E.H. Emiel Ivens

Geboren te Sint-Niklaas op 27.11.1901

Overleden te Sint-Gillis-Waas op 28.03.1976

24.09.1927: priesterwijding

30.09.1928: leraar aan het Sint-Hendrikscollege te Deinze

28.08.1936: leraar aardrijkskunde aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas

30.07.1943: onderpastoor in de dekenale kerk Sint-Ludgerus te Zele

13.05.1949: pastoor van de parochie O.L.Vrouw Hemelvaart te Doel

17.10.1952: pastoor te Melsele

28.06.1961: deken te Sint-Gillis-Waas

09.08.1967: ontslag

Een normalist getuigt:

"Hij was zo een beetje de toevlucht van de studenten, en voor ons zeer veel begrip opbracht. Samen met E.H. Van de Merlen zorgde hij ook voor toneel."

In memoriam

Over een vriend schrijven, een vriend met wie men zo vele jaren lief en leed beleefd heeft, is een delikate zaak. Hier past zinvolle herinnering, ingetogen mijmering, gebed.

Emiel werd leraar aangesteld op het college te Deinze. Jaren hadden wij als broeders samen gewerkt in de klassen van wijsbegeerte en theologie en het was dan ook voor ons een grote vreugde toen hij benoemd werd in de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas (28.08.1936), waar wij reeds enkele jaren met de godsdienstlessen belast werden.

Onmiddellijk heeft Emiel bij collega's en studenten de volle sympathie gewonnen door zijn innemend karakter, zijn geestdriftig medeleven met allen en niet in het minst door de speciale stijl van zijn grondig onderricht over aardrijkskunde en sterrekunde.

Zijn betekenis voor het ontspanningsleven op de Normaalschool was niet minder groot. Zijn bekommering voor het scoutisme, zijn ijver voor de sport hebben zoveel vriendschap gesmeed. Hij bezat een ware kunstenaarsziel die, met zijn aanleg voor literatuur en toneel, het kaloskagathos, het goede en het schone, kon tot leven brengen. Wij denken hier bv. aan zijn indrukwekkende opvoering van Julius Cesar en aan zijn activiteit voor de illustratie van het Kerstfeest. Voor de viering van het honderdjarig bestaan van de Normaalschool, in 1939, schreef de dynamische leraar een heerlijke Jubelcantate, waarvan de muziek, door zijn collega, E.H. F. Van den Bossche, verzorgd werd. Specialisten in het vak hebben de prestatie van dichter en componist ten zeerste geprezen.

Ongetwijfeld is het leraarschap van onze betreurde vriend maar een bescheiden passus in zijn leven geweest. Zijn hoogste verdienste ligt in de uitstekende pastoraal van deze zieleherder in Zele, Doel, Melsele en Sint-Gillis-Waas. De aureool op dit alles is een jaren-lang fysisch-psychisch lijden dat men alleen in het mysterie van Gods genade bevroeden kan.

E.H. Ivens was een begaafde en schone priesterfiguur. Hij was de vriend van allen die hem gekend hebben. Hij ruste in vrede.

(E.H. Alidor Hulpiau in 'Kasteelgalm', zomer 1976)

{gotop}