Overlijden Gilbert Cools

Op 17 april 2015 overleed te Waasmunster oud-onderwijzer Gilbert Cools. Hij werd geboren te Waasmunster op 4.06.1930. Hij behaalde het diploma van onderwijzer aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas in 1949. Hij was ere-directeur van de gemeentelijke lagere school van Waasmunster-Ruiter.

De uitvaart had plaats op vrijdag 24 april 2015 om 11 uur in het crematorium 'Heimolen', Waasmunsterse steenweg te Sint-Niklaas.

In memoriam

Denkend aan Gilbert Cools

We studeerden af als onderwijzer aan de Normaalschool van Sint-Niklaas in 1949. Met 32 waren we, waaronder Gilbert Cools.

Helaas, een aanzienlijk aantal zijn reeds overleden en vandaag nemen we afscheid van Gilbert.

In die tijd waren het de uitzonderingen die de kans kregen 'verder te studeren', vergeten we niet: de tijd van 'Arm Vlaanderen'. De universiteit was voor de meesten een onbereikbaar ideaal. De Normaalschool leek nog een haalbare optie, zeker voor plattelandsjongeren. Ze kwamen als onderwijzer doorgaans ook in landelijke dorpsscholen terecht.

Met onderwijzer als Gilbert Cools verdwijnt ook de laatste generatie echte onderwijzers die terecht 'Meester' werden genoemd. Het is een fijne attentie dat op het overlijdensbericht Gilbert deze eretitel kreeg.

In de wijkschool op 'De Ruiter' kregen meerdere generaties les van meester Gilbert. De onderwijzer kende zijn leerlingen, stimuleerde hen naar verdere studie, waarbij zijn pleidooi bij de ouders vaak de doorslag gaf. Ongetwijfeld zullen vandaag veel oudleerlingen hem bijzonder gedenken.

Die landelijke scholen hadden hun bijzondere charme. Ze behoorden, samen met de kerk tot de kern van het dorp, kortom, ze maakten deel uit van de gemeenschap. In de lessen kon de onderwijzer vaak refereren naar gegevens uit de onmiddellijke omgeving. 'Werkelijkheidsonderricht' noemden de pedagogen dat. Helaas, rationele grootschaligheid deed veel landelijke scholen of schooltjes verdwijnen. Precies in de tijd - zowat de zeventiger jaren - dat men de pendelarbeid als asociaal bestempelde, maakte men zelfs van kleutertjes pendelaartjes. Met ergernis zag ik vaak jonge kinderen aan de bushalte...

Zo ook kwam de mooie school op De Ruiter leeg te staan. Al bij al nog gelukig heeft beeldhouwer Jef Mouton de school waarschijnlijk van de sloophamer gered.

Gilbert werd mettertijd directeur van zijn school - schoolhoofd heette dit toen. Een ambt met veel facetten maar vooral veel verantwoordelijkheid, en nodige diplomatie en mensenkennis. Permanente aanwezigheid was vanzelfsprekend en ook tijdens de vakantiedagen trof men Gilbert vaak op zijn school.

Bij een van onze laatste ontmoetingen had ik het per toeval over beeldhouwer Mouton en zijn atelier. Gilbert was blij verrast dat het over 'zijn' school ging, wat ik overigens niet eens wist. Zo leerde ik Gilbert ook kennen als man die hield van zijn dorp en zijn streek.

Zolang het enigszins kon was hij aanwezig op onze klasse-bijeenkomsten. Toen dit niet meer kon, wegens de fysieke conditie van zijn echtgenote (ik herinner mij een fietsongeval) en van hemzelf, reageerde hij steeds met een vriendelijk telefoontje op de uitnodiging. Hij drong aan op een verslag van de bijeenkomsten.

Maar vooral herinner ik me zijn warme vriendschap.

Ongetwijfeld kunnen zijn kinderen en kleinkinderen een meer gestoffeerde 'denken aan' schrijven. Laat ons in elk geval de herinneringen aan deze fijne mens piëteitsvol koesteren.

Onvergetelijke Gilbert Cools, Meester Gilbert.

Daniël Ostyn, 24 april 2015

{gotop}