November
Eens in het jaar kunnen kerkhofblommen
in alle kleuren ons verstommen.
Geel en paars, ook roest en roze wit
alsof er in het lijf nog pit in zit.
We vegen hun huisjes net
vrij van alle smart en smet.
We zorgen voor hun graf
alsof het er van gisteren lag.
Een strakke wind waait door ons heen
maar op deze dag laten we hen niet alleen.
Van hieruit zwaai ik met mijn hand
naar jou daar aan de overkant.
Nu heb je een lange, lange tijd
om als je me niet vergeten zijt
te fluisteren met de wind:
waar ben je toch, mijn kind?
Georges Dhollander - onderwijzer 1972