E.H. Maurice Walraet

Geboren te Mater op 17.09.1887.

15.06.1910: leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Lokeren

28.08.1910: priesterwijding

22.09.1911: leraar aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas tot 1919

27.11.1917: deservitor in Sint-Eligiusparochie te Maarke

20.12.1919: directeur te Zele van de Zusters van de Heilige Vincentius a Paulo en van de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw

05.10.1923: leraar godsdienst in de provinciale Landbouwschool te Kwatrecht

02.03.1927: directeur te Beveren van de Zusters van de Heilige Vincentius a Paula en van het hospitaal

09.04.1942: pastoor van de Sint-Martinusparochie te Erpe.

Overleden te Aalst op 12.10.1958.

In memoriam

16 oktober 1958. 'n Kille koude wind brengt reeds winterweer in dit mooie herfstseizoen.

Meerdere oud-studiemakkers ontmoeten mekaar op de weg naar Erpe, waar ze 'ter uitvaart' gaan. Een passend toeval: Antwerpen, Brabant en Vlaanderen zijn door de groep vertegenwoordigd. Gedreven door dezelfde gevoelens zijn ze gekomen: ze willen hun vroom gebed en hun trouwe vriendschap als een dankbare hulde brengen aan hun oud-leraar, E.H. Maurits Walraet, die hier vandaag als 'de goede herder' wordt ten grave gedragen...

De nederige dorpskerk is te klein om die rouwstoet, om al die parochianen, de zeer talrijke priesters en de vele vrienden te bevatten... Wat een ongewone stemming... Stil dankbaar wordt er gebeden voor zijn zielerust: zijn priesterlijke zorgen waren immers ongemeten. Zichzelf vergeten; zich totaal geven en zoals de Meester zijn lijden en leven offeren voor 't welzijn van de zielen...

De consecratiestilte vooral brengt ons in de verbeelding die jonge priester (1910) die we een jaar later in de Normaalschool kregen als nieuwe leraar... We voelden zijn jong idealisme en kregen zijn volle en hartelijke toewijding; zijn voorbeeld bleef ons bij en van zijn persoonlijkheid gaf hij ons mee... We hielden van hem en bleven van hem houden...

Heer, geef hem uw schone hemel tot loon. Dank u, omdat hij mocht werken aan onze vorming...

In de Normaalschool leraarde hij van 1911 tot 1919. Om gezondheidsreden ging hij daarna als directeur naar Zele; later was hij godsdienstleraar aan de Provinciale Middelbare Landbouwschool te Wetteren; in 1927 was hij algemeen directeur van de Zusters van de H. Vincentius te Beveren-Waas. Van 1942 af kon hij met herstelde krachten werken aan 't parochiaal leven te Erpe: geen wonder dat de geliefde kudde treurt om zijn afsterven. Ook van zijn oud-leerlingen hield hij veel: we ontmoetten mekaar regelmatig op onze oud-leerlingendag en steeds bleven we 'welgekomen' in zijn pastorij! Goede vriend oud-leraar, we bewaren van uw grootmenselijkheid en van uw sympathie de dankbare herinnering.

(Frans De Clerck in 'Kasteelgalm', 1959 nr. 1)

{gotop}