Freek Neirynck
Geboren te Tielt op 10.10.1949. Toen hij één jaar oud was verhuisde hij met zijn ouders naar Gent. Hij is zich zijn hele leven lang ‘adoptief Gentenaar’ blijven noemen. Ze woonden aan de Rooigemlaan, in de Burgse Poort. Daar liep hij kleuter- en lager onderwijs. Zijn Humaniora volgde hij aan het Sint-Amandusinstituut en daarna regentaat Germaanse Talen aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas. In de Burgse Poort had je het poppentheater ‘Magie’ van Henry Maeren. Zo kwam hij in de wereld van cultuur en theater. Op zijn dertiende stichtte hij het studentencabaret ‘Amandus’. Ze brachten sketches en liedjes en gingen ‘op tournee’ buiten de eigen wijk. Later volgden het experimentele theatergezelschap ‘Toneellaboratorium’ (1970), waarmee ze avant-gardestukken brachten, en aan de normaalschool in Sint-Niklaas het amateurgezelschap ‘Toneelboetiek’ (1971). Daarmee speelden ze tot tachtig voorstellingen per jaar, zodat ze op den duur moesten kiezen: worden we beroeps of blijven we amateurs? De meesten wilden dat risico niet nemen. Hij wel en dat heeft hij zich nooit beklaagd.
Zo heeft hij zijn regentaat Germaanse talen aan de Bisschoppelijke Normaalschool in Sint-Niklaas niet afgemaakt en is hij de journalistiek en het theater ingedoken.
Hij werd toneelregisseur, journalist, acteur en schrijver. Hij was betrokken bij de organisatie van heel wat toneelstukken en festivals in Vlaanderen.
In 1973 werd hij regisseur bij het Marionettentheater ‘Taptoe’. In 1975 werd hij er ook acteur en in 1978 had hij er de artistieke leiding. Hij zou deze functie blijven vervullen tot 2003. Onder zijn leiding werd Taptoe in 1994, 1995 en 1997 uitgeroepen tot Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen omwille van zijn succes in 28 landen.
Daarnaast schreef hij ook scenario's voor verhalen en strips. Zijn werk is vaak sociaal geëngageerd en heeft veel nationale en internationale erkenning gekregen.
Hij was ook regisseur voor Créa Théâtre in Doornik, Leikebrudutheater in Reykjavik (Iceland), PPpuppets in Naïrobi (Kenia), Papilote in Matanza (Cuba), Teatro Norma in Caracas (Venezuela) en verzorgde historische producties in opdracht van steden als Gent, Willebroek en Brussel.
In 1975 begon Neirynck in opdracht van de stad Gent tijdens de Gentse Feesten een reeks middaggesprekken te leiden in het kader van het festival van het amateurtheater. Het initiatief begon in 1975 onder de naam 'Literair aperitief' en werd herdoopt - vanaf 1981 - tot 'Artistiek Aperitief'. In 2006 trok hij zich, na méér dan 300 publieke interviews, terug als gespreksleider.
In 1989 richtte hij het Europees Figurentheatercentrum (EFTC) en het International Puppetbuskersfestival op, waarvan hij ook 15 jaar lang de functies van afgevaardigd beheerder en artistiek coördinator uitoefende.
In 1993 richtten hij en Luk De Bruycker het gezelschap ‘'t Spelleke van de Drei Kluite van Pierke Pierlala’ op. Hiervoor schreven ze meer volkse en politiek-satirische toneelstukken in het dialect. Neirynck staat eigenhandig in voor de teksten van Pierke Pierlala en noemt zich daarom ‘tekstfoernisseur’.
Neirynck was onder meer journalist voor de bladen ‘Vooruit’, ‘Knack’, ‘KRO-gids’, de ‘Provinciale Zeeuwse Courant’ en voor de VRT. Hij schreef ook recensies over toneelstukken en boeken. Zijn méér dan 80 toneelstukken werden buiten België en Nederland in 28 landen gespeeld.
Hij schreef ook kinderboeken, essays, cursiefjes als stripscenario's. Soms publiceerde hij onder de pseudoniemen ‘Straatloper’ en ‘Amaat Heur’.
Hij schreef mee aan de scripts voor het radiohoorspel ‘Het Koekoeksnest’ en de tv-reeks ‘Alfa Papa Tango’ van de toenmalige BRT.
Neirynck is voorzitter van de kunstenaarsvereniging Honest Arts Movement (HAM), ondervoorzitter en ambassadeur van de Gentsche Sosseteit (Deze vereniging promoot het Gentse dialect) en zetelt in de algemene vergadering van het Europees Figurentheatercentrum Gent. Hij heeft internationale erkenning gekregen voor zijn rol als organisator van festivals en figurentheatercommissies.
In 2006 richtten hij en Sofie De Wulf een steunproject aan het gemeenschapstheater in Oost-Cuba op.
Neirynck heeft tijdens zijn leven vele prijzen gewonnen voor zijn literair- en toneelwerk:
- Louis Paul Boonprijs (1976) (voor zijn ganse oeuvre)
- Paul De Mont Prijs voor toneel (1977) (voor het stuk ‘Hé, Harlekijn, je touwtjes zijn los.’)
- Koninklijk Landjuweel voor Poppenspel
- Wim Verbekeprijs voor Jeugdtheater (1983)
- West-Vlaamse Provinciale Prijs (1985) (voor zijn cursiefjes)
- Letterkundige Prijs van Gent (1987) (voor 'Vader Anseele')
- Sirena d' Oro (2001), hoogste onderscheiding voor figurentheaterdramaturgie. Hij kreeg de prijs twee jaar later dan Nobelprijswinnaar Dario Fo.
(Bron: Wikipedia)