E.H. Jan De Venter

Geboren te Baaigem op 16.03.1909

08.04.1938: priesterwijding

20.08.1936: leraar aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas

11.09.1954: leraar godsdienst aan de Vrije Normaalschool O.L.Vrouw Visitatie te Sint-Amandsberg

- diocesaan inspecteur godsdienst in het Rijksonderwijs

01.09.1980: ontslag, op rust in Sint-Amandsberg

- Jarenlang bezieler van het Diocesaan Catchetisch Centrum Begijnhof O.L.Vrouw ter Hoyen in Gent

Overleden te Ronse op 15.06.1992

Bij zijn afscheid aan de Normaalschool in 1955

Toen de normalisten in september 1954 binnenkwamen werd de verrassing van mond tot mond verteld: E.H. De Venter is weg. En hij was nóg niet weg... Hoewel benoemd tot godsdienstleraar aan de meisjesnormaalschool der Visiatie te Sint-Amandsberg, bleef hij gedurende het schooljaar 1954-55 nog vier uur psychologie geven aan de regenten. Zijn verhuis in aanwezigheid van de leerlingen was een echte gebeurtenis, een geleide oefening voor toekomstige ontdekkingsreizigers...

Het past de figuur van deze leraar voor zijn oud-leerlingen en oud-collega's op te roepen, te meer dat zijn achttien jaren verblijf een stempel hebben gedrukt op de Normaalschool.

Toch gaat het niet op, deze leraar, die zijn leeftijd niet verraadde, te typeren. We vrezen dat velen zouden beweren dat we iets vergeten hebben. Daarom is het veiliger zijn zeer uiteenlopende functies en zijn arbeid op de Normaalschool even in herinnering te brengen.

Wie vergeet, uit de tijd dat zijn spijsvertering niet mee wilde of zijn hoofd schuddebolde van de koorts, de apotheker. De Venter? Zuster Edwarda - er waren toen nog geen zusters van het Wit-Geel Kruis op de school! -, leraars en studenten hunkerden naar de pillen, de druppels laudanum..., zodat we gerust mogen zeggen dat E.H. De Venter - hij gaf ook lange tijd hygiëne! - epidemieën wist te voorkomen bij de normalisten.

Maar voorzeker zijn er meerderen die in deze punctuele leraar, al had hij dan geen diploma van beëdigd landmeter, het schattingsvermogen van warmtegraad, gewicht en lengte (met of zonder weddingschap) hebben op de proef gesteld en... bewonderd. Of is het de fysicus die de natuurkundige proefnemingen en scheikundige reacties bevattelijk commentariëerde, ofwel de bioloog-botanicus die de honderden normalisten tijdens de vakanties op jacht stuurde naar planten, bloemen en kruiden voor de herbaria -, die ze nooit vergeten zullen? Wie herinnert zich niet de meettoestellen en de weerkundige waarnemingen die deze leraar van achter zijn bureau kon observeren; zijn 'ventometer' kon aan een oningewijde nooit leren uit welke richting de wind kwam. Men deed dan de ondervinding op dat de leraar nooit overbodig is...!

De wekenlange historie van de zoek-geraakte afgekookte koekop, waardoor een les in ontleedkunde het zonder aanschouwing moest stellen, zullen zijn collega's niet zo gauw vergeten...

Anderen, en dan vooral de generaties misdienaars en kosters, zullen zich met de scherpte van een eidetisch beeld de rustige en waardige ceremonie-meester bij de liturgische plechtigheden voorstellen. Al mochten weinigen zijn zoet-gevooisde stem in een lied horen, hij hield toch bijster veel van de zangvogels uit het park van Laken... op een gramofoonplaat.

Vooral als Caritasproost heeft E.H. De Venter ruime bekendheid verworven. Ontegensprekelijk heeft hij door zijn persoonlijk voorbeeld het ideaal van levensversobering de studenten hoog gehouden. Als proost van Sint-Vincentiusgenootschap leerde hij ook de normalisten meevoelen met de materiële en morele nood van behoeftige arbeidersgezinnen.

Hoevelen zullen kunnen vertellen over de belevenissen die ze met E.H. De Venter als directeur der schoolkolonie te Momignies en te Averbode hebben meegemaakt! Wat volkje wist hij niet naar deze plekjes te loodsen en wat hoofdbrekens heeft hem de voorbereiding niet gekost!

En wat gezegd over zijn professoraat en pedagogische bedrijvigheid?

Vast alle nieuwelingen zullen zich van de toelatingsexamens herinneren dat E.H. De Venter de eerste leraar was met wie ze in contact kwamen ter gelegenheid van de intelligentietesten. Als we bedenken dat reeds van 1936 deze 'testing' op de normaalschool gebeurde, dan mogen we gerust getuigen dat E.H. De Venter hierdoor voor de schoolpsychologie, die thans aan de orde is, het terrein heeft voorbereid.

Als leraar in de methodiek en de opvoedkunde wist hij al zijn oud-leerlingen de onontbeerlijke bekommernis om de 'parate kennis' in het onderwijs mee te geven; als tweede redactiesecretaris van 'De Katholieke Schoolgids' wist hij onverminderde propaganda te koppelen aan de uitbreiding van de rubrieken en vooral internationaal contact te leggen. Midden al dat werk arbeidde hij met diocesaan inspecteur E.H. Vlerick, zijn voorganger, aan de vulgariserende psychologische reeks: zo is de Jeugd. Het is echter vooral naar catechetisch gebied dat zijn pedagogische bekommernis zich de laatste jaren ging richten. Bewijs daarvan de catechetische tentoonstelling op de normaalschool in 1953 en zijn aanstelling nu als secretaris van het Diocessan Catechetisch Centrum te Gent.

Maar als we zijn veelzijdige activiteit waarvan de normaalschool de kosteloos-begenadigde was, verder willen nagaan, mogen we aan zijn prestaties als ongeëvenaarde telefonist en elektrieker, evenmin voorbijgaan. Ging het licht uit in de klas, studiezaal of leraarskamer - en hij wist hoe zwak de leiding was op de normaalschool! - E.H. De Venter werd opgebeld. Telefoondraden weefden, dank zij zijn centralisatie-tendens, een echt net tussen de meest afgelegen plaatsen van de school. 

Ook als fotograaf heeft hij de voorzijde en het profiel van ieder nieuweling vereeuwigd; toen hij dan onder de dekens kroop bestudeerde hij die verzameling van expressieloze kinderkopjes met de naam en bij. Het was zo simpel!

Bij de viering van Sinterklaas en bij feestjes was E.H. De Venter de nooit falende redding met geschenken of met muziekopnamen van zijn 'sound-mirror'. Dàn vergaten de normalisten hoeveel gestencilde blaadjes zij hadden moeten tellen en studeren van deze taaie en onvermoeibare 'christelijke werkgever'.

Sommige schalkse deugnieten hebben beweerd dat E.H. De Venter alleen het laatste jaar een bromfiets kocht om, wanneer bij hem op de trein mee nam, vlugger thuis te zijn... Wat er ook van zij, we weten dat E.H. De Venter vooral in de bergen van Ronse zijn collega's in een koers tegen het uurwerk uitdaagde, maar het nooit waagde... Waarnemers zeggen dat E.H. De Sutter meer met zijn fiets rondrijdt... dat E.H. De Venter met zijn bromfiets...!!

Tenslotte zullen de 'gevleugelde woorden', 'de woorden van 5 F' en '...vrije citaten' van E.H. De Venter menig hart van oud-collega of oud-leerling verjongen, als ze denken aan: "Als ge van de duvel zijn steert spreekt, ziet hem?!"... (Wie? de duvel of de steert?). Als 't werk hem overmande zei hij dikwijls "want ne mens heeft op de normaalschool geen tijd meer... om te peinzen"!

Vergoelijkend in de discussie, bracht hij alles onmiddellijk op een ruimer plan: "dat is toch geheel de wereld niet' en 'daarbij, alle gekheid op een stokje'... of nog 'dat is heel simpel'...

Taai, werkzaam, ondernemend heeft de normaalschool E.H. De Venternaan het werk gezien, met een haast onbegrijpelijke en onveranderlijke regelmaat. Alles was bij hem uitgerekend... zodat zijn collega's zelfs zonder blik op het uurwerk konden zeggen hoe laat het was, toen hij sommige deuren open stak...!

Om alles wat hij de normaalschool schonk danken hem zijn oud-directeeurs, oud-collega's en oud-leerlingen van ganser harte. E.H. De Venter, in blijde herinnering leeft gij hier nog voort.

{gotop}