Guido Roels

groelskleurGuido Roels werd geboren te Sint-Niklaas op 23.05.1940.

In 1960 behaalde hij het diploma regent wiskunde aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas en werd dan onmiddellijk in die school leraar wiskunde in de middelbare afdeling. Ondertussen studeerde hij verder en in 1977 behaalde hij het diploma licentiaat wiskunde aan de Katholieke Universiteit in Leuven. groels2Guido Roels (1) en Alfons Verhelst (2) tijdens de viering van '100 jaar Kasteelstraat' op 13.10.1973. Op de achtergrond Robert De Geest (3).Van 1977 tot en met 1992 werd hij dan leraar wiskunde in het regentaat van de Normaalschool en van 1979 tot en met 1992 ook docent aan de KUL (aggregaat wiskunde).

Van 1982 tot en met 2000 werkte hij als mede-auteur aan de wiskundeschoolboeken Delta bij uitgeverij Wolters.

Van 1990 tot en met 1992 was hij tevens deeltijds inspecteur wiskunde in het secundair onderwijs en van 1992 tot en met 2000 werd hij dan diocesaan hoofdbegeleider secundair onderwijs in het bisdom Gent. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij de fusie van scholen.

Toen hij in 2000 met pensioen ging, werd hij voorzitter van het schoolbestuur van het College (juni 2001).

G Roels1Guido Roels bij zijn afscheid als voorzitter van het schoolbestuur SJKS met zijn echtgenote Ines Thyssen en de nieuwe voorzitter Marcel Van BuynderGedurende zijn voorzitterschap werden belangrijke beslissingen genomen, o.a. de vestigingsplaats van Sint-Rochus op het Klein Hulst verdween en een splinternieuwe kleuterschool zag het levenslicht.

Hij was ook voorzitter van het schoolbestuur van de Berkenboomscholen, bestuurslid van de gemeenschapsscholen Sint-Niklaas, lid van de inrichtende macht CLB Sint-Niklaas en de Gijzegemscholen en lid van de Raad van Bestuur KAHO Sint-Lieven in Gent

In 2006 heeft hij al zijn functies neergelegd, maar sporten bleef hij verder doen. In zijn jeugd voetbalde hij bij S.K. Sint-Niklaas, daarna bij Wilskracht Sint-Niklaas (1962-63) en Sinaai (1965-66) en tenslotte bij White-Boys Sint-Niklaas waar hij zijn voetbalcarrière afsloot. Maar de echte sportman in hem zag dan een nieuwe uitdaging in het tennissen. Hij speelde in Temse, Zele, Dendermonde en tenslotte dichter bij huis bij De Wase tennnisclub op Puitvoet in Sint-Niklaas. Zijn ziekte dwong hem uiteindelijk te stoppen in november 2009. 

Hij overleed te Sint-Niklaas op 29.05.2013.

Hij was getrouwd met Ines Thyssen en heeft twee kinderen, Dirk en Kristien.

tekstgroelsbArtikel verschenen in de krant van 22.04.1992

 Afscheidswoord door oud-leraar Robert Mossu tijdens de uitvaart tot de familie en vrienden van Guido

Geachte familie van Guido, zijn vele oud-collega’s en zijn vele vrienden hier aanwezig, De belangrijke rol van Guido als hoofdbegeleider van het secundair onderwijs in het bisdom Gent is hier reeds belicht. Maar ik wil voor u ook enkele herinneringen ophalen uit de eerste fase van zijn rijkgevulde onderwijsloopbaan. We waren jarenlang collega’s in de Bisschoppelijke Normaalschool, een naam die ondertussen in de annalen van de geschiedenis verdwenen is. Het was in de jaren zestig, met de explosie van het middelbaar onderwijs in Vlaanderen en dus ook van de humaniora in de Kasteelstraat. Daar zette Guido zijn eerste stappen in het onderwijs en groeide snel uit tot de iconische leraar wiskunde, vooral van de tweede klas, de toenmalige vijfdes. En hoewel wiskunde voor veel van zijn leerlingen erg moeilijke materie was, stonden zijn klare uitleg, zijn geduld en zijn groot respect voor die leerlingen garant voor goede resultaten. Zijn wetenschappelijke interesse dreef hem tot verder studeren en zo behaalde hij zijn diploma van licentiaat in de wiskunde. Gezien zijn grote vakkennis en zijn jarenlange ondervinding als leraar in de humaniora kreeg hij later de verantwoordelijkheid voor de vorming van de toekomstige regenten wiskunde.

Guido was niet alleen een briljant leraar, hij was ook een steeds loyale collega in onze groep van mannen van allemaal ongeveer dezelfde leeftijd. Zijn brede belangstelling en gevatte humor maakten dat gesprekken met hem nooit banaal waren. Hij was ook een fervent sportman en in de voetbalmatchen en kaatswedstrijden die we onder de collega’s organiseerden werden we door hem vaak van het veld gespeeld. Later werd hij een moeilijk te kloppen tennisser. Het was voor al zijn oud-collega’s in-droevig te zien hoe deze talentrijke man zo vroegtijdig door ziekte werd gebroken. Maar dat kan al de goede herinneringen niet uitwissen. Guido, we zullen je niet vergeten.