Spraakloos
ik droeg je eeuwige jeugd mee vader
met kinderogen vluchtig ingenomen
je handen groot git-zwart je haar vader
de tijd had blijkbaar veel geduld met ons
gistren nog heb ik eraan gedacht
morgen komt het onverwacht
vandaag werd morgen
't moment dat jij me aankeek
niets vermoedend werd je oud
zo zat je dan
getekend aan de zachte slapen
en 't was de zon die zilver lei
omheen je kaken
in perkament
van een uitgebloeide vent
moest ik de jaren lezen
't moment zal loos voor woorden blijven
ik heb me enkel in jouw plaats gedroomd
met precies hetzelfde haar
maar andere ogen
vader waarom droeg ik je jeugd zolang
Jean Van Camelbecke - regent 1955