Michel Marquenie: sportman en dichter
Michel Marquenie werd geboren te Wachtebeke op 5 augustus 1929. Als achterkomertje in een gezin met vijf oudere broers en zussen, heeft hij een onbezorgde kindertijd. Tijdens zijn jeugd heeft hij zich volledig kunnen uitleven. En dan begon hij in 1944 aan zijn onderwijzersopleiding in het internaat van de Bisschoppelijke Normaalschool in Sint-Niklaas. Dan was het ineens heel gedisciplineerd, speelvogel als hij was. En de omstandigheden, naar het einde van de oorlog, waren niet ideaal. Het waren barkoude winters en er was een tekort of slecht eten. Maar achteraf gezien was Michel heel tevreden over zijn opleiding aan de Normaalschool. Hij luisterde graag naar klassieke muziek, dank zij de muzikale opvoeding, zo zei hij, door leraar Ignace De Sutter. Hij behaalde het diploma van onderwijzer aan de Bisschoppelijke Normaalschool in 1948. Hij begon zijn loopbaan met een paar interims als onderwijzer in de streek van Wachtebeke. Intussen volgde hij lessen aan het Sint-Thomasinstituut te Brussel en behaalde het diploma van leraar lichamelijke opvoeding.
Begin schooljaar 1951 kreeg Michel de vraag om, in het die tijd 'verre' Veurne, les lichamelijke opvoeding te geven in de pas opgerichte 'vakschool', dat betekende met nog weinig accomodatie. Hij kon deze opdracht aanvullen met een paar uur per week in de, eveneens pas gestarte, hotelschool te Koksijde. In ruil voor kost en inwoon, kreeg hij de zorg voor een twintigtal internen, welke hij moest begeleiden vóór en na de lessen.
TurndemonstratieOp de technische school was er in de beginjaren op het einde van het schooljaar, ter promotie van de school, telkens een grootse turndemonstratie, geleid door Michel. Hij was ook jarenlang, einde schooljaar, de schrijver van de diploma's, in die tijd in sierlijke kalligrafische letters. Hij deed ook zijn beurt in 'het winkeltje' op school voor schoolaankopen door de leerlingen.
In zijn beginjaren in het VTI volgde Michel ook een D-cursus in Brugge waarna hij ook technische vakken kon geven. Hij gaf o.a. les hygiëne en naderhand ook verschillende jaren theoretische vakken. Hijzelf volgde in het vormingsinstituut in Veurne ook lessen Duits en Spaans.
Michel heeft zijn beroep met hart en ziel uitgeoefend. Hij stond tussen zijn leerlingen. Er moeten zo'n vierduizend leerlingen van hem les gekregen hebben, slechts een tweetal uren per week, maar hij kende ze allemaal, wist ook van welke gemeente ze afkomstig waren, ook later als ze al lang oud-leerlingen waren.
Turndemonstratie
Turndemonstratie
Begin 1954 leerde Michel de Veurnse Maria Bekaert kennen, in juli 1955 zijn ze gehuwd.
Michel voetbalde bij S.K. Wachtebeke, maar al gauw vroegen ze hem te komen voetballen bij K.S.V. Veurne. Na een paar jaar heeft hij dat echter moeten stoppen wegens een blijvend beenletsel. Hij is wel nog enkele jaren trainer geweest van de Veurnse voetbalploeg.
In 1955, jonggehuwd, werd hij gegvraagd om een atletiekclub op te richten in Veurne. Hij werd de drijvende kracht van de Koninklijke Marathon AtletiekClub Westhoek vzw (MACW)(toen MACV) in Veurne. In de beginperiode was hij duivel-doet-al, van secretaris tot trainer, tot schatbewaarder. Als leraar lichamelijke opvoeding aan het VTI in Veurne had de club al vlug een aantal leden. Later kreeg de club bijkomende afdelingen in de omliggende gemeenten. Tot op hoge leeftijd bleef Michel bestuurslid in de afdeling Nieuwpoort, waar hij zich nog probeerde nuttig te maken als een van de scheidsrechters bij het hoogspringen.
Loopwedstrijd in Middelkerke met Michel Marquenie op 60-jarige leeftijdSport in het algemeen en atletiek in het bijzonder was zijn lust en zijn leven. Hijzelf is blijven joggen tot op hoge leeftijd met aansluitend de nodige stretch- en turnoefeningen. 'Atletiek is de moeder van alle sporten' was zijn motto. De laatste jaren bleef het bij fietsen.
Michel zat vol initiatieven. Zo vatte hij o.a. het plan op om, eenmaal met pensioen, de winter in Spanje te kunnen doorbrengen. Op vijftigjarige leeftijd stapte hij voor het eerst in zijn leven op een vliegtuig, richting Spanje. Een hele gebeurtenis. En, eenmaal met pensioen, gebeurde dat dan ook. Maar ook in Spanje zat hij niet stil. Hij organiseerde regelmatig uitstappen in de streek voor de eveneens overwinteraars, meestal landgenoten, met aansluitend een gezellig, Spaans etentje in een of ander typisch dorp.
Michel Marquenie met zoon LucasHet overwinteren in Spanje heeft ook in grote mate de toekomst van één van zijn kinderen bepaald, die in Spanje, meer dan dertig jaar geleden, begonnen is als architect en met succes. Hij zal zijn stempel gedrukt hebben op de streek met de degelijke, mooie gebouwen die hij heeft helpen verwezenlijken. (Zie http://lucasmarquenie.es/nl/home-2/).
Michel is altijd wel een romantieker, een poëtisch ingesteld iemand geweest, wat op latere leeftijd resulteerde in het schrijven van gedichten, al verweet een leraar hem eens, in zijn normaalschooltijd, dat hij teveel met sport bezig was. Het kan verkeren... Hij schreef zijn gedichten onder het pseudoniem 'Michiel Marter'. Lees enkele gedichten hier op de website.
Schrijven deed hij graag, eerst in zijn mooi handschrift, later op de computer. Op de harde schijf staan nu nog een aantal teksten over zijn kindertijd, zijn jeugd, zijn vlucht naar Frankrijk met zijn ouders, eindejaarsbrieven naar familie en vrienden, reisverslagen, sportverslagen, verslagen van wandelingen met streekgenoten in de Spaanse bergen...
Michel Marquenie, 90 jaar
Michel Marquenie overleed, na een rijkgevuld en intensief leven, op 90-jarige leeftijd op 27 mei 2020 in Almeria (Spanje).
Lees hier meer over: klik hier.