Chris Van Puyvelde: technisch directeur Chinese voetbalbond

Chris Van Puyvelde werd geboren te Sint-Niklaas op 5 december 1959 en woonde in Waasmunster, waar hij ook naar de gemeentelijke basisschool ging. Zijn humaniorastudies deed hij in de Broederschool te Sint-Niklaas. Daarna begon hij het regentaat in de Bisschoppelijke Normaalschool en werd er als regent Nederlands-Engels gediplomeerd in 1980. Bij de Broeders van Liefde 'Glorieux' in Oostakker (nu Edugo) kon hij onmiddellijk zijn vader opvolgen in het Beroepsonderwijs., het eerste jaar in het lager middelbaar en daarna hoger beroeps (5/6/7 hoger beroeps). Hij was leraar Nederlands en leraar van het onderwijsvak PAV (project algemene vakken). Na één jaar werd hij lid van het directiecomité en de volgende jaren lanceerde hij er het deeltijds onderwijs met het traject voetbal. Ja, de begeleiding en opleiding van voetballers was al vroeg een doel voor Chris. Op 18-jarige leeftijd trainde hij de scholieren van Sparta Waasmunster waarmee hij in 1980 kampioen speelde en ook de Beker van Het Volk won. Hij was er ook zelf speler in het eerste elftal. Later speelde hij nog bij Racing Wetteren in Ie Provinciale, maar zijn spelerscarrière eindigde vrij vroeg wegens een hinderlijke beschadiging aan het schaambeen/bekken (waarvan pas duidelijkheid kwam met een scan een paar jaar geleden toen hij technisch directeur was bij de KBVB).

Chris volgde snel, op 25-jarige leeftijd, de Federale Trainersschool van de KBVB (de 'Heizelschool' in de volksmond) en beëindigde deze driejarige opleiding als primus (grootste onderscheiding) van deze sessie. Hij werd direct daarna ook lesgever aan de Trainersschool gedurende 5 jaar.

Zijn carrière als trainer werd indrukwekkend. 

Van 1983 tot 1986 was hij jeugdtrainer bij Sporting Lokeren, het voetbalseizoen 1987-88 hoofdtrainer bij Gerda Sint-Niklaas en van 1989 tot 1992 jeugdcoördinator en assistent-trainer bij Sint-Niklaas SK.

Het voetbalseizoen 1992-93 was hij assistent van trainer Aimé Antheunis bij Sporting Lokeren, deed ook scouting en was trainer van het tweede elftal. In IIe Klasse van 1993 tot 1995 nam hij er het roer over als hoofdtrainer en won direct de eerste periodetitel.

Van 1995 tot 2000 was hij werkzaam bij Eendracht Aalst als assistent-manager, assistent-trainer van Urbain Haesaert en Barry Hulssof, hoofdtrainer (in voetbalseizoen 1997-98 in opvolging van Urbain Haesaert) en technisch directeur.

In 2000 volgden vijf jaar Club Brugge als assistent van trainer Trond Solied (2 x kampioen, 2 x Champions League, 2 x cup en 3 x supercup).

Wanneer Trond Sollied in 2005 naar Olympiakos Piraeus gaat als trainer trekt Chris als assistent mee met heel zijn gezin naar Griekenland. Ze behalen er de landstitel, de beker van Griekenland en spelen 2 x Champions League. Daar werd ook zijn jongste zoon Emiel geboren.

Het succesduo Sollied-Van Puyvelde komt voor het seizoen 2007-2008 terug naar België bij KAA Gent (finalist Beker van België) en het daaropvolgende seizoen trekken beiden naar SC Heerenveen (provincie Friesland) en werden er bekerwinnaar en kwalificeerden zich tweemaal voor de Europa League.

Wanneer Sollied in de zomer van 2010 naar het Saoedische Al-Ahli trekt, volgt Chris hem niet, na 10 jaar samenwerking, en wordt hij ad interim assistent van trainer Emilio Ferrera bij Sporting Lokeren. 

In 2011 wordt Chris hoofdtrainer van FC Brussels om datzelfde jaar nog sportief directeur te worden van Beerschot AC tot 2012.

Van 2011 tot 2018 was hij trainer/lesgever bij de Topsportschool in Wilrijk en lid van de topsportcommissie. In 2013 werd hij tevens sportief adviseur bij de Pro League België om het overleg te leiden tussen de profvoetbalclubs op sportief en technisch niveau.

In 2015 werd hij technisch directeur (executive manager sport) bij de Belgische Voetbalbond en vanaf 2016 lid van de UEFA en van de begeleidingscommissie jeugd en gastspreker bij de UEFA. Hij zorgde voor de volledige professionaliserng van de nationale ploegen en de respectievelijke begeleidingsstaven. Hij was verantwoordelijk voor het volledig voetbaltechnisch beleid van de KBVB. Niet verwonderlijk dat zijn mooiste herinnering de voorbereiding en het tornooi van het Wereldkampioenschap voetbal 2018 in Rusland is waar Chris de voortrekker was van de aanstelling van bondstrainer Martinez en op het tornooi de leiding had van de Belgische delegatie. 

Chris werd een autoriteit in de voetbalwereld en was vaak aanwezig als gastspreker op internationale conferenties en symposia zoals in Accra (Ghana), Tasjkent (Uzbekistan), Luxemburg, China (Shangai, Xi, Weifan, Guangzhou, Beijing, Jiangsu, Dalian, Kunming) en op groot AFC-congres in Japan. Niet vreemd misschien dat hij in 2018 het voorstel kreeg om technisch directeur te worden van de Chinese Voetbalbond. Hij nam deze uitdaging aan en trok met zijn echtgenote en zijn jongste zoon naar Beijing. Hem wachtte daar een grote en uitgebreide opdracht: Ondertussen is hij er ook economisch adviseur (sport) voor de Belgische ambassade in Beijing. In die hoedanigheid gaf hij onlangs een presentatie omtrent sportdiplomatie aan de verantwoordelijken van de 27 lidstaten van de Europese Unie. Ook was hij keynote speaker sport voor de recente prinselijke economische missie in China, de grootste economische missie ooit.

Als technisch directeur van de Chinese voetbalbond wachtte daar een grote en uitgebreide opdracht:

Op lange termijn: ondersteuning van Chinese voetbalcoaches op alle voetbalontwikkelingsgebieden: tactisch, technisch, fysiek, mentaal.

Op korte termijn: ondersteuning van de nationale voetbalteams van alle leeftijdsgroepen, mannen en vrouwen.

Het is een job met heel veel reizen, meetings met het senior management FIFA, management van AFC en UEFA... Dit project loopt nog tot 2023. 

Chris heeft gigantisch veel voetbalervaring op het hoogste niveau en kan een indrukwekkend voetbalpalmares voorleggen: 77 Europese wedstrijden, 4 keer Champions League, 3 championships, 6 cupfinales waarvan 4 gewonnen in 3 verschillende landen, kwalificatie voor de Wereldbeker voetbal 2018 in Rusland, kwalificatie met de U21 van België voor het  Europees kampioenschap in Italië 2018, dit voor het eerst in 11 jaar.

 * Chris verblijft sinds oktober 2018 in Beijing met zijn echtgenote Tina Heyninck (in 2000 schepen van de stad Lokeren en sinds 2010 zelfstandig personal coach en afslankcoach) en zijn jongste zoon Emiel (14 jaar). De oudste zoon Tim (36), zijn vrouw Elien en kleinzoon Jules, dochter Josefien (23) en schoonzoon Seba wonen met hun gezinnen in België.

* Zijn hobby's: lezingen geven, reizen, vissen, koken, muziek en gitaar spelen, joggen en fitness.

In oktober 2023 verscheen in  'Hommes d'Afrique', een magazine dat op de VN-conferentie in New-York is verspreid, en ook in Afrika en andere werelddelen, een exclusief interview met Chris Van Puyvelde, 'directeur technique (DTN) de la Fédération royale marocaine de football (FRMF).

Exclusief interview met Chris Van Puyvelde, Technisch directeur (DTN) van de Koninklijke Marokkaanse Voetbalfederatie (FRMF). (vertaling)

De 63-jarige Belgische voetbaltechnicus, die in juli 2022 werd gepresenteerd op het Mohammed VI-voetbalcomplex in Maâmoura, was van 2015 tot 2018 technisch directeur van België en vervolgens van China tot juni 2022. Hij werkte eerder als manager, trainer en coach - assistent bij verschillende clubs sinds 1993. Chris Van Puyvelde bespreekt in dit interview bijna alle aspecten van het Marokkaanse voetbal. Zonder de recente prestaties van de nationale heren- en damesteams te vergeten. Ten slotte ziet de DTN zeer goede vooruitzichten voor het Afrikaanse voetbal in het algemeen en het Marokkaanse voetbal in het bijzonder, waarbij bijzondere nadruk wordt gelegd op vorming.

Kun je jezelf voorstellen aan onze lezers?

Mijn naam is Chris Van Puyvelde. Ik ben nationaal technisch directeur van de Koninklijke Marokkaanse voetbalbond. Ik heb over de hele wereld gewerkt. Ik heb gewerkt als technisch directeur in België, China en nu hier in Marokko. Maar daarvoor was ik coach, assistent-coach, profcompetitiecoördinator en voetbalstudiecoördinator. Ik werkte bij de UEFA, AFC ook in Athene, bij Olympiakos. Ik heb ook in Nederland gewerkt. Ik ben hier in Marokko met mijn gezin. Samenvattend zal ik het hebben over “Yin en Yang” zoals ze dat in China doen, om te zeggen dat mijn passie voor voetbal erg groot is en dat ik altijd de balans heb gezocht tussen mijn familie en het voetbal om vooruit te komen in het leven. Het is een beetje alsof we onze rug naar het verleden keren en onze blik op de toekomst richten. En ik ben erg optimistisch over de toekomst.

Mijn grote wens is om me hier in Marokko goed aan te passen en met de mensen samen te werken om zeer goede resultaten te bereiken die voor mij het einde van een heel proces vormen. En als je een trainingsproces uitvoert, met goed gedefinieerde prioriteiten, komen de resultaten altijd, maar het kost tijd.

Wij kennen jou als voetbalkenner, maar wat is jouw visie hier aan het hoofd van de DTN?

Voor mij gaat het niet om teveel praten, maar om echt concreet te zijn. Het zal je misschien verbazen, maar mijn visie is samen te vatten in één krachtig woord: ACTIE...! Ja, ik geef prioriteit aan actie, en het is aan het einde dat men resultaten heeft.

De ploeg van Marokko is de "grote competities" binnengegaan na de meer dan lovende resultaten tijdens het laatste WK in Qatar. Ze trotseerde alle voorspellingen door op de vierde plaats te eindigen in het eindklassement. Een prestatie die geen enkele Afrikaanse selectie eerder in de slotfase had neergezet. Hoe verklaar je zo’n transformatie en dit prestatieniveau?

Zoals iedereen weet heeft onze deelname aan het afgelopen WK in Qatar zuurstof gegeven aan onze federatie en aan dit prachtige land. Maar het gaf ook zuurstof aan heel Afrika. In werkelijkheid speelt slechts 2% van degenen die op het WK speelden in Afrika. Dat betekent dat het een echte prestatie is die we hebben geleverd en dat ook de stelling versterkt dat Afrika moet investeren in opleiding, zoals hier in Marokko ook heel goed wordt gedaan. Iedereen weet dat we in Afrika individuen hebben die sportkenners verleiden met hun talent. Maar hier in Marokko zijn coach Walid Regragui en zijn staf erin geslaagd deze individuen tot een collectief te vormen om op te bouwen, een team dat heel goed voetbal produceert. Zelfs bij de FIFA is Marokko genoemd bij de geweldige teams die zich verenigen, die spelen en aanvallen met efficiëntie. Dat is hier een grote bron van trots. Dit betekent echter niet dat we nu kalm moeten zijn en op onze lauweren gaan rusten. Helemaal niet, je moet blijven werken. En het is ook mijn taak om hier interne opleidingen te verzorgen, zonder te vergeten dat wanneer spelers, die internationaal werken, hier arriveren, wij hen op een professionele manier moeten begeleiden.

Als we zien dat 90% van onze spelers uit Europa komt, is mijn droom dat in 2030 50/50 van te maken. En om dit te bereiken moeten we de structuur aanpassen, de motivatie is er al. Marokko is een prachtig land met veel passie voor voetbal, maar je moet ook je emoties beheersen. En de FIFA helpt Afrika echt met het opzetten van een structuur, en hier in Marokko is dat hetzelfde. Onze voorzitter van de Koninklijke Marokkaanse Voetbalfederatie, de heer Fouzi Lekjaâ en Zijne Majesteit de Koning geven ons ook veel steun, op alle niveaus, en we zetten een stabiele structuur op om verder te groeien. Wat we in Qatar hebben gedaan, heeft ons zeker energie gegeven, maar het werk moet doorgaan want nu begint het moeilijkste deel. Er is hier enorm veel werk verzet en we zullen op dezelfde manier doorgaan.

Marokko was onlangs gastheer van een grote CAF-wedstrijd; namelijk de CAN-U23. Hoe ben je erbij betrokken geraakt, zodat deze wedstrijd het succes kende waar Marokko vandaag de dag trots op is?

Het is heel duidelijk, ik weet nog dat ik, toen ik hier begon, iets meer dan een jaar geleden, de beloften zag. Ik zag dat zelfs de selectie van spelers moeilijk was. Houcine Ammuta vertelde me dat hij bij zijn team moest blijven en dat het belangrijk was om nieuw personeel op te leiden.

We zagen Issame Charaï, een Belg van Marokkaanse afkomst. Hij kwam met zijn familie, we vormden een nieuwe staf en zagen bijna 100 spelers. En stap voor stap hebben we het team opnieuw opgebouwd met de hulp van iedereen, maar we volgden een duidelijke structuur; dit betekent dat er geen inmenging van overal kwam. Het is waar dat er kritiek was, maar in wezen stelden ze ons in staat om te corrigeren en vooruitgang te boeken. We gingen stap voor stap en aan het eind van het proces zag iedereen resultaat. Het was een proces dat heel duidelijk was, maar in deze competitie zagen we ook andere teams die heel sterk waren. Op dit niveau maken de details echter het verschil. We hebben bijvoorbeeld lokale coaches gerekruteerd, voormalige topspelers, we hebben artsen, fysiotherapeuten, enz. Iedereen was gefocust op ‘winnen’ en op een goede voorbereiding. Maar zich tegelijkertijd ook aanpassend aan het moment. Zo werkt voetbal. En ten tweede is er de creativiteit van het moment. Bij ons is de training zo geregeld dat de trainer centraal staat. We creëren een platform voor de spelers en we leren ze dat het aan hen is om beslissingen in wedstrijden te nemen. Het is al vanaf de leeftijd van 5-6 jaar dat we deze inzichten bij kinderen moeten bijbrengen. Daarom regelt dit platform dit allemaal. De beste trainers, de beste coaches zijn degenen die een stem geven aan de spelers en de kinderen zich laten concentreren op hun kwaliteiten. Wij weten dat de rechtervoet van Lionel Messi niet geweldig is, maar zijn linkse voet is magie. Je moet je dus niet te veel op de rechtervoet concentreren, maar op de kwaliteiten van de speler. Als we een speler hebben die snel is, moeten we hierover nadenken, en daarom moet hij, voordat hij de bal ontvangt, al de oplossing hebben. Dit alles moet via trainingen maar ook via wedstrijden op hoog niveau gebeuren. Daarom hebben we besloten om drie soorten competities te organiseren: nationaal, internationaal en intercontinentaal.

Op deze manier krijgen spelers de kans om verschillende mogelijkheden te ontdekken. We moeten de spelers altijd verschillende mogelijkheden geven, omdat het aan hen is in de matchen om oplossingen te vinden. En om in dit alles te slagen, moet je er heel vroeg goed mee omgegaan worden, ongeveer 5-6 jaar oud, om de hersenen richting de voeten te trainen.

Het Uitvoerend Comité van het CAF kwam begin 2023 bijeen in Rabat, voorafgaand aan de finale van deze wedstrijd. Aan het einde van hun bijeenkomst feliciteerde CAF Marokko met de kwaliteit van de infrastructuur die door het bestuursorgaan van het Afrikaanse voetbal als ‘wereldklasse’ wordt omschreven.

Hoe kunt u deze infrastructuren aan onze lezers presenteren?

Wat dit onderwerp betreft, wil ik meteen zeggen dat onze infrastructuur hier van wereldklasse is. De Koning, de voorzitter van de federatie, en alle voetballers in dit land hebben de beslissing genomen om een ​​opleidingscentrum op hoog niveau te openen. Twintig jaar geleden zeiden we in Europa tegen spelers: “Jullie gaan spelen in de woestijn". Tegenwoordig kunnen we deze taal echter niet langer gebruiken. Het is een enorme infrastructuur die we in Afrika en in het bijzonder in Marokko zien. Hierdoor komen voetballers in goede omstandigheden terecht en hebben ze vertrouwen. En dus heeft een speler geen excuses meer. Vandaag hebben we verschillende trainingscentra in Marokko, ook al vertegenwoordigt het Mohammed VI-trainingscentrum een ​​van de belangrijkste centra die verschillende grote spelers heeft voortgebracht. Dit voorbeeld wordt in het hele land herhaald. We hebben Saidia, maar we zijn ook begonnen in Beni Melal en we zijn begonnen in Casablanca en er zullen andere centra komen waar zowel meisjesspelers als jonge jongens voetbal en studies kunnen combineren. De overheid heeft veel in dit project geïnvesteerd om te laten zien dat dit land voldoende kansen geeft en dat Marokko een geweldig voetballand is.

De laatste fase van de CAN (in de komende maanden, in Ivoorkust) en de WK-kwalificatiewedstrijden (2026) zijn de belangrijkste aankomende evenementen waarin we de kans krijgen om de Atlas Lions weer aan het werk te zien. Hoe ziet dit team er vandaag uit?

Het is waar dat er veel competities op komst zijn en ik kan je verzekeren dat de Atlas Lions zich vandaag op de beste manier voorbereiden.

Maar weet je, ik kijk niet alleen naar de resultaten. We zullen daar veel kansen krijgen. Neem de tijd om aan voetbal te denken. Maar ook en vooral de tijd om ervaringen op te doen, want op basis van ervaringen bouwen we aan de toekomst en dat zijn we nog aan het uitbouwen. Als we de constructie niet uitvoeren, zullen we afhankelijk zijn van de resultaten en als er geen resultaten zijn, zullen we zeggen dat er geen constructie is.

En als we ons alleen maar op resultaten moeten concentreren, zullen we die niet behalen. Hier werken we op lange termijn om iets blijvend op te bouwen. Als bewijs won Argentinië het WK, maar het voetbal in Argentinië ontwikkelt zich al 20-25 jaar. In Europa is dat hetzelfde.

In Azië hebben landen als Japan bijvoorbeeld een plan opgesteld waarmee ze tot 2050 goed gedefinieerde doelstellingen willen bereiken. Er zijn nogal wat ‘diamanten’ in Afrika en die moeten geslepen worden. En om dat te doen, heb je trainingen, wedstrijden nodig. Natuurlijk willen we alles winnen, maar zelfs als we verliezen,  zullen we ervaring opdoen om in de toekomst beter voorbereid te zijn.

Dit betekent dat je je emoties moet beheersen, wat niet altijd gemakkelijk is. Wat onze verschillende teams vorig seizoen hebben gedaan, is geweldig. Maar hiervoor hebben we nu niet het recht om op onze lauweren te rusten, we moeten doorgaan met trainen.

Er is ook CAN 2025. Volgens verschillende consistente bronnen zou het in de Maghreb gespeeld kunnen worden.

Kunnen we exclusief voor onze lezers een update geven over de kandidatuur van Marokko? Zijn kracht en zijn argumenten tegen andere landen?

Over deze vraag heb ik niet voldoende informatie omdat ik niet met de organisatie bezig ben, maar met het technische aspect. Aan de andere kant, als je mij vraagt ​​welke argumenten Marokko moet verdienen om deze wedstrijd te organiseren, zal ik je dat vertellen, omdat het er zo veel zijn. Maar voor de rest zijn het vooral de autoriteiten die betrokken zijn bij het beheer van de Marokkaanse kandidatuur voor CAN 2025 die u precieze antwoorden kunnen geven.

Het vrouwenvoetbal is tegenwoordig over de hele wereld en vooral in Afrika een niche geworden met veel mogelijkheden. Hoe is het vrouwenvoetbal georganiseerd in Marokko?

Voor mij is er geen verschil tussen heren- en damesvoetbal.

Voetbal is voetbal. Als je het vrouwenvoetbal van 5 jaar geleden hier bekijkt, moet ik toegeven dat er enorme vooruitgang is vandaag. De verschillende autoriteiten die voor de zaak verantwoordelijk zijn doen enorme inspanningen. Overal in Marokko, is het voetbal en onderwijs, wat meisjes de kans geeft om te spelen en tegelijkertijd te studeren. En wanneer je een professionele speelster bent, word je betaald door de federatie. Zij die binnen Europa zijn verzorgen daar hun opleiding en de lokale bevolking volgt er de vorming. En wij steunen al deze inspanningen en motiveren vooral meisjes om te sporten en te voetballen. Voor het mannelijk deel zijn we al op een bepaald niveau, maar voor de vrouwelijke afdeling moeten we nog mee opgroeien. En wij ondersteunen al deze inspanningen en motiveren vooral meisjes om dit te doen sporten en voetballen. Met beide afdelingen willen we groeien, richting de toekomst gaan en om daar te komen is het het “gewonnen” proces dat prioriteit moet krijgen.

Je bent de technisch directeur van een van de grootste voetbalfederaties van Afrika. Dit maakt jou een belangrijke speler en essentieel voor het Afrikaanse voetbal. Hoe omschrijft u uw taken? Met welke uitdagingen wordt u geconfronteerd? Welke strategieën heb je ingevoerd om deze te overwinnen?

Ik zal je één ding vertellen: ik ben niet belangrijk. Belangrijk is dat je een sfeer kunt creëren met competente mensen die iets extra's kunnen geven en met anderen kunnen samenwerken. Met Fathi Jamal heb ik een geweldige relatie. Hij werkt hier al lang en kent het Marokkaanse voetbal goed. Iedereen kent hem hier; hij lijkt een beetje op mijn spiegel hier. Omdat ik geen beslissingen kan nemen die ingaan tegen de Marokkaanse cultuur, neem ik vaak zijn mening over. We zijn allebei 59 en heten de broers 59. Er heerst een hele goede sfeer hier in Marokko. Ik wil proactieve mensen samenbrengen om paden te bouwen die voor iedereen nuttig zijn. Ik heb kennis van voetbal in Europa, Azië en nu Afrika en daarom geef ik deze vaardigheden hier door zodat ze gebruikt kunnen worden om iets blijvends op te bouwen. Dit is een grote taak die we allemaal samen uitvoeren, en ik alleen ben niet belangrijk.

Tot slot, in uw hoedanigheid van senior sporttechnicus, met name voetbal, wat is uw kijk op de evolutie en de vooruitzichten van deze sport op het huidige continent?

Voor mij zijn de vooruitzichten voor voetbal in Afrika zeer goed. Dit betekent dat de evolutie van het voetbal op dit continent verzekerd is. Afrika brengt veel talent voort. Maar voor mij moet het Afrikaanse continent veel meer investeren in vorming en infrastructuur om zijn spelers lokaal op te leiden. Ze hoeven niet altijd naar Europa voor hun opleiding. Alle federaties moeten beseffen dat dit de beste manier is om te evolueren en een mooie toekomst te garanderen voor het voetbal op het continent. Ik herinner me dat we in België 20-25 jaar geleden de formatie hebben herbouwd, Kroatië deed hetzelfde. Dit zijn geen gemakkelijke beslissingen om te nemen, maar je moet weten hoe je initiatieven moet nemen en een toekomstgerichte visie hebben, zoals onze voorzitter van de Koninklijke Marokkaanse Voetbalfederatie. Mijn droom is dat het Afrikaanse continent 50% in vorming investeert. De spelers die op het WK zullen spelen zullen dus spelers zijn die op het continent spelen of die tot 17-18 jaar oud in Afrika training hebben gevolgd in geweldige competities, goede infrastructuur, met competente mensen maar bovenal met politieke structuren die de sport ondersteunen. . En ik eindig met een klein voorbeeld. Ik was bij de FIFA, maar eerder, in Ghana, met de verschillende technische directeuren van Afrika. En tijdens mijn gesprekken, in het bijzonder met de DTN van Somalië, liet hij mij een foto zien waarop we een 8-jarig jongetje met een machinegeweer konden zien. En enkele weken later gooide deze jongen, dankzij subsidies van de FIFA, zijn wapen weg en ging voetballen. Ik liet deze foto aan president Infantino zien, die er ook blij mee was. En ik zei, dat, als we dankzij voetbal kinderen uit deze dramatische situaties kunnen halen, dit echt een heel goede zaak is.