Leo De Meulenaer

Geboren te Sint-Niklaas op 12.05.1940.

Licentiaat Germaanse filologie

Hij werd in 1962 leraar Nederlands aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas

Ere-voorzitter van het Davidsfonds, afdeling Sint-Niklaas. Kreeg de Leeuwenpenning 1987.

Bij zijn zilveren jubileum in 1987... 

We schrijven 12 mei 1940. De oorlog is enkele dagen oud. In Sint-Niklaas wordt Leo De Meulenaer geboren, ook gekend als Leo E. De Meulenaer. Na enige wijsheid opgestoken te hebben in de lokalen van de Broederschool en het College, trekt hij naar de Rijksuniversiteit te Gent, waar hij Germaanse Filologie studeert. Gespecialiseerd in de Vlaamsche taal, huwt hij Anny Van Damme met wie hij later naar de Berkenlaan 27 te Sint-Niklaas trekt om een veilig nestje te creëren voor Wim en Bruno.

In 1962 wordt hij leraar aan de Bisschoppelijke Normaalschool. Hij onderwijst er Nederlands aan de onderwijzers-in spé, geeft er zelfs een jaar Engels in de humaniora en leert er tot 1976 de leerlingen van de zesde economische Duits aan. Toch beweert hij dat hij wel graag Lichamelijke Opvoeding zou geven, omdat hij dan alles kan laten doen.

Leo privé

Wie hem aan tafel uitnodigt, weet dat hij geen ontgoochelingen zal oplopen. De jubilaris eet namelijk zeer veel graag. Het liefst zijn hem echter de lamskoteletten die zijn schoonmoeder hem serveert. Zo kan niemand ze klaarmaken, beweert hij. Een Saint-Emilion of een Pomerol kan de vreugde alleen maar vergroten. Maar als het niet anders kan, is een pintje ook al goed.

Zijn vrije tijd verdeelt hij tussen het lezen van geschiedenis 'in het Frans' en fietsen, wandelen en zwemmen op zijn eigen tempo, dat door niemand mag bepaald worden. Een stukje muziek van Bach mag gerust als achtergrond fungeren, terwijl hij Franse historici en verstaanbare theologen leest. Als hij niet in de Berkenlaan, de Kasteelstraat of de Guimardstraat te vinden is, ontmoet je hem misschien in Frankrijk of Italië, waar hij zon, warmte, wijn en geschiedenis zoekt en vindt.

Dat Anny een goede keuze gedaan heeft, blijkt wel uit het feit dat er voor Leo geen gehate karweitjes thuis bestaan. "Als je er tijd voor kan maken, zijn de meeste dingen plezierig."

Leo en het onderwijs

"Ik denk dat de prettigste ervaring uit mijn loopbaan nog moet komen, net zoals de minst prettige," zegt hij, wat niet betekent dat het schoolleven voor hem na een kwarteeuw nog net hetzelfde is. Het meest veranderd in die periode ziet hij de discipline, de zelftucht, de 'Normenlosigkeit' en het 'Ongeverisme'. De jeugd ervaart hij hulpelozer, minder zelfbeslist. Ze schrijft slechter Nederlands. Haar Vlaamse reflex is zoek en ze heeft thans een vaag mundiaal gevoelen en solidarisme.

En Leo in een andere job?

Indien deze ex-redactiesecretaris van 'Kasteelgalm' niet met krijt en boeken zijn boterhammetje met beleg moest verdienen, zag je hem nu misschien een 'librairie' houden in een middelgrote Franse stad bezuiden het Centraal Massief. En indien het helemaal boekenloos moest blijven, runde hij de koffiebar op het pleintje in Trevignano-Romano. Voorlopig blijft hij echter de 'toekomstige meesters' leren 'klappen'...

(Freddy Van Hove in Kasteelgalm 1987) 

{gotop}