Beeld
Foto’s die je van mij maakte
tonen enkel de schaamte
om mijn onbeholpenheid.
Wij kunnen niet meer terug.
Gevangene in een te klein
tijdsmoment. Dit ben ik niet.
Ik houd niet op je te kussen.
Wij kunnen niet meer terug.
Belachelijk hoe ik eruit zag
mijn trekken van nu zijn
uitgeveegd, mijn huid gesmolten.
Wij kunnen niet meer terug.
Het beeld is onbeweeglijk stom:
zonder omgevingsgeluid,
geen vogels en geen wind
Waar is de zon gebleven?
Jos De Rudder, 12-07-2003 - oud-leraar