Spraakloos 

ik droeg je eeuwige jeugd mee vader

met kinderogen vluchtig ingenomen

je handen groot git-zwart je haar vader

de tijd had blijkbaar veel geduld met ons

gistren nog heb ik eraan gedacht

morgen komt het onverwacht

vandaag werd morgen

't moment dat jij me aankeek

niets vermoedend werd je oud

 zo zat je dan

getekend aan de zachte slapen

en 't was de zon die zilver lei

omheen je kaken

in perkament

van een uitgebloeide vent

moest ik de jaren lezen

't moment zal loos voor woorden blijven

ik heb me enkel in jouw plaats gedroomd

met precies hetzelfde haar

maar andere ogen

vader waarom droeg ik je jeugd zolang

Jean Van Camelbecke - regent 1955