Eric De Volder

Eric De Volder werd geboren te Sint-Niklaas op 10 mei 1946. Hij volgde de Humaniora van de zesde (1959-60) tot de vierde moderne (1961-62) in de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas en ging dan over naar de Kunsthumaniora in Sint-Lucas Gent (KunstSecundair Onderwijs - KSO), studiegebied Beeldende Kunsten. Hij werd beeldend kunstenaar. Hij was ooit drummer bij de boogie-woogie-groep Papadock's, die vooral populair bleek te zijn in het Waasland. De drummer verliet echter geregeld het drumstel en met een tropenhelm op het hoofd en een micro in de hand werd hij solist en bracht hij satirische liedjes. Dat duurde tot midden de jaren zeventig. In 1974 werd er een los-vast gezelschap gevormd rond De Volder onder de naam 'Etherisch Strijkersensemble Parasiana', een muziektheatergroep. Dit prettig gestoord orkestje bracht muziek én performances. En Parisiana schreef (theater)geschiedenis. Theatermakers zoals o.a. Arne Sierens en fotograaf Michiel Hendrickx kwamen op woendagavond in De Volders woonkamer repeteren. Op 13 maart 1975 kwam Paradisiana voor het eerst op het podium ter gelegenheid van een performance-avond in Gent.

Voor Eric De Volder werd het parcours van Paradisiana te beperkt om zijn inspiratie, zijn vondsten en speeldrift optimaal verder te ontwikkelen en hij ging zijwegen exploreren. Eerst met Lukas De Bruyker en daarna met Jan De Bruyne vormde Eric 'Het Belgisch Combo' dat 'vaderlandsche liederen' bracht onder de titel 'Alcazar'. Met de pianiste Katrijn Friant had De Volder een eigen liedjesprogramma 'Vader zingt aan tafel', met tv-optredens in de VPRO en over heel Nederland. En het hoeft niet te verwonderen dat bij het oprichten van het legendarische cartoontheater 'Radeis' van onder meer Josse De Pauw, ook De Volder betrokken was.

'Paradisiana' was voor De Volder belangrijk voor de verdere ontwikkeling van zijn artistieke en maatschappij-critische realisaties. Een ontmoeting met de befaamde Poolse theaterregisseur Jerzy Grotowski deed hem het canvas verruilen voor de toneelvloer.

In de jaren tachtig groeide De Volder uit tot een van de toonaangevende theaterkunstenaars. Met zijn vzw KIM (Kunst is Modder), gesticht in 1987, behoorde hij tot de beroemde Vlaamse Golf, een golf van artistieke vernieuwers. Hij gaf die golf kleur. Letterlijk. De Volders waarmerk was zijn expressionestische lichtregie, de fel geschminkte spelersgezichten én de sappige, muzikale taal waarmee de personages hun diepste en zo herkenbare zieleroerselen op de planken gooien. Sinds 1992 was hij de stichter en artistiek leider van het Gentse theatergezelschap 'Ceremonia'. Ceremonia werkte vanop theaterzolder KIM. Ze toonden hun voorstellingen vanuit de intimiteit van het legendarische van de repetitiezaal. 'Kom terug' was het eerste stuk van het nieuwe gezelschap. In 1999 maakte De Volder 'Diep in het bos/Au fond du bois', samen met muziektheater LOD. Daarna volgden 'Vadria', 'Zwarte vogels in de bomen' en 'Achter 't eten'

Fragment uit 'Diep in het bos'

De lijvige bundeling van zijn theaterteksten, 'De Volder in Stukken', overspant meer dan 20 jaar van toneel schrijven (en maken). Het schrijven en het ensceneren waren bij De Volder onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hij schreef alle teksten samen met zijn trouwe troep acteurs. De spelers improviseerden op basis van volkse anekdoten, briefwisselingen,... die De Volder hen toeschoof. Zo groeiden de woorden op de scène. Ondertussen keek De Volder toe. Hij stuwde zijn spelers voort met licht en muziek en tekende in zijn schetsboek. De Volder was immers meer dan theatermaker, hij was ook plastisch kunstenaar, misschien wel in de eerste plaats. Hij dacht in beelden. Hij maakte expressionistische portretten van de improviserende acteurs. Hij tekende wat hij bij het spel voelde. Schets na schets maakte hij zich het verhaal en de taal van de personages eigen. In de repetitieruimte tekende hij de figuren, thuis gaf hij hen de woorden. Zo groeiden de geïmproviseerde verhalen uit tot heuse theaterteksten.

Hij werd meerdere keren gelauwerd.

In 1998 werd hij de laureaat van de Nestor De Tièreprijs met 'Polderkoorts'.

In 2000 ontving hij de Thersitesprijs van de Vlaamse theatercritici.

In 2001 werd hem de 'Cultuurprijs van de Stad Gent' uitgereikt "omwille van zijn grote artistieke integriteit, zijn aandacht voor de volkse identiteit en de keuze voor de thematiek van de mens in zijn kleine leefwereld".

In 2003 kreeg hij voor de tekst van 'Zwarte Vogels in de bomen' de 'Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor toneelliteratuur'. Tevens kreeg hij ook de 'Vlaamse Cultuurprijs voor Podiumkunsten'.

De voorstellingen 'Regent en Regentes', 'Diep in het bos', 'Achter 't eten', 'Brand' en 'Au nom du père' werden geselecteerd voor 'Het Theaterfestival', waarbij 'Achter 't eten' bekroond werd met de 'Grote Theaterfestivalprijs 2004'. Later kreeg deze productie ook nog de 'Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies 2005'.

'Au nom du père' werd in 2006 geselecteerd voor 'Toernee General', een nieuw festival van KVS en 'Théâtre National' en werd ook genomineerd voor de 'Taalunie Toneelschrijfprijs 2005'.

Op 28 november 2010, 's nachts, na de première van 'Frans Woyzeck', is Eric De Volder onverwachts thuis in zijn slaap overleden.

Trailer van de theatervoorstelling Frans Woyzeck door NTGent en Toneelgroep Ceremonia.

Regie: Eric De Volder, zijn laatste...

Overlijden Eric De Volder op AVS

In 2014 verscheen een boek over theaterauteur, regisseur, animator en beeldend kunstenaar Eric De Volder over de periode 1975-1984 waarin 'Etherisch Strijkersensemble Parisiana', het binnen- en buitenland met een eigenzinnig soort theater, cabaret, cartoon- en muziektheater confronteerden.

{gotop}