E.H. Hippoliet Van Waes

Geboren te Evergem op 27.12.1887

Overleden te Zwijndrecht op 31.01.1976

09.04.1912: priesterwijding te Liège

03.09.1913: leraar aan het Sint-Antoniuscollege te Lokeren

17.09.1919: leraar wiskunde aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas

12.08.1936: algemeen directeur van de Zusters van de H. Vincentius (Berkenboom) te Sint-Niklaas

19.07.1963: directeur van de Zusters O.L.Vrouw Presentatie (Oud Geestelijk Hof) te Beveren.

In memoriam

Meermalen heeft onze Normaalschool het geluk gehad eminente leraars te bezitten. Deze leraar wiskunde behoorde tot die categorie. Hij wist dat zijn vak, zoals overal, tot de gevreesde leerstof behoorde. Hij was actief bekommerd met zijn jongens. Een stel boeken over zijn vak heeft hij uitgegeven om ze in te wijden in cijfers, maten en stellingen. Gedurig was hij met zijn studenten bezig. Hij had het nochtans niet gemakkelijk met de talrijk bevolkte klassen uit die tijd. Spontaan zei mij een oud-leerling: "Wij hielden zoveel van hem omdat hij zoveel werkte voor ons." En of hij meeleefde met zijn mannen! Hij benaderde ze als mens en als vader. Nog zie ik hem in de refter van de leraars komen, en met zijn eigen specifieke monkellach blij vertellen hoe die of die student, voor een moeilijke stelling of toepassing van meetkunde, zijn toevlucht niet had genomen tot het 'ongerijmde' maar zelf een of meerdere oplossingen had gevonden die niet uit zijn boek kwamen. In de aanpak van de stof zocht hij naar een vormende methode. Dit had hij gemeen met zijn goede vriend, de onvergetelijke E.H. Frederik Spittaels.

Feitelijk was hij een stil, zelfs een ietwat schuchter mens. Toch kunnen wij getuigen dat hij wel de meest meegaande was met de nieuwe generatie, die meer contact tussen leraars en leerlingen beoogde. In de discussie was hij het niet die het woord voerde, maar het besluit was vaak zijn woord, een wijs woord. Hij was wel lichtgeraakt maar immer vergevingsgezind. Noemden de studenten hem 'den boer', dan was daar niets pejoratief in. Integendeel. Hij was voor hen de stugge werker, die door zijn afkomst, nuchter en plichtvol, de zin voor plicht en tucht beleefde.

Ja, een man van plicht, dat was hij bovenal, een toegewijd leraar, een uitstekend collega, een vroom priester bij uitstek. Dit laatste heeft E.H. Deken van Beveren, in de homilie bij de uitvaart, zo wonderwel beklemtoond. Wat wij in de Normaalschool niet wisten, bleek ook later, nl. zijn organisatiegeest, waarvan hij als directeur van Berkenboom, buitengewoon blijk heeft gegeven. In dankbare herinnering aan dit schone leven, gedenken wij hiermede, E.H. Van Waes, in de naam van zijn collega's, en niet het minst, in de naam van zijn talrijke oud-studenten.

(E.H. Alidor Hulpiau in 'Kasteelgalm', lente 1976)

{gotop}