op 16 juni 1962 werd Georges Van Driessche priester gewijd. Ter gelegenheid van dit diamanten priesterjubileum verscheen in het 'parochieblad' 'Kerk & Leven' van 20 juli 2022 een artikel waarin de jubilaris terugblikt op zijn priesterschap.

G Van Driessche1
Ik ben priester gewijd in 1962 en door het bisdom naar Leuven gestuurd om catechetische weten[1]schappen te studeren. Als licentiaat ben ik naar Aalst (college) gestuurd om 22 uur per week catechese te geven in de hogere cyclus. Na twee jaar moest ik naar de Normaalschool in Sint-Niklaas om catechetiek te geven aan onderwijzers en regenten. Daarna werd ik rector bij de Broeders in Oostakker met lesopdracht in de normaalschool. Ik had dan 20 jaar onderwijs op mijn actief. De bisschop benoemde mij deken van Sint-Niklaas en de zone Waasland. Ook dat heeft 20 jaar geduurd. Intussen gaf ik een tiental jaren les in het Hoger Godsdienstinstituut in Gent (Godsdienstpsychologie en catechetiek). Sinds 2004 ben in benoemd tot rector van de Zwartzuster en als aalmoezenier van de Psychiatrie Sint[1]Lucia In Sint-Niklaas. Ik ben daar nu bijna 19 jaar. Ik ben die driemaal twintig jaar gelukkig geweest in die afgewisselde loopbaan. Ik heb zeer aangename momenten beleefd want ik geef graag les. In de periode van dekenaat was het zwaar werk met vele problemen (er waren 22 priesters en twaalf parochies; bouwproblemen…). Toch kijk ik er dankbaar op terug, zoals te lezen in een artikel in het parochieblad bij mijn afscheid in 2004. Tenslotte bij de zusters en zieken heb ik nog meest mijn pastorale opdracht kunnen uitleven omdat ze mij vooral bij de zieken meest nodig hebben. De evolutie van mijn taak in de samenleving is duidelijk gegroeid. Uit een christelijke cultuur ben ik geleidelijk binnengekomen in een samenleving die mij aanvaardt maar waar het milieu, de steun, de omkadering e.a. wegvielen. Ik deel ten volle de inhoud van het boek van Mgr. De Kesel: leven in een geseculariseerde wereld. De kern van mijn roeping zie ik nog altijd zoals ik begon. Liefde voor Christus en de mensen. Ik kwam uit de Chiro naar het seminarie. Dat heeft een grote invloed en stempel gedrukt. Mijn kijk op de Kerk en daarbij aansluitend de visie op mijn priestertaak zijn sterk gewijzigd. Ofschoon ik nu 85 jaar tel, ben ik gelukkig nog twee functies, weliswaar in rustiger tempo, te vervullen: rector en aalmoezenier. Ik bezoek de zieken en ga voor in de zondagseucharistie: ik geef maandelijks recollectie aan de zusters en leid een kleine bijbelgroep om de maand. Het priesterschap wordt meer en meer een priesterschap van gelovige mensen. Zij zullen ter plaatse meer en meer de verantwoordelijkheid hebben om religieuze samenkomsten te leiden en het christelijk engagement te coördineren. Aangezien het klein aantal roepingen voor het gewijde priesterschap zullen die weinige priesters de genoemde personen moeten bezielen. Niet meer organiseren maar animeren. Met familie en vrienden plan ik samen met Marc Meganck een feestmaal. Mogelijks komt er nog een liturgisch moment. Ik ben in elk geval tevreden dat deze gelegenheid om eens terug te kijken door Kerk & Leven is gegeven. Ik hoop dat in deze moeilijke tijden het werk van Christus kan voortgezet worden en goede vormen krijgt.

(Bron: 'Kerk & Leven' Sint-Niklaas Nieuwkerken-Waas' 20 juli 2022 - jaargang 83 editie 2321)