Georges Gieters

Georges Gieters werd geboren te Denderwindeke op 29 mei 1909. Hij liep school te Pollare en nadien in het Sint-Aloyisuscollege te Ninove. Zijn studies voor onderwijzer deed hij aan de Bisschoppelijke Normaalschool te Sint-Niklaas. Zijn beste vriend was daar Lodewijk Neefs, de vader van zanger Louis Neefs. Hij behaalde zijn diploma van onderwijzer met onderscheiding op 29 juni 1929.

Na zijn studies was hij eerst werkzaam bij de Post in Brussel 1, en dan nog met nachtdienst. Hij werkte er van 1929 tot 1938.

Op de gemeenteraad van 5 september 1938 werd hij aangesteld als onderwijzer te Pollare.

Georges huwde op 20 april 1944 met Gabrielle en samen hadden ze twee kinderen, Willy en Nicole.

Meester Georges was onderwijzer en later schoolhoofd in Pollare van 1938 tot 1971. Hij werd toen ziek en zou met pensioen gaan in september 1971.

Naast zijn onderwijsopdracht was meester Georges ook actief in het gemeentelijk en parochiaal leven. Hij was actief in de Bond van Grote Gezinnen, hij was secretaris van de pensioenbond, lid van de Kerkraad, actief rond autowijding, en daarnaast vond hij nog de tijd om artikels te schrijven voor 'Het Nieuwsblad'.

Hij werd veel gevraagd en gewaardeerd als gelegenheidsspreker in naam van de hele gemeenschap, denk aan de 11 novemberherdenkingen, de aanstelling van een nieuwe burgemeester, bij een overlijden, voor gedecoreerden,...

Als erkentelijkheid aan deze rijk gevulde loopbaan werden hem volgende eretekens toegekend:

- Burgerlijke Medaille 1e Klas voor 25 jaar onderwijzer;

- Ereteken Kerkraad;

- Gouden Palm in de Kroonorde voor 35 jaar dienst.

Op 23 december 1977 opende hij het 'Jaar van het Dorp', al was hij toen al erg ziek. Hij begon toen zijn toespraak met de volgende woorden: "Ik zou hier vandaag uren kunnen spreken over ons dorp". Inderdaad, wie meer dan hij kende Pollare.

Op maandag 21 augustus 1978 is hij overleden. Hij was toen een praatje aan het doen met de werklieden aan het in opbouw zijnde huis naast zijn deur. Op een bepaald moment zegt meester Georges: "Laten we in de schaduw gaan staan, 't is daar beter". Ze zijn in de schaduw gaan staan en toen is meester Georges gestorven.