November

Eens in het jaar kunnen kerkhofblommen

in alle kleuren ons verstommen.

Geel en paars, ook roest en roze wit

alsof er in het lijf nog pit in zit.

We vegen hun huisjes net

vrij van alle smart en smet.

We zorgen voor hun graf

alsof het er van gisteren lag.

Een strakke wind waait door ons heen

maar op deze dag laten we hen niet alleen.

Van hieruit zwaai ik met mijn hand

naar jou daar aan de overkant.

Nu heb je een lange, lange tijd

om als je me niet vergeten zijt

te fluisteren met de wind:

waar ben je toch, mijn kind?

Georges Dhollander - onderwijzer 1972