Donderdag. Wit - Paul Vereecken (O1979)
Donderdag. Wit.
Dit is nog geen verrijzen, nee.
Dit is het wassen van het licht
dat opstaat met de zon
en alle kou en rouw verjaagt,
de warmte welkom heet
en stralend wit de lente viert.
Die dan, vanuit de bloesembotten,
de kaarsen aan de hoge kerselaar,
gretig de gloed verspreidt
met fabuleuze fakkels:
een bruidsstoet in april.
Dit is nog geen verrijzen, nee.
Dit is één fonkelend verlangen
dat dapper zich een uitweg zoekt,
met blozend liefelijke wangen
langsheen de tinten van de tijd.
Dit is de jongen van weleer
die pront ontwaakt,
zijn korte broek opduikt en
kleur na kleur en keer op keer
het pad opgaat langs bonte,
felle, lumineuze velden.
Dit is nog géén verrijzen, nee.
Dit is het feest van ’t vlakke land
dat altijd weer het leven viert
en stralend elk van ons pleziert
als alles ruikt naar goesting in april.
De lente draagt een zonnebril.
Paul Vereecken - 2023